Мароз і сонейка. Раство. Бы казка, гожае. На ўсім навокал — хараство і ласка Божая.
Краса прыцягвае пагляд і ў даль збялелую, і ў блізь — квітнёвы зімні сад, пялёсткі белыя.
І ў высь, што ззяе і пяе — бы ўвекавечвае мільён брыльянтавых калье, што свет расквечваюць.
І ўніз — у цень ссінелы дрэў афіанічаных. І дорыць слёзы-неспадзеў душы-аблічыне
і шчасце існае — удых і выдых — воблачкам...
Ісці б ды йсці... у нікуды... па снежных тропачках...
автор Lazzaro
Мы используем файлы cookie для улучшения работы сайта. Оставаясь на сайте, вы соглашаетесь с условиями использования файлов cookies. Чтобы ознакомиться с Политикой обработки персональных данных и файлов cookie, нажмите здесь.
