Жыв радуйся

Людмила Позняк
 
  Жыву ,  змагаюся  па-ціху,
  Бывае,што  прыцісне  крыху.
  Але,  нічога,  адыйду,
  І  па  сяброўкам  я  пайду.
  Якусь  аддушыну  знайду...
  Саскучусь, к  ўнукам  я  паеду,
  Назаўтра - я  дамоў  сышчусь  к  абеду.
  Рассада  ў  вокнах  подрастае,
  Сняжок  лятае,  потым  тае...
  І  ўжо  по-ціху  шэпча  лес:
  Хрыстос Ўваскрэс!  Хрыстос  Ўваскрэс!
  І  вам  здароў я і  пяшчоты!
  Вясенняй  радаснай  турботы!
  І  меладычных  пташак  гукаў,
  Цяпла  ад  дзетак і  ад  ўнукаў !

  Апрель  2018  года