СамнамбулМесяц выплыў над змрочнай, заснуўшай зямлёй, І павёў яго ў цёмную даль за сабой, І прывабіў да мглістай, халоднай вады, – Сэрца білася рыбкай у сеці тады. Але месяц правёў праз раку сьветлы шлях. І разьвеяўся з сэрца дрыжачага жах. Зіхацела яна – серабра пуціна, Увадзіла ў той край, дзе пануе вясна. Доўга, доўга цябе ён чакаў і шукаў, Але вось час жаданы нарэшце настаў... І пайшоў ён па шляху, пайшоў аж да дна: Агарнула яго цішына, глыбіна. 1909–1912 М. Багдановіч © Copyright: Беларуски Куток, 2011.
Другие статьи в литературном дневнике:
|
