Жыв радуйся
Жыву , змагаюся па-ціху,
Бывае,што прыцісне крыху.
Але, нічога, адыйду,
І па сяброўкам я пайду.
Якусь аддушыну знайду...
Саскучусь, к ўнукам я паеду,
Назаўтра - я дамоў сышчусь к абеду.
Рассада ў вокнах подрастае,
Сняжок лятае, потым тае...
І ўжо по-ціху шэпча лес:
Хрыстос Ўваскрэс! Хрыстос Ўваскрэс!
І вам здароў я і пяшчоты!
Вясенняй радаснай турботы!
І меладычных пташак гукаў,
Цяпла ад дзетак і ад ўнукаў !
Апрель 2018 года
© Copyright:
Людмила Позняк, 2018
Свидетельство о публикации №218041000478