Шакарiм аруагынын улы Ахатпен тiлдесуi

Жан талпынар талайды кормек ушін,
Ар сырын дуниенін білмек ушін.
Дене байгус салмак боп баса берер,
Жаралган гой тубінде олмек ушін.    Шакарім

Осы арада академик Гарифолла Есімнін «Данышпан Шакарім» атты кітабынан алынган «Аке мен бала» атты деректі ангімені келтіре кетейік. Енді аруактардын кім екенін біліп, назік алемдердін гажайып кубылыстарымен таныскан сон бул ангіменін деректі екеніне, онын улкен манызы бар екеніне дау болмаса керек.

«Ахат кум баскан кудыкты жалгыз озі казды. Еті арыган аке суйегін алдына жайып койып атылган октын ізін тапты. Акесінін дене бітімін хатка тусірді. Осы кезде кутпеген бір жай болды. Ол – онын кенеттен акесімен ангімелесіп кетуі еді...

Шакарім: Ахат балам, кулагыма шу келеді, бул не шу!

Ахат: Аке, сіз жонінде улкен ангіме болгалы жатыр. Оны мен корем бе, естимін бе, білмеймін, канша гумыр калганы да беймалім. Бірак артта озінді ансаган калын ел бар. Солардын шуы болмаса!

Шакарім: Ежелден канда бар касиет, бірі бері, бірі арі тартады. Менін де копке дейін кулагымнан шу кетпес!

Ахат: Озініз айткандай, омір – жігіттік пен жендеттіктін куресі. Тіршілікте барі бар, алі коптеген урпак оз оміріне окініп отер.

Шакарім: Мен омір туралы соз айтуга хукым жок. Айткандарымды сендерге калдыргам. Барін жинап, халкыма усын! Аркімнін колында кетпесін, одан баска менде соз жок.

Аке бейнесі гайып болды. Ахаттын алдында укыпты турде жинап курастырган суйек мурде жатыр.

Ахат кария бастап, ел костап Шакарім кажыны арулап хаким Абайдын касына жер койнына откізді. Одан аріде елеусіз мола болып, оз купиясын сактап жата берді. Акесі туралы акикатты куте-куте зарыгып Ахат та дуниеден озды.

Ахаттын жылы откізіліп жаткан кезде аке мурасы халык казынасына келіп косылды. Шакарім тунгыш рет мектеп окулыгына енді.

Бул аныз емес, шындыкка айналган акикат». /11, 330-332 беттер/      
    
Осылай Шакарімнін баласы Акат Кенес укіметінін жендеттері атып олтіріп, кудыкка тастап кеткен акесінін суйегін казып алып, алдына салып отырганда онын аруагы байланыска кірген. Аке мен баланын арасындагы ангіме, жогарыда Шакарімнін озі жазгандай, аруактардын адаммен байланыса білетініне жане олардын келешекті де коре білетініне бір далел. Шакарім аруагынын «Мен омір туралы соз айтуга хукым жок» деген созі онын фани алемде оз міндетін толык орындап кеткенін білдіретін тарізді.

Арине, Шакарім аруагы бугінгі кундері баска да жогары аруактарымен бірігіп «Ак жол» козгалысынын емшілері аркылы казіргі кезде халыкка озінін улкен комегін корсетіп жургеніне дау жок. Мунын акикаттыгын Семей оніріндегі емшілермен бірге Шакарім кесенесіне барган адам айкын сезіне алады. Онын кесенесіне кірген сатте-ак рухани куаттын асерін бірден сезінуге болады. Шакарім аруагы да, озінін касында жаткан Абай аруагы тарізді, келген адамдарга озінін акыл-кенесін беріп, онын жаксы-жаман касиеттерін корсетіп, омірін дурыс жолга салып жібереді.

Осылай Шакарім озінін шыгармасында аруактар туралы коптеген маліметтер беріп, корінбейтін алемнін шымылдыгын ашкандай болды. Аруактар туралы жазгандагы максатын ол былай деп жеткізеді:

«Бул кітаптагы создін туп максуты – барлыкты (болмысты) Жаратушыда білім бар ма, жан олген сон жогала ма, деген еді. Бул екеуін бар, жок деушілердін созін білгенімше жаздым. Жане жан жок  деушілерге карсы далел кылынып турган магнетизм, спиритизм, телепатия, фахризм, лунатизм, тус сияктыны кобірек жаздым. Оны коп жазганым кызыкты ертегі айту емес, артурінін біреуін корсетпекпін».