З ружовым смакам
- Ты ружу каштавала? На, з'еш, - і не паспела я апамятацца, як Тамара сунула мне ў рот бутон ружы.
Мы стаялі паміж двума шэрагамі сценак з паліцамі ў гіпермаркеце.
Ружа была вельмі смачнай, смачней любых цукерак і пірожных.
Я кінула сцяблінку на падлогу. Яна была не апетытная з выгляду, цвёрдая, цёмна-зялёная, з размачаленымі ў тонкія дубчыкі канцамі.
- Што ты робіш? Знойдуць! Яе трэба было з'есці! - спалохалася Тамара.
- Не звернуць увагі, - сказала я, але ўсё ж нагой запхнула сцяблінку пад найблізкую стойку.