Корiнбейтiн алем деген не?

Кім журер тіршілікке коніл бермей,
Баки коймас фанидін мінін кормей.
Міні кайда екенін біле алмассын,
Терен ойдын телміріп сонына ермей.   Абай

– Корінбейтін алем деген не?

–  Адамдарды козге корінбейтін омір барын сендіру киын. Себебі біздін сезу, кору, есту, дам мен иіс сезу мушелеріміз тек пандік (материалдык) алеммен гана байланыска тусе алады.
Озіміз кунделікті араласып журетін, козге корінбейтін тіршілікке толы баска алем бар деген идеянын озі шындыкка жанаспайтын ертегі сиякты.

Казіргі гылымнын жетістігі микроскоп, телескоппен коре алмайтын, колымен устай алмайтын нарселерді жок деп ойлайды. Біздін алдымызда кайтыс болган адамнын суйегі жатыр делік, ол олген – оны козге корінбейтін бірдеме тастап кетті, ол осынын аркасында омір сурді, журді, суйді, сойледі, ойлады т.б. сіз онын жанына тамак пен дуниенін тур-турін койып: «Барі сенікі бауырым, іш-же, шалкы», – десен де жаткан орнынан тапжылмайды.

Осыдан кейін козге корінбейтін алем барын калай жокка шыгарып, сенбессін?

Корінетін алем, корінбейтін алемнен куат пен колдау алып турмаса тукке де турмас еді. Корінетін алемнін негізін корінбейтін алемнен іздеуіміз керек. Кун, аспан, жер біз ушін бар болса оны козіміз аркылы кабылдаймыз, ал осынын бастауы озіміздегі корінбейтінде. Корінетін алем – тек кана корінбейтін алемнін капшыгы гана. Ал корінетін алем куатты сол корінбейтін алемнен алады. Егер бул болмаса коршаган ортанын нактылыгын тусіне алмас едік.
 
Адамдар ойланбаганнан кейін корінбейтін алемді жокка шыгарады. Олар оздерінін ойын, сезімдерін коре ала ма? Арине жок. Онда калай, сезімдерін, ойларынын бар нарсе екеніне шек келтірмейді. Гашык болгандар бір-бірін суйетіндіктеріне куман келтіре ала ма? Олар оздерінін гашыктыгын коре алмайды, сезе алмайды, біракта гашыгы ушін отка да, суга да тусуге дайын. Жанды, арды корген кім бар? Кей кезде: «Жаныммен, ар уятыммен мен ол адамды кіналаймын», – деп, бірдемеге бола біреудін тагдырын, озі кормеген нактылы екенін білетін бейнесізге суйеніп шешіп жатады. Осыны калай кабылдауга болады?

Адам корінбейтін алемді мойындай ма?

Жас картаймак, жок тумак, туган олмек,
Тагдыр жок откен омір кайта келмек.
Баскан із, корген кызык артта калмак,
Бір Кудайдан басканын барі озгермек. Абай

– Адам корінбейтін алемді мойындай ма?

– Пенде мойындагысы келмесе де, корінбейтін, сезілмейтін нарселерге адам баласы сенеді, себебі, оны журек аркылы сезеді. Олар ойлайды, сезеді, суйеді, куйінеді, жоктан озгеге жылайды, онысымен коймай кейбіреулер корінбейтін алемге сенгілері келмейді, жокка шыгаруга тырысады. Неткен карама-кайшылык десенізші!

 Озінін басындагы толкудын асерінен каншама кылмыстар жасап жатады. Кызганшак куйеуі : «айелім козіме шоп салды», – деп кінасыз жанды олтіріп тастайды, сондай-ак енді біреу: «басекелесім маган ор казып жатыр», – деп ойлап, жазыксыз тагы бір жанды олтіреді. Адамдар оздерінін ойы мен сезімдерінін дурыс екеніне куман келтірмейді, акикат осы деген нык сенімде болады.

Оларга сіз озініздін кейбір козкарасынызды айта бастасаныз: «Мен коремін, байкаймын, зерттеймін.... білетіндерден сураймын», – деп шубаланга салып ала жонеледі, біракта озінін ойлаганы: тексеруге, зерттеуге жатпайтын нак шындык болып кала береді. Кейбір жагынан оныкі де дурыс – егер ол куаныштан шаттанып айгайласа, кайгыдан еніреп жыласа, осы сезімін калай отірік дей алады? Ішкі шындыкка дау жок. Біракта, корінбейтін алем мулдем корінбейді емес: ол корінеді, сеземіз: ол жан иелері мен жаркылга, токка, бояуга, иіске, тулгаларга толы болады. Осыларды рухани жогары жетілген адамдар коре алады. Корінбейтін алемде де арбір электрон есептелген, орнына койылган – онда да акикат зандылык бар.

– Адамнын бес сезім мушелері жетілген бе?
– Адамда бес сезім мушесі жетілмеген. Кейбір хайуандар біз коре, сезе, ести, иіскей алмайтын назік дыбыстарды, толкындарды, жарыктарды кореді, сезеді. Сондай-ак ауа-райын, жер сілкінісін, апатты т.б. жайттарды алдын ала біледі.

Касиетті Куран кітабымызда да, баска да рухани кітаптарда козге корінбейтін аруак, періште, жын-шайтан, ібіліс т.б. жайлы айтылган. Казіргі заманда медицинанын шамшырактары козге корінбейтін жан иелерінін адамды жаксылыкка не жамандыкка итермелейді деген тусініктін озінен азар-безер болады. Материалдык гылымнын пайымдауынша барлык іс-арекет химиялык элементтердін агымынын натижесінде іске асады. Бірак осы элементтер кайдан пайда болды? Бунын жауабын рухани ілім беретін кітаптардан гана табамыз.