Ayriliq

Айрилик..... Бу азоб мени тила пора килмокда. Мен сиздан айрилдим бутун умрга.. Шу дамлардан бошлаб мен сизни бир зумга хам ўйлашга хакким йўк.
Кийналиб кетдим..... Азобланиб, инграниб-инграниб, кийналиб ограйди юрагим. Азизам, сен менинг хаётим эдинг, бугун ўлдим.... Сен мени ўлдирдинг! Чунки энди сен йўксан мен учун. Сен мени хаётим эдинг – энди эса мен телбаман. Сен кўрар кўзим эдинг- бугун мен кўрман. Сен уйларим эдинг – бугун синиб колди дил торим менинг..
кўнглим тонг чогида шафаклардан нур, хаёт олган тоза, соф чечакларни тилайдир. Юрагингда кулишингда, туришингда, ўзларингда сиёх хаёлимни ойдинлаштирадиган бир нур кўргандек бўлур эди. Афсуси бу нур саробдан бошка нарса эмас экан.
Яна ажралишдик, факат бу ажралишдан сенга хеч кандай зарар келмайдир. Бу нарсадан сенинг калбингда на бир титрама, кўзларингда на бир томчи ёш пайдо бўладир. Бу фикримни “Севиндим!” деб ўзинг хам икрор киласан. Муродилла бўлмаса бошкасида! Кўнглинга хамма бир, буни яхши биламан. Чунки шу вактгача юрагингда севги олови эмас, севги учкуни  хам сезилмади.


Рецензии