Б і л а б і л я в и н а
Ой, біла білявина, білява, білява,
Буде мати бановати, що ми тя не дала.
Буде мати бановати, а отиць заплаче,
А що ми тя та не дали, дівчино-сараче.
С к л а д а в с п і в а н о ч к ы
А я, хлопець молодинькый, не мав роботочкы,
Лиш-им ходив за вівцями – складав співаночкы.
Та я знаю співаночок – было бы на віко,
Айбо я йду у катуны – співай ты, Марійко!
В і ш т а , к о н ю
Та ходив я до дівчины, та носив орішкы,
А она ми коня дала, вбы-м не ходив пішкы.
Тай, коню воронинькый, білокопытистый,
Неси мене до дівчины, там, де обліг чистый.
Ой, сяду на коника: вішта, коню! Вішта!
Та ци тыми доріжками, куды мила пішла?
Спиванка 11
© Copyright: Ирина Мадрига, 2009
Свидетельство о публикации №209090800343
Свидетельство о публикации №209090800343
Рецензии