***
Хочу дыхаць паветрам вольным…
Лёгкай птушкай па-за аблокамi
Лётаць уночы i ў дзень нястомна
Ды глядзець на сваю краiну.
Хочу ўciм, як дзiця, захапляцца,
Прыгажосцю азёраў i рэчак,
Слухаць спевы вады ў сутоннях,
Шэпат белых бяроз на ўзгорках.
Дакранацца рукой да калоссяў
Ў полi, дзе сазравае пшанiца,
Залатая, нiбы промнi сонца,
Што так рэдка да нас завiтае.
Добра ў жнiўнi ўначы ўглядацца
Ў яскравае зорнае неба,
Запякаць у вуголлях бульбу
Ды пра нешта далёкае марыць.
Дзе б нi быў, я люблю вяртацца
Ў край лясоў i лугоў зялёных,
Што сваёю велiччу вабяць,
Да сябе, як матухна, туляць.
Ёсць у свеце шмат прыгажосцi,
Дзiўных помнiкаў ды краявiдаў,
Але край беларускi мой родны
Мне мiлейшы за ўсё на свеце…
Марина Павлинкина
2017г.
Другие статьи в литературном дневнике:
Мы используем файлы cookie для улучшения работы сайта. Оставаясь на сайте, вы соглашаетесь с условиями использования файлов cookies. Чтобы ознакомиться с Политикой обработки персональных данных и файлов cookie, нажмите здесь .
Соглашаюсь