Мароз

Екатерина Усович: литературный дневник

Мароз і сонейка. Раство.
Бы казка, гожае.
На ўсім навокал — хараство
і ласка Божая.


Краса прыцягвае пагляд
і ў даль збялелую,
і ў блізь — квітнёвы зімні сад,
пялёсткі белыя.


І ў высь, што ззяе і пяе —
бы ўвекавечвае
мільён брыльянтавых калье,
што свет расквечваюць.


І ўніз — у цень ссінелы дрэў
афіанічаных.
І дорыць слёзы-неспадзеў
душы-аблічыне


і шчасце існае — удых
і выдых — воблачкам...


Ісці б ды йсці... у нікуды...
па снежных тропачках...


автор Lazzaro



Другие статьи в литературном дневнике: