Люди-одёжки из цикла

У каждой профессии своя специфика. И когда всю душу вкладываешь в работу, то и сама жизнь становится как бы частью профессии. Художник, например, всюду видит рисунки, поэт – образы, журналист – темы, фотограф – кадры. И даже самые, казалось бы, простые и нетворческие профессии тоже дают о себе знать.
Я прихожу на факультет почти минута в минуту. Занятия вот-вот должны начаться. Сдаю куртку, и… вдруг меня останавливает голос гардеробщицы:
- Вчера факультет показывали по телевизору.
Но почему-то на эти слова ответила не я, а вторая гардеробщица:
- А кого именно?
- Да ту девушку, что в клетчатом пальто ходит.
На этом диалог закончился. Две женщины как нельзя лучше поняли друг друга.
Поднимаясь в лекционный зал на шестой этаж, я пробовала вспомнить знаменитую фразу : «встречают по одёжке, провожают по уму»… Но вторя часть никак не возникала в памяти. Наверное, так было нужно.

ПЕРЕВОД

Людзі-вопраткі

У кожнай прафесіі свая спецыфіка. І калі ўсю душу ўкладаеш у працу, то і само жыццё становіцца як бы часткай прафесіі. Мастак, напрыклад, усюды бачыць малюнкі, паэт – вобразы, журналіст – тэмы, фатограф – кадры. І нават самыя, здавалася б, простыя і нетворчыя прафесіі таксама даюць аб сабе ведаць.
Я прыходжу на факультэт амаль хвіліна ў хвіліну. Заняткі вось-вось павінны пачацца. Здаю куртку, і... мяне затрымлівае голас гардэробшчыцы:
- Учора факультэт паказвалі па тэлебачанні.
Але чамусьці на гэтыя словы адказала не я, а другая гардэробшчыца:
- А каго менавіта?
- Ды тую дзяўчыну, што ў клетчатым паліто ходзіць.
На гэтым дыялог скончыўся. Дзве жанчыны як нельга непш зразумелі адна адну.
Падымючыся ў лекцыйны зал на шосты паверх, я спрабавала ўспомніць знакамітую фразу “сустракаюць па вопратцы, праводзяць па розуме”... Аднак другая частка ніяк не ўзнікала ў памяці. Мабыць, так было трэба.


Рецензии