Мазасыздык пен кобалжу калай асер етедi?

Акылсыз би болмас,
Саулесіз уй болмас.
Журекте оты жок,
Адамда ми болмас. Абай

Мазасыздык белен алып кетсе сізді талкандайды. Мазасыздыкты да кайгы сиякты, коптеген адамдар копірте береді. Олар оздерінін кауіптерін соншалыкты осіріп айтканда амалсыз мусіркейсін.

Мазасыздыктан іскер катынастын бузылганында, махаббатты жогалтканда, жокшылыкта т.б. жагдайларда кутыла алмайсын. Бірак бул жерде де айкын ой мен суык акылды колдануымыз керек. Мазасыздык ештенеге де комектеспейді. Керісінше, біз мазасызданып кобалжыган сайын жуйке кушіміз ширыга тусіп, киыншылыкпен куресуге дарменсіз болады. Біз тек кана жаксылыкка гана сенуіміз керек. Жаксылыкка сенген адам максатына жетеді, ал сары уайымга салынган адам – ешуакытта.

Миллиондаган пенделер усак-туйекке бола мазасызданып кобалжиды, кобінесе жалган намыстан, озімшілдіктен, мактаншактыктан. Мысалы, шашынан бір ак тал тауып алса мазасызданып бояй бастайды. Айелдерді мазасыздандыратын кобінесе елдін озі туралы пікірі, ойы.  Осыдан олардын денсаулыгын бузып, сіркелері су котермей, беттеріне мезгілсіз ажім туседі.

Казіргі кезде коптеген мазасыздыкты жасоспірімдер акеледі, олар тобырдын психологиясына беріліп, касындагылар не істесе соны істейміз деп ойлайды. Егер сізде жасоспірім бар болса, сіздін міндетініз оларды  оздері туралы ойлауга уйрету, егер де «тобыр» акымактык істесе, оган соны істеуге еш кандай себеп, негіз жок екенін угындыру.

Коптеген улкен адамдар жасоспірімдермен тіл табыса алмайды, бірак бул керек, себебі оларды омірдін ауыр отпелі кезенінен отуіне комектесуге міндеттісіз. Казіргі уакытта жасоспіремдер алемін каталдык пен бейбастык жайлаган, сондыктан да сіз жаксы омірге багыттайтын багдарлама беруге тиіссіз. Мазасыздык буны істемейді.

 Озініздін мазасыздыкпен кобалжуынызды желге ушырып жіберініз, осы самал сіздін ойынызды да тазалап кетсін.

Кейбір адамдардын сергектігі ауа райына байланысты. Кун жаркырап турса коніл куйлері жаксы. Егер нашар болса онда мунайып журеді. Ауа райы бузылганда озіне-озі кол котерушілердін де саны артады. Кулкімен емделуге тырысыныз.

Жанбырды, карангылыкты, ыстыкты суюді уйренініз. Сіз кай уакытта денініз сау бакыттысыз, ауа-райы сізді мазаламайды. Сіздін коніл куйінізге еш нарсе де асер етпейді. Сіз озініз ішінізден нурланып турсыз.

Жуйке кушінізді онды-солды шаша бермеу керек екенін тусінген кезде, сіз озініздін акылынызды, танінізді, рухынызды кобейту кажеттігіне курт бет буратын боласыз.