Ак ананын кабылдауында болуым

 

1997 жылы біздін ауданымыз, ягни Курте ауданы тарады. Саскан уйрек артымен сунгиді демекші, не істерімізді білмей, абден састык, жумыс жок. Кудайдын берген алты балам бар, оларга калай нан тауып берермін деген ен басты маселе осы болды.

 Ол кезде Ерланым институтта окиды, калгандары жумыска жарамайды, сасканымнан саудамен айналыстым, мал, ун, балык саттым, бірак бурын саудамен айналыспагандыктан жаксы натиже коре алмадым.

Акыр аягы карыздын устіне карыз жамала берді, содан карыздан кутылу ушін астымдагы машинамды сатып, карызымнан кутылдым. Не де болса, Алматыдан бір жаксылык болар деп, Алматыга келдім. Жаяулап журіп жумыс іздедім, 50 жаска келіп калган кезде жумыс табу оте киын екен.

Канша талпынсам да, натиже болмады. Бір куні жумыс іздеп кангып жургенімде кок базардын манынан Бейсен деген кластас жолдасымды кездестірдім, ол бейшара да жумыссыз жур екен. Содан созден соз шыгып, ол маган: «Ак ана деген кісіге барайык»,– деді. Мен: «Ол кім?»,– дедім.

 «Ак ана» Каскеленде турады екен, касиетті емші жане адамдардын жолын ашады екен. Мен Бейсеннін созін куптап, ертеніне оган ілесіп, Каскеленге «Ак анага» бардык. Барсак, адам коп, улкенді-кішілі адамдар каптап жур. Оларга ілесіп, копшілікпен бірге улкен залга орналастык.

Бір-екі кун откеннен кейін «Ак ана» Бейсеннін жанына келіп отырып, Бейсенге сойлей бастады: «Ой, ага жан-жагыныздын барі камал сиякты, озініз не істерінізді білмей, камыгып журсіз гой. Ой-ой-ой! Озініз канша айел алгансыз?»,– деді. Шынында да мен білетін Бейсен бес-алты рет уйленген, солардан 2 ул калган. Сонын барлыгын «Ак ана» жіпке тізгендей айтып берді. Мен жанында отырып, «Ак ананын» айтканына тан калдым.
         – Саспаныз, ага, жумыс таппай киналып жур екенсіз гой. Кысылманыз, 4-5 кунде жумыска шыгасыз, барі де жаксы болады,– деді.

Ак ананын айтканындай болып, 4-5 куннен кейін шынында да Бейсен жумыска шыгып кетті. Тагы 1-2 кун откеннен кейін Ак ана менін он аягымды басып, отыра кетті, озі онша улкен кісі болмаса да, аягымды ЗИЛ машинасы таптап откендей болды. Ол маган: «Ия, дархан ага, калыныз калай?», – деді.

         – Кудайга шукір, аман-есенмін.
         – Сіз мейірімді жаксы кісі екенсіз, ешкімге киянатыныз жок екен. 7 баланыз бар, келіншегініз де жаксы адам, бірак козденіп калыпсыз. Жауырыныныздын астынан озініз жакын тартып, туыскан санап журген адамдардын козі тиген, біраз кунде жазыларсыз. Ой-ой-ой, ага, саудамен айналысам деп, абден карызга батыпсыз гой, – деп кулді.

          Омірде болган окигалардын барін жанымда журіп  коргендей доп басып айтты, мен тан калдым, тан калмаска шарам жок, мундай адамды бірінші рет коруім еді. Он шакты кун откеннен кейін ол: «Ал, ага, енді сіздін жолыныз ашылды, коп узамай жумыска шыгасыз. Алдынызда коп жаксылыктар кутіп тур, саспаныз, камыкпаныз», – деп, мені куантты.
          
Ак ананын айтканындай 1 айдан кейін жумыс табылып, жагдайым дурыстала бастады. Сол жерде жургенімде неше турлі тылсым дуниені байкадым: кейбір адамдар айкайлайды, неше турлі кимылдар жасайды, аласурып жугіреді, кейде «Ак ана» «43», – деп айкай салганда, арактан ауыргандар кірерге жер таппай, барлыгы жугіріп барып, кабыргага жабысып, не істерін білмей, молейіп турып калады.

Сондай тылсым дуниені коргенде бул омірде мен білмейтін коп кубылыстардын бар екеніне козім жетті. Ата-бабасынын аруагынан айналайын, содан бастап-ак «Ак ана» – Зейнекамал карындасымды улкен курмет тутамын, ауык-ауык есіме алып, ырзашылыгымды білдіріп журемін.