Казiргi калыпты медицинада оте кызык жагдай калыпт

Казіргі калыпты медицинада оте кызык жагдай калыптаскан. Жана дарі-дармектерді, жана емханаларды, зерттеулерді жасау ушін, аса коп молшерде каржы жумсалады. Окінішке орай, ауру азайганнын орнына кун санап оршіп, созылмалы турге ауысып, мулдем жаналары туындап жатыр.

 Ауруды емдемейді – туншыктырады. Тіпті казіргі курал-жабдыктар адамнын назік денелеріне асер ете алмайды. Олар ауруды Газиз жаннын тубіне тыгып тастайды.

Калыпты медицина озінін химиялык т.б. адістерін гана колданып, адамнын ішкі жан дуниесіне унілмейді. Буган аса маманданудын тигізіп жаткан ыкпалы орасан. Дарігер бір мушеге немесе жуйеге гана жауапты.

Екінші шырылдаган шындык – медицинаны акшанын, сауданын козі дарі-дармектерге тауелді етіп, матап тастаган. Олар ана дарі, мына дарі жаксы деп, адамнын ашып журген миын, онан арман ашытады. Тукке турмайтын дарілерін жангыртып жарнамалап, наукас сорлынын калтасындагы калган тиін-тепшігін какшып алады. Оздері тук болмагандай безірейіп отыра береді.

Хирургтер пышактарын жаландатып, акша ушін: «Сенін ана мушен, мына мушен артык, баланды ішінді жарып алмасак оздігіннен туа алмайсын», – деп тондіріп, сау адамды сойып кембагал, жас келіншектерді кайта бала котермейтін бедеу етеді. Бул да ултымыздын басына тонген бір катер! Наукаска ешкімнін жаны ашымайды, адам туралы камкорлык умытылган!
Копшілік хирургтардын оз даріханасы бар.

Даріні тек озінін деріханасынан гана сатып алуга мажбурлейді. Барінін ойлайтыны  – акша, акша, акша! Наукас мулдем умытылган. Жанадан жасалган дарі-дармектермен  алдымен хайуанаттарга сынак жасалады.

Сондыктан, дарінін салдары оте катерлі, кауіпті. Булай деп казіргі медицинаны мулдем жокка шыгаруга да болмайды. Медицина ауруды женілдетеді, бунын озі жаксы. Адамнын журегі кысса, басынан жаракат алса, апатка туссе т.б. шугыл жагдайларда тез арада медициналык жедел жардем кажет.

Бул арада жан туралы ангіменін озі артык. Жогарыда жазылган адістер аркылы, ауруыныздан жазылып кана коймай, унемі сау калыпта болуды уйренесіз. Бул сананын жана калпы.
Біздін ата-бабаларымыз табигатпен уйлесіп, тепе-тендік калыппен омір суріп, жарык дуниеге: Елубай, Алпысбай, Жетпісбай, Сексебай, Токсанбайларды акелді емес пе?! Окінішке орай, казіргі танда камал алар кырыктан кейін белден айырылып, атка айланган азаматтарымыз жыртылып айырылады.

Дарігер философ болу керек. Немесе даналык ілімін терен игерсе одан артык емші болмайды!
Рухани надандыктын салдарынан, коптеген сыркат адамдар ауруынын ішкі жан-дуниесінде пайда болатынын кабылдай алмайды. Олар буган дайын емес. Булар «сикырлы дарі», «гажайып кондыргы» аркылы емделгісі келеді.

Пенде ауруды озі тудырып, сонан сон осыны баска біреу жазса екен дейді. Дарі-дармектер асер етпеген сон дарігерді кіналайды. Дарігер алі бірде-бір адамды емдеген емес.
Улы адамдардын біреуі айткан екен: «Табигат емдейді, ал дарігер марапатталып атак алады», – деп.

Дарігер наукастын сауыгуына комектесуіне міндетті, немесе денсаулыгын біркалыпты устап журуіне. Дарігер ен алдымен емші болуы кажет. Егер біз оз алемімізді, омірімізді озіміз куратын болсак, онда ауруымызды да озіміз тудырамыз. Омірімізде неге ие болсак, ол біздін Газиз жанымызбен, санамызбен уйлескен.

 Біздін ауруымыз да – ойымыздын устанган тартібіміздін фани-заттык алемдегі шагылысы. Ауруымыздын себебі, біздін ішкі жан-дуниемізде бугып жатыр.

Екінші жагынан, ауру – келенсіз тартібімізден, кара ниетімізден, коршаган ортанын табигат зандылыктарын тусінбеуден калкан болады. «Экология мен тамак кайда калады?», – деп сурарсыз. Коршаган орта, тек кана ауруды жетілдіретін, осіріп-орбітетін негізді гана курайды.

Адам агзасын коз алдымызга елестетейік. Онда тан, жан, Газиз жан, сана, назік денелер жане рух бар. Біздін дене мушелері туралы, сана жайлы аз-муз хабарымыз бар. Газиз жан туралы бейхабармыз. Бул такырып узак уакыттар бойы кулыптаулы болды. Булай болуы оте жаксы. Осылайша адамзаттын киесінін киелісі сакталды. Сонгы кезде адамнын Газиз жанына терендеп ену белен ала бастады.

Теледидар, радио, баспасоз беттері аркылы: аурудан, коз-тілден, кара дуадан т.б. зиянды заттардан, адеттерден кулыптаудын (кодирования) артурлі адістері пайда болды. Бул жагдайда Газиз жандагы, санадагы аурудын негізгі себептері ескерілмейді. Осыны жургізетін дарігерлердін, баксы-балгарлардін оздері де толык білмейді. Білімдері таяз. «Анкау елге арамза молда» болып жур.

Мысалы, дарігер-психотерапевт маскунемдерді емдейді, ал озі ішімдік ішеді. Дарігердін озі ауру – екінші ауруды емдеуге тырысады. Коз дарігері козайнек тагады. Коптеген экстрасеанс жургізетіндер оздерін-оздері емдей алмайды. Бірдене дурыс емес! Олардын колданып журген адістері нагыз емдік асер етпейді, айтпесе оздерін емдеп алмай ма?