Я...выдумал тебя...? А ты,
Скажи, ты есть на этом свете?!
Как есть отчаянье, любовь,
И жаркий зной, что в каждом лете...
Но коль не выдумал,
И есть, то почему ты не со мною,
В немногих, что остались, днях,
Под грустной тучей проливною.
В немногих, что остались, днях...
От лет, что мне наворожили,
Для поиска твоих следов,
В полях, в лесах, в небесной сини...
Под грустной тучей проливной
Тоски щемящей и печали
По той одной, по той одной,
Что мне когда-то нагадали...
Тобою назвалась Она,
Но...если ложь, то чья вина...
-----------------------------------------------------
Я выдумаў цябе, ці ёсць...
Рыгор Барадулiн
Я выдумаў цябе, ці ёсць
Ты сапраўды на гэтым свеце,
Як ёсць адчай, як ёсць мілосць,
Як ёсць спякота ў кожным леце.
Калі не выдумаў, тады
Чаму цябе няма са мною
Ля абначэлай чарады,
Пад аблачынай праліўною?
Ля абначэлай чарады
Маіх гадоў, што засталіся
Шукаць забытыя сляды
На доле і ў нябеснай высі.
Пад аблачынай праліўной
Маёй гаркоты і маркоты,
Па той адной, па той адной,
Якую ведаеш даўно ты.
Табой назвалася яна —
Чыя мана, чыя віна...