Бакыт пен саттiлiк, молшылык калай келедi?

Ел боламын десен –  бесігінді тузе. Мухтар Ауэзов

Баягыда біреу улкен гуламага барып, омірімнін сонына дейін бакытты жане сатті болуым ушін не кажет деп сурапты. Гулама осынын барі озінде бар деп жауап беріпті. Бакыт пен саттілік, молшылык пен табыс – сырттан келмейтін, ішкі агымдар.  Біз омір суру кагидасын жокшылыкка негіздемей, керісінше гулдену мен молшылыкты омір суруіміздін шарты етіп кабылдауымыз кажет.

Егер біздін акыл-есіміз, ореміз белгілі бір шенбер мен кагиданын аумагынан шыга алмаса, жокшылыктын барына гана сенсек, біз букіл гумырымызды осылай гана багалаймыз. Егер біз жокшылыкта омір сурсек, букіл куатымызды, калауымызды осыган гана багыштап, омірімізді жокшылыкпен откіземіз.

Адамдардын басым болігі жокшылыкты гана ойлагандыктан «Менін мунан артыкка мумкіншілігім жок», «Менін балаларымда киетін киім де жок, мен калай гана молшылыкка сенемін» немесе «Менде біраз гана каржы болса, будан жаксырак турар едім...». т.б. омірде жолы болмаган адамдар нашар турамыз деген сенімді журектеріне уялатып алган, себебі олардын ойлаулары мен пайымдаулары да кедей, жутан, таяз.

Іс кылады таптым деп біздін казак
Онан корген пайдасы болады аз-ак.
Аягында ол ісі зиян шыгып,
Корінгенге кулкімен болар мазак. Шакарім

Ауылдык жерлерде туратын кейбір казак айелдерінде мынадай жаман адет бар. Озінін туган баласын каргайды. Мумкін уйреніп кеткен ауыз шыгар. Сумелек, суми, есалан, албасты, жарым ес, албасты баскыр, кокми, жексурын, кайыршы, жетпегір, кояншык, кенкелес, жарымагыр, жер жуткыр, коктемегір, накурыс т. б. Осылардын ішінде ен мадениетті айтылганы: «адам болмайсын!».

Осындай каргыс  создерді ботен біреуден емес, оз туган анасынын аузынан естіген бала она ма?! Осы создердін барі барып онын журегіндегі Жаратушы Алланын куаты – Газиз жанына жазылып калады.

Адамды баскаратын сана болгандыктан, баланын туган анасы озінін баласына саби кунінде-ак, жокшылык пен кедейшіліктін омірлік багдарламасын санасына жазып бергенін, омірге деген кулшынысын бесікте жатканда-ак туншыктырып олтіріп тастаганын білмейді де, сезбейді де...

 Міне осы надандыктын жане білмегендіктін салдарынан анасы озінін туган баласын жас кунінде жадылап (гипноздап) тастайды, кай балага болмасын да, асіресе саби кезінде анасынын арбір айтылган созі зан, осы создерді баланын томенгі есі мултіксіз кабылдап, есейген кезде онын  саналы есі иландыруды нашар кабылдайдыктан, журегіндегі Жаратушынын куаты – Газиз жанында бала кунгі жазылып калган создерден  нар алып, осы багдарлама бойынша омір суреді.

Біз жокшылык пен кедейшілік тургысынан карастыратын болсак, былай деп пайымдаймыз: «Егер менде анау-мынау болганда гой, бакыт пен байлыкка шомылар едім». Осыны мукият карасак былай болады: «Мен казір разы емеспін.

Маган керекті нарсе жетіспейді. Осы жетіспейтін нарсені тапсам гана канагаттанамын». Осындай жутан, таяз ойдын натижесінде мына какпанга тусеміз: «Менін денім сау, бакытты болуым ушін кобірек нарсеге ие болуым керек». Осы ойлау жуйесі жан-жагымыздагы коршап турган денсаулыкка, молшылыкка, шаттыкка бет бурыс жасауга богет болады. Сізде онсыз да барі бар.

Сізде копшілігіміз армандап журген – бакка, бакытка, табыска, канагаттануга керекті нарселердін барі де бар. Бізде тамак, ауа, су ен бастысы Жаратушынын озі – Газиз жан, бакытты адамга айландыратын  ойлау жуйесі, осыны іс жузіне асыру кабілеті бар.

Осындай жокшылыкты гана ойлагандыктан олар жогары алемдерден – ойымен, калауымен, созімен оздеріне тек жокшылыкты гана тартады, оздері Жаратушыдан осыны гана тілейтіндерін білмейді, андамайды.

Жаратушы осы пенделердін ниет-калауларын кабылдап сураганын беруде. Осы жокшылыктан кутылу жолдары бар ма? Мунын жауабын осы кунделікті тіршілігіміз отіп жаткан алемнен табамыз. Біз осы алемде омір суріп журміз, сондыктан, оларды баска алемде табуымыз мумкін бе? Нак шындык – осындагы байлык пен молшылык барімізге де артыгымен жетеді. Біз де гарыштын шексіздігінін бір болшегіміз, осыны нактылы тусінсек, жокшылыктан кутылудын мындаган жолдары мен адістері бар.

Мен осы жокшылыктан кутылган адамдарды коптеп кездестіремін. Олардын барлыгы да, сонын ішінде озім де осы шексіздіктін бір болшегі екенімізді омір суруіміздін шарты етіп кабылдап алдык, осыны журегімізбен тусіндік.

 Жаратушы не ойлайсын, журегінмен, конілінмен нені армандайсын, не туралы сойлейсін, кыскасы, барлык ынтанмен нені калайсын соны береді. Егерде сіз,  тек карызды жане кедейшілігінізді гана ойлай берсеніз, онда жокшылыктын есігін ашып койганыныз. Себебі сіз жокшылыктан баска тук те ойламайсыз.

 Муны бір кауіпсіз аурумен салыстыруга болады. Егер сіз тымау тиді деп ойлап, осыны кім корінген кездескенге айта берсеніз, озінізді тіпті нашар сезіне бересіз, жазылмайсыз. Ауруыныз онан арі орши туседі. Себебі, сіздін омірлік кушініз бен куатыныз ауруды демеп отырады, ойткені, сіздін калауыныз осы болып тур.

 Енді, керісінше, мен озімді керемет жаксы сезінемін, денсаулыгым тамаша деп ойлап жане елге кайталап айта берсеніз, денсаулыгыныз курт жаксара бастайды. Сойтіп, біз озіміз не ойлаймыз, солай іс-арекет кыламыз жане осыны озімізге тартамыз. Бунын асері магнит сиякты. Осы ойлар біздін кунделікті жолбасшыларымыз.

Озініздін омірініздін куат кушін жокшылыкка бейімдесеніз, осы жокшылык пен кедейшілік біртіндеп орши береді. Керісінше, бармын, мен байлыкта, молшылыкта жаксы денсаулыкпен омір суремін деп озінді-озін иландыра алсан, ойын іс жузіне калай асканын байкамай да каласын. Осылайша назік алемге, акша озініздін турмысынызды тузеуге кажет екенін, оны орнымен пайдаланатынынызды білдіресіз, хабарлайсыз. Озініздін ойлау жуйенізді осылай кура алсаныз, сізге акша тартыла бастайды.

Біздін казакендердін басым копшілігі ауыздарын ку шоппен суртіп улкені мен кішісі, шалы мен жасы, еркегі мен айелі жокшылыктан басканы, кобінесе, айтпайды. Айтатын ангімелерінін озі, сана томен болгандыктан жане рухани білімнін таяздыгы мен жутандыгынан, осы денгейден котерілмейді.

 Ангімелерінін басты такырыбы – бірін-бірі коре алмау, сыртынан жамандап осектеу. Біреуі байкаусызда сурінсе комектесіп жаны ашудын орнына –  табалау. Осындай кері кеткен оймен, кара ниетпен калай гана молшылыкка, сынгырлаган денсаулык пен шексіз бакытка жетуге болады?! Бурынгылар «Ракым Алладан, пейіл адамнан» деп тегін айтпаса керек.

 Казіргілер бірін-бірі мактауды, канат бітіріп жігерлендіретін создерді оте сирек айтады. Оздерінін жокшылыктарынын себептерін, денсаулыктарынын нашарлыгын оре мен ойлауы таяз болгандыктан, баска бір адамнан іздейді.

Ен бастысы – осыган тек кана озі гана, озінін ойлау жуйесі гана кіналы екенін білсе де білмегенсиді, озінін ары, ішкі дуниесі алдында да мойындагысы, жауапкершілікті озіне жуктегісі келмейді! Ягни кенес укіметінен калган кулдык санадан алі кутыла алмай келеді. Оз беттерімен тыгырыктан шыгатын жолдар мен адістердін бар екенін тусінбейді жане осы багытта ізденбейді.