Dushunce

                “Dushunce”

  Pencerenin onunde dayanib ayi seyr edirdim...
Ayin uzunu yavas-yavas qara buludlar alirdi ve bir nece deqiqeden sonra buludlar ayin uzerinden cekilib ay yene de oz isiрi ile etrafa nur sacirdi.
 Goyun uzunde sayrishan ulduzlar gecede sehirli abu hava yaradirdi.
Gece yarisi olduguna baxmayaraq seherin yarisi oyaq idi.Pencerelerden gelen isiq insanlarin hele de oyaq olduqlarindan xeber verirdi.
Kimse kitab oxuyur,kimse musiqi dinleyir,kimse dushunur kim ise de menim kimi gorduklerini,yasadiqlarini,dusunduklerini geleme alir.
“O” ...Hal hazirda onu dusunurem,belke de o da meni dushunur belke de dushunmur...
Bezen dushunurem ki,goren onu dushunmeye haqqim varmi?...
Belke de artiq onun dushunduyu kim ise var.Eh ne ise olsa da olmasa da,meger dushunmek gunahdir?...
Men onu bir iki il olar ki,taniyэram amma yaxindan tanishlgimiz bir aya yaxindir.
Maraqli insandir,deyib gulendir.Eslinde deyib gulenleri o geder de sevmesem de amma onun etdiyi zarafatlar nedense mene xosh gelir.
Birde cox gozel gozleri var,sanki bir cut yanan ulduzdur.Gozler dogrudan da insanэn ic dunyasindan xeber verir.
Bezen ozunun xeberi olmadan ona baxib gozlerini oxumaga calishiram,bezi seyler muemmali qalsa da amma onlarinda cavabi ne vaxtsa  tapilacaq.
Belke de men artiq gecikmisem,belke de yazdigim bu kicik hekaye boshunadir...
Onunla uz-uze goz-goze oturub sohbet etmek isterdim,onun haqqinda dushunduklerimi ona cekinmeden soylemek isterdim amma bacarmirэam...

Artiq gece saat 03:30 gosterir.Men hele de pencerenin onunde eyleshib seheri seyr ederek gelbimden keceni geleme aliram.
Sakit bir gecedir,deyesen sheher sakinlerinden oyaq qalan yoxdur.Pencerelerde yanan isiqlar sondu,yalniz menim penceremden bashqa.
Sakit bir yaz gecesi, men ve menim dushuncelerim...