Адамдар оздерiне калай ауру тауып алады

.   АДАМДАР ОЗДЕРІНЕ КАЛАЙ АУРУ ТАУЫП АЛАДЫ

Канагаттанарлык омір суру ушін тогыз талапты орындау керек:

– жумыстан лаззат табу ушін жаксы денсаулык керек;

– оз кажеттілігінді канагаттандыру ушін жеткілікті байлык керек;

– киындыктармен куресіп, оларды жену ушін кайрат керек;

– оз куналарынды мойындап, таубага келуге бой усынушылык керек;

– лайыкты бірдене тындыру ушін азапты енбек етуге шыдамдылык керек;

– оз жакындарыннын ізгілігін кору ушін Рахымшылык керек;

– баска адамдарга пайда келтіріп, комек корсетуге озінді мажбур ету ушін суйіспеншілік керек;

– Жаратушы сен ушін акикат болу ушін сенім керек;

– болашакка деген урейден арылу ушін уміт керек; И. Гете

Ауру дегеніміз не?

Ауруды жараткан – Кудай, ауырткан – Кудай емес.   Абай (28-ші кара соз)

Омірдін негізгі заны – біркалыпты тепе-тендікті сактау (гомеостаз). Кандай жан иесі болмасын, озінін ішкі омір зандылыгымен тепе-тендікке умтылады. Бул зан кандай жан иесіне болмасын, алгашкы жарык дуниеге келген сатінен бастап асер етеді.

Бул омірдін тепе-тендік калпы кандай жагдайда болмасын мултіксіз сакталады. Тірі жан иесіне Акикат – сырткы жагдаймен асер етеді. Ол осыган жауап береді. Тірілер мен олілердін айырмасы осында. Сау агза – уйлесімділік пен тепе-тендік сакталган калып. Казіргі омір суру жагдайында тепе-тендікті сактау онай емес. Егер осы тепе-тендік бузылса, оны жондеуге болады. Агзанын озі де осы тепе-тендікті унемі біркалыпта устауга тырысады.

Ауру – тепе-тендік калпынын бузылганынын белгісі. Жуйке жуйеміздін ушы, белгілі бір мушеде жагдайдын дурыс болмай жатканын білдіреді. Ауырсыну – сау калыптын бізге айткысы келген арекеті.

«Ей, пенде! Сен назар аударатын бірдеме бар». Егер адам осыган коніл болмей, ауырсынган мушесін дарі-дармектермен туншыктыра берсе, онда адамнын Газиз жаны ауырсынганды удетіп, коздырып жібереді. Осы белгінін комегімен Газиз жан – озінін камкорлыгын білдіріп, бізге жайлы жагдай жасау максатымен, «сенін бір мушен дурыс емес» деп жеткізеді. Сондыктан, оз ауруынызга курметпен караныз.

Емделерден бурын, ауруга деген козкарасынызды озгертініз

Адам агзасы физика, химия зандарына сайкестендіріліп жасалган. Олар ешуакытта озгермейді. Бул зандар арбір жуйкеге, арбір талшыкка, арбір мушеге жазылган. Бул зандар жасаушаларды, талшыктарды, мушелерді баскарады жане аркайсысына міндеттерін боліп берген.

Бул зандар букіл агзаны аралайтын жуйке жуйесі аркылы арекет етеді, жуйке жиілігін тудыратын жане санага тікелей багынбайтын талшык жуйке жуйесі аркылы да зандарды іске асырады.
Хенри У. Волммер, медицина докторы

Емделерден бурын, ауруга деген козкарасынызды озгертініз. Ауруыныз катерлі болса да, ешуакытта ауруга жаман бірдене ретінде караманыз. Бул ауруды – озініздін Газиз жаныныз тудырганын умытпаныз. Газиз жан – унемі, кай жерде болмасын сіздін камкоршыныз, коргаушыныз. Ауру тудырганда – осынын накты себептері болды. Озініздін агзанызды, ауруынызды согуге, урсуга асыкпаныз.

Аурумен арпалысудан бас тартыныз. Керісінше, осы ауруды берген Жаратушыга, Газиз жанынызга алгыс айтыныз. Аурудын озіне алгыс айтыныз. Тіпті булай істеу ынгайсыз болса да істеніз.

Казіргі калыпты медицинанын ауруларды жаза алмайтын себебі, олар аурумен арпалысады, куреседі. Былайша айтканда оны туншыктырып, салдарын жоюга тырысады. Аурудын пайда болу себебі, Газиз жаннын тунгиыгында болып, озінін талкандайтын ісін арі карай жалгастыра береді.

Енді мынандай корініс пайда болады. Газиз жан ауруды жасап, оз тілінде бізге белгілі бір акпарат, ескерту бермекші болуга талпынады. Бірак, біз дарігерге барып, осы акпаратты дарі-дармектермен туншыктырамыз. Озімізбен-озіміз арпалысып, осынын куралы ретінде кымбат дарі-дармектерді сатып аламыз. Акылга кона ма?!

Дарігердін міндеті – агзага богет жасамай, онын арекетін туншыктырмай, керісінше «ішкі дарігерге» жардем беру гой. Ойланатын, басы істейтін дарігер озін-озі емдеуді жандандыра, жани туседі. Озін-озі емдеу жайын ойланыныз. Сіздін агзаныздын озі тепе-тендікке умтылады. Сондыктан, неге сізге осыган комекші болмаска? Ойткені, біздін аркайсымызда «ішкі дадігеріміз» бар.

Біздін мадениетімізде, ауруды бізге байланысы жок касірет деген пікір калыптаскан. Осынын себебін оздері тусінбейтін айдаладан іздейді. Осы жагдай оте ынгайлы бекініске отыруга мумкіндік береді: «Мен оз ауруыма жауапты емеспін. Буган дарігерлердін басы ауырсын».

Адам озінін ауруынын жауапкершілігін озіне жуктемесе, онда жазылмайтын созылмалы турге ауысып, келесі ауруды тудыра береді. Осы кезде адам: жагдайды, жаман ауа райын, туган-туыскандарын, жумысын, дарігерлерді т.б. кіналай бастайды. Ол озінін ішкі жан дуниесіне унілуді, озіне-озі комектесуді умытады.

Енді казіргі медицинанын ауруга деген козкарасынын байыбына барайык. Дарігерлер алдымен ауруды аныктап( диагноз), оган белгілі атын кояды. Сонан кейін дарі–дармектермен ауруды туншыктыра бастайды. Олар зардапты женілдетеді, бірак ауру баягы «таз калпында» калып, созылмалы турге ауысады. Бір мушеден, екінші мушеге коше бастайды.

Дарігерлер дарі-дармектердін комегімен журіп-туратын «балдак» береді. Ол осы «балдакпен» журуге уйренеді. Калай ойласаныз, солай ойланыз казіргі калыпты медицинанаын істеп отырганы акылга конбайды!

Буган дарігерлер кіналі емес. Медициналык оку орындарында 6...8 жыл бойы, оларды белгілі бір тартіп оку жуйесімен окытады. Озініз ойланызшы, откен гасырларда казак даласында аурухана дегендер атымен болган жок кой. Адамдарды баксы-оташылар, балгерлер: Газиз жаннын, сананын комегімен, сыркатка баска тартіп багдарламасын беріп, озін-озі жазып алуына кол ушін берген.