Дуние жалган

Сіз озініз – іс-арекет жасайтын молшылык пен байлыксыз. «Менмін» деп айтатын танініз, озініздін «менініз» осы танді тастап фани алемнен баки алемге откенінізде еш нарсеге ие бола алмай калады. Бул туралы данышпан Абай атамыз былай деген:

Адам гапыл дуниені дер менікі,
Менікі деп жургеннін барі оныкі.
Тан калып, мал да калып, жан кеткенде,
Сонда, ойла, болады не сенікі?

Озініздін «менініз» фани алемнен баки алемге откенде, бурынгы жылдар бойы жиып-тергенініз, енді баска біреулерге кызмет етеді. «Менін жерім» деп иеленіп журген меншік жерініз, кейін баска біреулерді коректендіреді. Багалы заттарынызды баска біреулер тагады. Омір осылай ауыс-куйіспен мангілік жалгаса береді.

Ешкім еш нарсеге ие емес, егер осыны негурлым ерте тусініп, омірдін откінші екенін журегімен кабылдаса жане заттар мен адамдарга кожамын деген пигылдан арылса, сонда гана танкаларлык шексіз молшылыктын шарттарын тусініп, осы агыммен омір суре бастайды. Іздегені сурамай-ак артыгымен озіне куйыла бастайды

Есінізде болсын! Ѓарышта дайын турган ештене де жок – бунын бізге де катысы бар. Барлыгы да ауыспалы турде болады. Біз еш нарсеге ие бола алмайтынымызды журегімізбен тусіне алсак, онда тагдыр керісінше сізге керегінізді бере береді. Тек біз осы байлык пен дуниенін шырмауына байланып калмасак болганы. Біз осы меншігімізді баска біреулермен де болісе алатынымыздын куанышты сатін басымыздан откізетін боламыз.

Тан каларлыгы, біз дуниенін сонынан тусіп кумаганда, шогырлап коз тоймастыкпен жинамаганда, бізге молшылыктын есігі озінен-озі ашылып, керек пен кажетті нарселер артыгымен озі келетін болады. Ашкоздік пен тойымсыздык озімізде бар нарсеміздін бар екенін тусінуге коп богет жасайды.

Біздін ешнарсеге колымыз жетпеуі мумкін. Жокшылык пен кайыршылыкта
откен омір – гарыштагы шексіз молшылыктын шартын бузу. Молшылык пен байлыкта омір суру – шогырлап жинай беру емес, озініздін «шексіз» рухани байлыгынызды жетілдіру, осыдан лаззат алу.

Озіміздін танімізді алайык. Бул шексіз молшылыктын бейнесі; сіздін дененіз неше турлі істеуге кабілетті, оны тек кана ойыныздын багыты мен денгейі гана шектей алады. Сіздін миыныз озінін триллиондаган жасаушаларымен оган уйыкта, тур, биле, ушактар мен сунгуір кайыктарды жаса, т.б. деп буйрык бере алады. ¤зініз – иа, сіз жане озініз мекендейтін дененіз! – шексіз молшылык пен жетілгеннін накты мысалысыз. Дененіздін мумкіншілігі шексіз.

Ой жане пигылдын комегімен – мен осынын баріне иемін деген калыпты ойдан бас тартып, озімізді жане озімізде барды багалай білсек – осыган ризашылыгымыз бен алгысымызды Жаратушыга білдіріп отырсак біз де молшылыктын бір болшегіне айналып кетеміз, жокшылык пен кедейліктен біржола кутыламыз.

Осы туралы Ганди жаксы айткан: «Біздін аркайсымыз да саналы немесе санасыз турде болмасын біреуге кызмет істейміз. Егер де аткарып журген кызметімізді шын ыкыласымызбен, адал конілімізбен таза аткаруга адеттенсек, біздін кызметімізге деген куштарлыгымыз арта тусіп – сінірген енбегіміз тек кана озіміздін бакытты болуымыз ушін гана емес, букіл алемнін де бакытты болуына да септігін тигізеді».

Пайдасы жок бардан без,
Панасы жок сайдан без.        Казактын макал-мателдері

Баягыда біреу улкен гуламага барып, омірімнін сонына дейін бакытты жане сатті болуым ушін не кажет деп сурапты. Ѓулама осынын барі озінде бар деп жауап беріпті.

 Бакыт пен саттілік – сырттан келмейтін, ішкі агымдар. Біз жокшылык пен кедейшілік тургысынан карастыратын болсак, былай деп пайымдаймыз: «Егер менде анау-мынау болганда гой, бакыт пен байлыкка шомылар едім». Осыны мукият карасак былай болады: «Мен казір разы емеспін. Маган керекті нарсе жетіспейді. Осы жетіспейтін нарсені тапсам гана канагаттанамын».

Осындай жутан, таяз ойдын натижесінде мына какпанга тусеміз: «Мен бакытты болуым ушін кобірек нарсеге ие болуым керек». Осы ой жуйесі жан жагымыздагы коршап турган молшылыкка, байлыкка бет бурыс жасауга богет болады.

Сізде онсыз да барі бар. Сізде копшілігіміз армандап журген – бакка, бакытка, табыска, канагаттануга керекті нарселердін барі де бар. Бізде тамак, ауа, су ен бастысы ішкі куат, ен бакытты адамга айналатын ойлау мен осыны іс жузіне асыру кабілеті бар.

Кайгы келсе карсы тур, кулай берме,
Кызык келсе, кызыкпа, онгакка ерме.
Журегіне сунгі де, тубін козде,
Сонан тапкан – шын асыл, тастай корме.      Абай

Біздін осы калпымыздын озі бір гажайып, осыны багалап, ардактап, даріптей білуіміз керек. Біз кездескендердін баріне де суйіспеншілік пигылын танытуымыз кажет. Сіздін алем – сансыз байлык пен шексіздік, осыны калай ойласан, солай калауыныз болады. Тіпті карангы капас пен камауда да ой еркіндігін сактай аламыз. Бізден буны ешкім де, ешуакытта да тартып ала алмайды!

Осыны тусінсек, букіл оміріміздін болмысын молшылыкка, байлыкка жане шексіз бакытка толтыра аламыз. Шындыгында да, сізде барі де бар. Омірге керекті молшылык пен байлык дал казір сізде бар. Тек кана осыган озініздін акыл-есінізді, ынтару ушін жумыс жасасаныз болганы.

Мешкейдін озі тойса да, козі тоймайды.
Казак макал-мателдері

Біздін іздегеніміз – молшылык. Осы туралы ой мен калауымыз біздін осы жолда іс-арекет етуімізге алып келеді. Ѓарыштагы барлык куат корынын козі шексіз, біз де осы куаттын бір болшегіміз. Барлыгы дірілдеп турады. Осы дірілді біз куат деп атаймыз. Ѓарышта осы куат ушы-киыры жок шексіз. Біздін оміріміздін мані – Осы куат!

Біздін аркайсымыздын денемізден осы куат – омірді калай кабылдауымызга байланысты, ойлаган ойымыз турінде шашырап болінеді. Егер тек кана кемшіліктерді гана ойласак онда кемшіліктер улгая береді. Егер де шексіз молшылык пен байлык тургысынан ойласак онда байлыгымыз бен молшылыгымыз да осыган сайкес кобейе береді.