Олiм - екiншi куйiм менiн

Керуендей кошкен омірім,
Барасын кайда, каншага?
Сур булттай шоккен конілім,
Ансайсын нені соншама.

Білемін жаннын калауын,
Жастыкты журмін киалмай.
Журектін асау алауын,
Самгаткан кокке кырандай.

Жастыгым бітпес байлыгым,
Озіне бакыт жеткен бе?
Жастыгым кетпес саулыгым,
Озіннен кызык откен бе?

Озінді бергім келмейді,
Болсада таудай казына.
Журегім асте конбейді,
Ханнын да асыл тагына.

Омірдін асыл кезені,
Талтустей шагым, коктемім.    
 Кеш батар, алда куз енді,
Жалынам саган кетпегін.

Олімнін сырын угамын,
Бір куйден отем бір куйге.
 Карілік кана уайым,
Тусетін озі мын куйге.

Акикат нуры картаймас,
Жастыкта нурга мол ерік,
Карттыкты нур деп айталмас,
Карілік деген тірі олік.

Ак жаным менін машина,
Ал танім мінген жолаушы.
Рухым калды артымда,
Жастыгым жаным оралшы!

О менін оттай журегім

О менін оттай журегім,
Озінде жаным білемін.
Сен аман болып турган сон,
Тірлікте шалкып журемін.

О менін шоктай журегім,
Маздасан жайнап кулемін.
Жанарым сенен от алып,
Козіммен барін коремін.

Сен барда неден бугайын,
Гайыптын сырын угайын.
Сактайын таза калпынмен,
Дуние кірін куайын.

Арманга аскак жетем деп,
Кеудемді турсын тепкілеп.
Айтпашы маган, отінем,
Ертерек сенен кетем деп.

Сен сонсен мен де соламын,
Топырык болып тозамын.
Барін де тастап озамын,
Пенде емес, онда моламын.

Конілім шалкар колме еді?
Арманым неткен коп еді,
Соларга колым жеткенше,
Журегім мурсат бер енді!

 Тангажайып сулу омір басталды

Тангажайып сулу омір басталды,
Жанарымнан сауле ойнаган жас тамды.
Молдіреген куаныштын нурмен,
Кайгы муным кара жерді жастады.

Озін болдын кайта оралган коктемім,
 Сені кушып гулге орандым, коктедім.
Озінменен ортам толып омірде
Конды келіп колым жетпес коктегім

Сені суйдім омірімді суйгендей,
Сені суйдім жаным отка куйгендей.
Сені суйдім журегімнін тубіне,
Кулі алемнін махаббатын туйгендей.

Сенсін менін айдын колім, аймагым,
Сені берген тагдырымнан айналдым.
Саган гашык боламын деп аяулым,
Мен озім де махаббатка айналдым.

Сенін атын менін журек созімде,
Менін бейнем сенін тунык козінде.
Баскаларды тандандырган, тамсанткан,
Мын ракмет біздегі бул сезімге!

Балгыным-ай, жап-жасыл курагым-ай

Балгыным-ай, жап-жасыл курагым-ай,
Сынгырлаган туп-тунык булагым-ай.
Тобемдегі сонбейтін шырагым-ай,
Конілдегі жайкалган шынарым-ай.

Тагдыр деген жастык па жалындаган?
Тагдыр деген бакыт па арылмаган?
 Екеуіміздей гашыктар аз омірде,
Кай тагдыр боп кездестін жаным маган?

Ойлаппа едім, отыздан асканымда,
Оралам деп арынды жас шагыма?
Гулдей назік озін де,сезімін де,
Бастады гой арамнга кас-кагымда.

Жаным менін шырктар анім бе едін?
Омір бойы бетке устар санім бе едін?
Куліп откен кундерге куйдірмейтін,
Бойымдагы саркылмас нарім бе едін?

Бірак омір киялмен жанаспайды,
Кей умітті шындыктар аластайды.
Сенімі жок журекке уялаган,
Сезімдер тек кур созден арі аспайды.

Біздін сенім орнаган турагына,
Беред жауап омірдін сурагына,
Мен кунінмін сертім сол мангі сенін,
Сен колім бол балкыган шуагыма!