Тагдыр деген не? Оны калай озгертуге болады?

Сурак: –  Тагдыр деген не? Тагдырды калай озгертуге болады?

Жауап: – Біз тагдырымыздын соккысын турпайы денемізбен жане назік денелерімізбен де аламыз. Болашакта болатын окигалардын тукымы жане ауыратын ауруларымыз назік денелерімізде: ауруларымыз томенгі есте, ал болашактагы окигалар – жогаргы назік алемде бугып жатыр. Дененін, жердін, гарыштын кабыктары козге корінетін жане корінбейтін болып екіге болінеді.

Адам оміріндегі барлык болатын окигалар алдын ала белгіленіп койылган, тек уакытын гана тосуда, сондыктан да карапайым адам оз еркімен муны озгерте алмайды. Кей кездерде болашакта болатын окигаларды тусімізде кореміз, біз озгерте алмаймыз, болатын нарсе кайтсе де іске асады.

Казак осыны тагдыр немесе: «пешенене не жазса соны коресін», – дейді. Егер адам фани дуниенін шырмауынан шыга алмаса, Кудайга сенбесе карымта кайтару заны мултіксіз жумыс істейді, оган куманыныз болмасын, ал егер Кудайга сеніп, имандылык жолына тусіп ораза устаса, онда онын куналары кешіріліп женілдей бастайды.

Осыган сайкес адамнын турмыс жагдайы да тузеліп, бакытты омір суре бастайды. Осы кезде Жаратушы адамнын тагдырына араласып карымтасын озгертіп жібереді. Осы ойды атам казак «Алланын жаккан отын адам урлеп сондіре алмас» деп кыскада нуска туйіндеген.

Біз озіміздін акымактыгымыздан коргаушыны жерден іздейміз. Кейбір кушті тулга омірімізде жарылкаушы болады деп ойлаймыз, онын да осы омірдегі уакытша пенде екенін умытып кетеміз. Омірде барі де озгеріске ушырауы мумкін: сізге камкоршы болып журген адамыныз кас жауынызга айналуы, жан досыныз душпанынызга, ерлі зайыптылар арасындагы бірін бірі алдау т.б. сезім тураксыз болгандыктан: суйіспеншіліктен ошпенділікке, достыктан кастыкка, сондай-ак омірдегі араласып журген жора-жолдастарыныз да тураксыз. Сондыктан да, адамды толык канагаттандыратын жане толык бакытка жеткізетін жалгыз турагы – Аллага деген махаббаты, суйіспеншілігі. Ол ушін біз рухани іліммен дами беруіміз кажет. Бул дегенініз – мангілік акикат, бакыт.

Алланын озі де рас, созі де рас,
Рас соз ешуакытта жалган болмас.
Коп кітап келді алладан, онын торті
Алланы танытуга соз айырмас.

Махаббатпен жараткан адамзатты,
Сен де суй ол алланы жаннан татті.
Адамзаттын барін суй бауырым деп,
Жане хак жолы осы деп аділетті. Абай

Сурак: – Пандік алемде кандай білім аламыз? Онын кандай кемшіліктері бар? Алланы кай уакытта есімізге аламыз?

Жауап: – Адам пандік алемде академиялык білім гана алады, онын озінін торт кемшілігі бар;

Пенде аркашанда кателеседі;

дуниенін тубін куады;

біреуді алдауга бейім турады;

 сезім мушелері жетілмеген;

 Біз картайганда Алланы есімізге аламыз да, киналганда Одан: «Не ушін азапка салдын», – деп сураймыз. Біз ойлаймыз, барлык тартып журген бейнетімізге баскалар кіналы, тіпті Жаратушыны да кіналаймыз, тек кана озімізді гана кіналамаймыз. Алемде барі де Жаратушынын еркімен істелінеді, курай басы да Кудайсыз кимылдамайды.

Біздін калауымыз коп, біракта біздін ойлаганымыз орындала бермейді. Егер де осыган лайык болсак кана калауымыз орындалады. Мысалы, біз баламызды жаксы кореміз, біракта онын айтканынын барін орындай бермейміз, шамамыз жеткенін немесе ол осыган лайыкты деп санаганымызда гана калаганын тауып береміз. Барлык тірі жан иелері Алланын жараткан, сондыктан да Ол барін бірдей суйеді.

Сурак: – Танді калай багындыруга болады?

Жауап: – Есінізде болсын, тан оз ыктиярымен сізге багынбайды, танді багындыру ушін онын істегісі келетініне сананыз аркылы арекет етіп, танді ерік кушініздін комегімен ауыздыктап, айтканына коніп, айдаганына журетін етіп багындырып алыныз. Осы жерде озініздін кандай адам екенінізге, озініздін козініз анык жетеді – бос белбеу ынжыксыз ба, алде ерік, куш жігері мыкты, алган бетінен кайтпайтын кайсар да кайратты жансыз ба. Бул жан мен таннін айкасы.

Таннін тілін алсан напсін билеп: ауруын, іштарлыгын, дуниеконыздыгын, коре алмаушылыгын, напсікумарлыгын, кызганшактыгын, жексурындыгын, надандыгын, жауыздыгын, комагайлыгын, корсекызарлыгын, суайттыгын, суганактыгын, жымкырмалыгын т.б. келенсіздіктер жинала, орши келе жарга жыгады. Сорлы, мусапір, бейшара, созылмалы наукастан жазылмайтын, ешкімге суйкімін жок пенде болып шыга келіп, екі дуниенін де кызыгын кормей, аягы ит оліммен оліп тынасын.

Сурак: – Жаратушы пендесіне каншалыкты ерік берген?

Жауап: – Алланын адам баласына ерік бергені соншалык – Ол оз тагдырынды озіне берген, жаман болуын да, жаксы болуын да оз колында. Алла айтады гой: «Сен маган бір табан жакындасан мен саган кырык табан жакындаймын».  Майітті шыгарар алдында молдалар сурайды: «Мына кісінін карызы бар ма?», – деп. Егер адам кешірмесе Алла да кешірмейді. Сондыктан да біз унемі Жаратушынын бакылауында болгандыктан да жаман кылык тугіл, жаман ой ойлаудан да аулак болуымыз керек. «Адамнан жасырсан да, Алладан жасыра алмайсын» деген казекеннін терен толгаулы, кен магыналы созінін туп торкіні, Алла ар пенденін журегінде екенінін тагы бір далелі.

Сурак: – Олгелі жаткан наукастын кей кезде аяк астынан тауір болып кетуінін себебі неде?

Жауап: – Кейбір кезде жугірумен, шыныгумен немесе біреудін акыл кенесімен ауруымыздан тез жазылып кетеміз, осынын барі озімнін жетістігім деп санаймыз, багалаймыз. Негізінде бул журегімізде орналаскан Газиз жан ол бізді іс-арекетке итерді, бізді рухани кітаптар окуга, немесе дурыс жолга тусуіміз ушін бір адамды жіберді, акыл-кенеспен комектеседі. Егер де сіз катты наукастанып жатканда, ауруыныздын шипасы Алладан келмесе дуниедегі ен білгір дарігер емдесе де комектеспейді. Сондыктан да біз Алланын еркімен тауір боламыз, ауруымыздан жазыламыз.  Біз Аллага сенгенде гана табиги омір суре аламыз.