Озіміздін жуйке кушіміз жукарганда, тандік те, жандык та шаршаганымызды сеземіз. Озімізді ерік жігеріміз аркылы ширатуга тырысамыз. Шаршаганды басу ушін зиянды коздыргыштар – шай, кофе, ішімдіктерді ішіп жуйкемізді камшылаймыз да, куз басына кулауга алып келеміз.
Сонан кейін жас болсак та озімізді карі сезінеміз, себебі біздін жуйке кушіміз одан сайын аза туседі. Тандік, руханилык жане ішкі мушелеріміздін бузылуы белен ала бастаганын байкаймыз. Біз белден айрылып атка айланамыз, коз жанарымыз олеусіреп, тері мен булшык еттеріміз салбырап, алдыга баскан кадамымыз артка кетеді.
Осыдан ішкі мушелеріміздін де іс-арекеттері баяулайды. Біздін толуымыз да, азуымыз да мумкін. Натижесінде «боктын кабы» гана боламыз.
Тандiк тозуды калай тусiнемiз?
© Copyright: Асет Мукашбеков, 2009
Свидетельство о публикации №209042900178
Свидетельство о публикации №209042900178
Рецензии