Кашпировский аруагынын Жуматайдын аягын емдеуi

телефондары: (872230) 2-92-27 уйі; 8 777 765 61 60; ШКО, Уржар ауданы, Науалы ауылы.

«Жок, сен жаксылык, жамандыкты жараткан – Кудай, бірак кылдырган Кудай емес, ауруды жараткан – Кудай, ауырткан Кудай емес, байлыкты, кедейлікті жараткан – Кудай, бар кылган, кедей кылган Кудай емес деп, нанып уксан болар, айтпесе – жок".   Абай

Бул ангімені баяндайтын Шыгыс Казахстан Облысы, Уржар ауданы, Науалы ауылынын тургыны касіпкер – Жуматай Нуртазаулы Абылхан. Кітап авторы ретінде оз басым акылды, казах келіндерінін «символы» биязы келін Динаны да, дарынды улы Аділетті, алгыр кызы Зерені де оте жаксы білемін.

Абылхан Жуматай 40-тын кыркасына шыккан, камал алатын жаска келген шымыр денелі, аса кайратты, кара торы, мейірбан онді, сунгак бойлы, терен ойлы, ар созін салмактап сойлейтін, асыл тектілігі – айткан уадесіне курыштай беріктілігінен, алган бетінен кайтпайтын кайсарлыгынан, жанынын жомарттыгынан, мінезінін кендігі мен рухани санасынын жогарлылыгынан,  журегінін тазалыгы мен имандылыгынын ерекшелігінен айшыкталып туратын жігіт агасы. Казах  баласында сирек кездесетін кайталанбас ерекшелігі: Абайдын кара создерін, олендерін тугел дерлік жатка біліп кана коймай, осылардын философиялык манін терен тусінеді, талдайды. Негізгі мамандыгы Алматы ауыл шаруашылык институтын бітірген инженер-механик.

Жуматай Нутазаулы баяндайды: Бул 1993 жылы болган окига. Мен озіміздін Науалы ауылында МТМ менгерушісі болып орналастым. Асет ага, озініз бас агроном болатынсыз.  Бул куні бойы тыным таппайтын журісі мен жугірісі коп мазасыз жумыс. Сол жылы жазда бір ауру жабысты, тізем каксайды. Ол кезде 32 жастамын. Танертен жумыска кетем, ал тустен кейін шойнандап журе алмай каламын. Жумыстан келе салысымен тосекте аягымды котеріп 1...1,5 сагат козгалмай жатамын.

Жаз айы аякталып, жайма-шуак тамыз айынын басы болатын. Менін бір адетім, озім уйыктайтын болмемнін терезесін ашып тастайтынмын. Бір куні уйыктап жатыр едім, ол кезде улымыз Аділет уш жаста, Дина екеуміздін ортамызга жатады. Мен адеттегідей терезе жакта жатканмын. Туннін бір уагы, терезе ашык турган. Бір кісілер кубірлеп терезенін сыртына кеп калды. Кейде кошеде откен кісілердін даусы естіліп туратын. Корада малды коп устаймыз, карамасан урлап кетеді. Жастыктын да желігі шыгар, ит уріп сезікті сыкыр естілсе терезеден каргып тусіп, мал жакты шолып тусіп уйкымды жалгастыра уш кісі: алдымен біріншісі дунк етіп, сонан кейін екіншісі, сонынан ушіншісі дунк-дунк етіп уйдін ішіне секіріп-секіріп тусті.

Козгалайын десем козгала алмаймын. Карангы болса да, сулбаларын коріп жатырмын. Алгі уш кісі тосектін аяк жагына келді. Сол кезде турлерін кордім. Ортада узын бойлы Кашпировский, кара водалазка киген, шашын донгелектеп кескен. Сол кездерде Кашпировскиді теледидардан жиі корсететін. Жанында узын бойлы жінішке кара сур екі жігіт. Турлері тажік, узбектерге келеді. Біреуі ай-шуй жок корпені ашып сол аягымды котеріп алды да, тізеден сал томен 3 см жерден  бірдемемен тыз еткізіп жіліншігімді кесіп боліп тастады. Сол аягым жеп-женіл болып калды. Айналам туманданып кетті, создерін естіп жатырмын. Озара кубірлесіп жатыр, создері орысша. Сонан кейін Кашпировский орысша: «Костный мозг положите на место», – деді. Келіншегім мен улым пыр-пыр уйыктап жатыр. Бір мезетте аягымды кайта котеріп, кесілген жіліншігімді орнына койгандай болды. Корпемді кайтадан жапты да жанымнан отті. Терезеден ушеуі ары карай кайта секіріп кетті. Сол кезде маган кимыл бітті. Жан-жагыма карадым, Динаны оятайын ба, оятпайын ба деп ойланып: «;ой шошып кетер», – деп оятпадым. Біраз жатканнан кейін колма-кол уйыктап кетіппін. Нак болган окига екенін білемін, танертен келіншегіме айттым.

– Тунде келген кісілерді кордін бе?
– Кайдагыны айтады екенсін, ешкімді де корген жокпын.
Сонан кейін жумысма кетіп калдым, жырлайтын уакыт жок. Тусте келдім. Акем, келіншегім ушеуміз тамак ішіп отырганда тундегі коргендерімді тапіштеп айтып бердім. Акеме айттым:
– Теледидардан озін коріп журетін Кашпировский екі комекшісімен тунде келіп аягымды кесіп алып, емдеп кетті.

– Е, келсе келген шыгар. Онда аягынды емдеп кеткен гой. Жаксы болган екен!
Менін акемді ешнарсемен тан  калдыру мумкін емес-ті болатын. Содан бері тіфу-тіфу аягым ауырганды койды. Одан бері 16 жылга аяк басты аягымнын каксауы сап тиылды. Казір ор кояндай орги басамын! Осы айтып отырганым нак болган окига. Буган озім онша тан калмаганым, осындай тылсым окигалар акемнін де, аргы аталарымнын да бастарынан жиі откен. Жас кунімнен осы окигаларды естіп оскенімдіктен де болар.