Баксы, тауiп, ерен емшi - Сарсенбай Бейсеков

"Каскыр ата": Сарсенбай Бейсековтын мекен жайы: Казахстан, Карасай ауданы, Каскелен каласы, Сатпаев кошесісі № 12 уй: Уялы телефоны: +7 705 218 76 44;

Таза діннін шын негізін,
Устаган бір бенде жок.
Дуние толган коп шатак дін,
Барі бірдей шатпырак.

Дін тазасын діннен ізде,
Дін шатагын сынга сал.
Анык айна озінізде,
Айда акылды каттырак.

Шала дін де, пан де таппас,
Дін тазасын ой табар.
Еркін акыл тіпті адаспас,
Кезсе кірсіз жаркырап –

Шынды таптым, кайгы басты,
Шын сырымды айтайын.
Дін де, пан де катты адасты,
Дау сабасты баркырап. Шакарім

 "Каскыр ата", баксы, тауіп Сарсенбай Рахымбайулы Бейсековтын Жаратушы дарыткан ерен кереметтері:

Маган бала таппаган айелдер, баласы тусік бола беретін айелдер, жатырында бала теріс жатып калган айелдер, аракка салынгандар, нашакорлар, журек, окпе, бауырлары ауыргандар, басында кистасы бар ауру адамдар, кан кысымы котерілген адамдар, бет аузынын бір жагы кисайып жане аяк-колынын бір жагы жанадан тартылып калган аурулар(паралич), белінен шойырылгандар(грыжа диска) жане т.б. ауру адамдар емделуге келіп, Алланын кудіретімен жазылып, аман-есен оз отбасыларына куанышпен оралып жатады. Басынан дугаланган жане котеріліп жынданып ауырган адамдар келеді, олар да Кудірет кушімен дугалары шешіліп, жолдары ашылып, сауыгып кайтады.

I болім.
Кыскаша омірбаяны

Сарсенбай Рахымбайулы Бейсеков 1948 жылы 4-мамырда Кытай Халык Республикасынын Шынжан олкесінін Чи Пан За каласынын манындагы Жарсу ауылында дуниеге келген. Акесі Бейсеков Рахымбай 1932 жылы НКВД-нын арнайы барлау мектебін бітіріп, Кытайга барлаушы ретінде жіберілген.

 1952 жылы Кытайдын сырткы барлау баскармасы Рахымбай Бейсекулын устап, камаган, сойтіп Кенес укіметінін ерекше дарынды, киелі касиеті бар, аруактармен тікелей байланыска шыга алатын подполковнигі Рахымбай Бейсекулы осылайша ерлікпен каза табады. Булай дейтініміз Рахымбай Бейсекулында ерекше коріпкелдік, жадылау(гипноз), т.б. касиеттері болган. Ол адамнын жанында озіне гана корінетін кокжал каскыр унемі еріп журетін.

Барлаушы Рахымбай Бейсекулынын корінбейтін кокжалы тылсым дуниенін кереметімен баласы Сарсенбай Рахымбайулына ауган. Анасы Бейсекова Бобек Омаркызы уй шаруасында болган адам. Сарсенбай Рахымбайулы туган ауылында ескіше тоте жазумен 3 сынып окыган. 1957 жылы Кытайдан Казакстанга отіп, Алматы облысы казіргі Карасай ауданы акесінін туып оскен Карагайлы(Тау-Чапай) ауылына кошіп келеді.

Енбек жолын осы ауылда 17 жасынан устанын касында балгашы болып бастайды. 27 жасында Алматы каласындагы «Алматы-1» бекетінін жук коймасында жумыс істеп журіп, бекет кезекшісі болып жумыс істеп журген Алтын деген кызбен танысып, 28 жасында сол кызга уйленеді.

Алтын Исаканкызы 1953 жылы 3-акпанда Каскелен каласында дуниеге келген. Акесі Исакан Ержанов Улы Отан согысынын ардагері, согыста коптеген медальдарын алган, анасы Зауре Садуакаскызы сауыншы болып жумыс істеген. Алматынын Коптехникумын окып бітірген, мамандыгы – бухгалтер. 1985 жылдан бастап 1990 жылга дейін Сарсенбай Рахымбайулы малшы болып жумыс істейді. Сарсенбай Рахымбайулынын торт ул, уш кызы бар: Кайрат, Ерлан, Гулмира, Талгат, Жазира, Мадина, Кадір. Торт немересі бар: Ажар, Фатиха, Ал-Мади, Мухаммади.

Казір Сарсенбай Рахымбайулы мен Алтын Исаканкызы оздеріне Жаратушынын ерекше касиеті дарыган торт ул, уш кызды тарбиелеп, немере суйіп отырган – киелі кокжалы  баска адамнын козіне корінбейтін ата жане куйеуі Сарсенбай куран окыганда Суйінбай ата, Жамбыл аталардын аруактарымен тілдесетін аже.

Сарсенбайдын ата-тегі, дуниеге келуі

Сарсенбай Рахымбайулынын ата-тегі Улы Жуздін ішіндегі Шапырашты руынан: Ескожа – Ескожанын кіші улы Шуаш – Танатар биден тарайды. Сарсенбайдын тікелей оз атасы Сазан, Сазаннан Бейсек, Бейсектен улкен улы Керімбай молда, екінші баласы Асанжан, ушінішісі Рахымбай, Рахымбайдан Сарсенбай, Шахмардан.

Керімбай молда оте касиетті кісі болган, агысы катты озенді теріс агызган, періні ат кылып мінген, шайтаннын тілінін астындагы тенгесін жане ултарагын алган білімді молда болган екен. Керімбай олер алдында озінін Куранын Рахымбай інісіне аманат кылып тапсырган. Сол касиетті Куран казір Сарсенбайдын оз колында.

Сарсенбай ары карай былай деп баяндайды: Акем Рахымбай оз кіндігінен бес кыз кореді, ол «Кудайга шукір бес кызым бес ел болады» деп, куанышы койнына сыймай жургенде акемнін женгесі: «Ай, Рахымбай, сен нене маз болып журсін? Бес кызын бес елдін катыны болып кетеді. Озін кубассын, артында туяк калмайтын болды», – дейді.

 Сонда анам Бобек далага шыкса, Рахымбай басын токпактап отыр екен, акем анама болган жайды айтып береді. Куйінген акем Рахымбай атын ерттеп, мініп, Туркістанга, Арыстанбапка, Сайрамга бір туякка зар болып аулие аралап кетеді. Бобек анам Кудайдан «Пушык болса да, тентек болса да, бір ул бер» деп тілейді.

Акем Рахымбай Туркістандагы Кожа Ахмет Йассауидін басына барып, Алладан маган ул бер деп тілейді де, содан шыгып, Арыстанбаб бабанын басына барып тунейді. Тунде тусінде аян алады: «Алла тагаланын амірімен саган екі ул береді, улкен улын сарсенбі куні дуниеге келеді, есімін Сарсенбай деп, екінші улдын атын Ша;имардан деп коясын, Шахимардан анасынын ішінде жеті айлык болганда, Рахымбай, саган катер келеді, содан аман калсан, олмейсін!».

Уйіне келіп, алган аянын жубайы Бобекке куанышпен баяндайды. Дуниеге сарсенбінін сатті кунінде мен келіппін. Мен 5 жаска келгенімде анам Ша;имарданга жукті болады. Аянда айтылгандай Ша;имардан жеті ай іште болганда акем Рахымбайды Кытайдын сырткы барлау баскармасы туткынга алады.

Екі жаста ат тебуі, аруактын келіп емдеуі

Сарсенбай екі жаска келген кезінде далада ойнап журіп, байлаулы турган аттын астына кіріп кетеді. Сол уакытта ат басынан теуіп, мурны мен кабагын бетінін ішіне кіргізіп, шелпек кылып жібереді.

Шар еткен  даусын естіген анасы Бобек далага атып шыгып, кан жоса болып жаткан улын  колына котеріп, уйге алып келеді. Улынын жагдайын корген акесі Рахымбай озі білетін емші кытай йогіне кетеді. Сол кезде уйге аяк астынан гайыптан ак боз атка мінген, аккиімді аксакал келеді де, шалажансар, бет аузы дал-дал сабиді емдеуге кіріседі. Сол гайыптан пайда болган аксакал мен йог екеуі біргіп кемтар болып калган кішкене улды бір жыл бойы емдейді, аузына камыс тутікше салып, тутікше аркылы айран, сутпен коректендіреді.

Тылсым дуниеден аяк асты келген аккиімді, акбоз атты аксакал аты-жонін айтпаган, есімін сурайын десе, Рахымбай мен Бобектін батылдары жетпейді. Бір жыл откеннен кейін аккиімді ата:

– Ай, Рахымбай, баланын бет-алпеті осыдан артык жондеуге келмейді.
Балан 48-49 жасында катты котеріліп ауырады, содан олмей калса, омір жасы узак болады да 96 жас жасайды,– дейді.

Осы созден кейін акесі Рахымбай кытай йогін риза кылып шыгарып салады да, ак боз атты, аккиімді аксакалга ак боз айгырдын уйірін сыйга тартпакшы болады. Аксакал астындагы ак боз атпен Рахымбайдын касында, екі-уш ауыл улкендерімен келе жатып, ак боз айгырдын уйіріне жакындаганда, ак боз атты гайыптан келген ата: «Балам, ана жалгыз шидін тубіне барып, дарет сындырып алайын» деп, козден гайып болады.

Кейінірек пайымдап байкаса, ак боз атпен келген аксакал киелі аталардын біреуінін аруагы екен. Осыдан кейін аруак жок деп калай гана айта аламыз! Себебі, Сарсенбайдын озін де киелі ата-баба аруактары фани алемге белгілі бір максатпен жіберіп отырган окілі гой!

Басы адам кейіптес бес кептердін оздерін алуын сурап мазалауы

Осыдан ары карай Сарсенбай Рахымбайулы былай деп жалгастырады:
– Сауыгып кеткен сон 7 жаска толганымда котеріліп ауырдым. Сонда ауырып жатканымда козіме киіз уйдін шанырагынан сакалдары узын киелі аруактар корінді. Анам молданы алып келіп, дем салдырады. Мен сауыгып орнынан турып кеттім. Осыдан 13 жаска толганымда кудіреттін кушімен тагы котеріліп ауырамын. Жеті жастагы корген киелі аруактарды тагы да коремін.

Содан кейін Бобек анам маган озі дем салды. Мен дем салганнан кейін уйыктап жатып, тус коремін. Тусімде уш аккуды жегіп алып кокте ушып журмін. Сосын абден сауыгып болганнан сон кунделікті жайбаракат отіп жаткан кундердін біреуінде тус кордім, тусімде озім ушып, жер дуниенін тукпір-тукпірін кордім, Кытайдагы бурынгы киіз уйіме ушып бардым. Шаныракта устінде басы адамнын басы кейіптес бес кептер отырады, олар маган «Сен бізді ал!» дейді, «Мен аламын, аламын» деп, кашып ушып кеттім.

Танертен осы тусімді анама айттым. Анам: «Ай, балам, устай алмайсын-ау! Ауыр болады-ау! Шаман жетпейді-ау!» деп басын шайкап, маган дем салды.

Осы корген басы адамнын басы кейіптес бес кептерді 25 жасымда кайтадан кордім. Бурын тусімде ушатынмын, келесі бір тусімде жаяу жургенімде озімнін турып жаткан ауылым Тау-Чапайдагы ескі диірменнін жогаргы жагында, озеннін жагасында Кытайдагы киіз уйім тігіліп тур екен. Уйге кіріп барсам, анам отыр екен, басымды котеріп шаныракка карасам, бастары адам кейіптес баягы бес кептер кайта отыр. Сонда бес кептер маган: «Бізді ал!» дейді, анам Бобек арага тусіп: «Жарайды, кейін алады!» –деп уаде береді.

Акесі Рахымбайдын аруагынын семсер силауы

1981 жылы мамыр айынын басында тангы сагат уш жарым-торт шамасында оянып кетсем, киіз уйдін алдына тенбіл торы атпен акем Рахымбай келіп тур. «Ас-саламугалейкум!» деп екі колымды беріп амандастым.

Ол маган «Ма, балам» деп екі жузі лыпылдаган семсерді береді, осы кезде мен: «Мына семсер откір екен, колымды кесіп аламын, маган кынын бер!» – деп сурадым. Акем: «Байка, балам! Байкамасан оз колынды озін кесесін!» – дейді де – «Кынын кейін беремін» деді. Сол сатте мен артыма бурылып карап, жубайым Алтынга: «Менін онім бе, тусім бе?» деп едім, Алтын маган: «Ай, Сарсенбай, саган не болган? Сен ояусын гой» – дегеннен сон, акем турган жакка кайта бурылганда, акем де, семсер де козімнен гайып болды.

Алтынга іле-шала: «Ішіндегі балан ул болады екен, атын Семсер кояйык» – дедім, улкен улым Кайрат атып турып: «Аты маган уксас болсын. Талгат деп койыныз»– деді. Осымен баламды Талгат деп атадым.

Ак жылан «Акмоншактын» пайда болуы

Сарсенбай отагасы 1983 жылы мамыр айында – Каскелендегі жекешелердін койларын кіші Долан сайында багып жургенде басынан откен тылсым окигалардын біреуін былай деп баяндайды:
– Ішкенім алдымда, жемегенім артымда, жайлауда жапанды жалпагынан басып, киіз уйде кунде жиын той, коніл куйім шалкып, армансыз адам екеу болса, сонын біреуі мен, жалгыз болса, ол да мен деп, киіз уйде алансыз уйыктап жатканымда денемді суп-суык бірдене оралып айналып журді, оянайын десем, ояна алмаймын.

Ертенінде айелім жук жинап жургенде менін жастыгымнын астынан оралып жаткан ак жыланды коріп айкай салады. «Не болды?» – деп, жугіріп келсем, оралып жаткан жыланды кордім. Амет деген кой багып журген комекшім жугіріп келіп таякпен жыланды олтірмекші болды.

Аметтін колындагы таягын «Акел бері!» –деп, оз колыма алдым. Сосын Аметке: «Сен барып ешкінін сутін сауып алып кел!» – дедім де, ак жыланга карасам, тырп етпей жатыр екен. «Шагатын болса, туні бойы мені шагатын еді, бойыма оралып шыккан осы жылан екен гой!»– дедім. Аметке сауып акелген сутін ак жыланнын басына куй дедім.

Амет сутті куяйын деп ынгайлана бергенде, сол сатте ак жылан ыскырып, басы ісініп, Аметке айбын корсетті. Сол кезде баріміздін денеміз туршігіп, заре-кутымыз кетті. Сасканымнан «Акел сутті озіме!»– деп айта беріппін.

 Сутті колыма алып едім, ак жылан оралып кайта орнына жатты. Сутті озім куйдым, ак жылан былк етпеді, сол уакытта маган бір ой келді: суттін жартысын куйып, жартысын айеліме бердім, айелім куйганда ак жылан не істейді екен деген ой болды. Айеліме бакырды бергенде, ак жылан жубайыма карап, басын бір сілкіп тастап, сут куйганда мейірлене орнына жатты.

Далага шыгарып тастау ушін таякты жыланга жакындатып едім, ак жылан озі таякка оралды. Сосын айеліме бердім, жылан ундемеді, тексеріп адейі Аметке таякты устатып едім, аяк астынан ак жылан ыскырып, айбат шекті. Озім кайтадан таякты колыма алып, далага ак жыланды шыгарып салдым. Осы уакыттан бастап бул жылан унемі менін жане жубайымнын жастыгымнын астында жататын болды. Бала-шаганын барі уйреніп, онын атын «Акмоншак» койдык.

Амет ак жыланды коргеннен сон іле-шала, екі куннен кейін:
– Саке, мен ауылга біржола кетейін, мені жібер.
– Не болып калды?
– Бугін ертен ерте уйге кіріп келсем, сіздін екі аягынызда екі
жолбарыс жатыр екен, маган ырылдады.

– Ай, Амет! Сен не сандарактап турсын? Кане корсетші маган –
дегенде Аметтін 12 жастагы баласы:
– Ага, бул жолбарыстарды мен де кордім.
– Онда мен сендім, Амет ма саган, істеген енбегіннін акысы – деп,
Сарсенбай калтасынан акшасын суырып береді де, озіне алгысын айтып, баласы екеуін шыгарып салады.

Аке аруагынын онінде келіп куран, нан, туз устатып ант алуы

1986 жылы кыркуйектін алтысы куні кундізгі сагат бір-екі шамасында киіз уйде шай ішейік деп отырганда акем уйге кіріп келді. Акеме: «Ас-саламугалейкум!»– деп кол бердім. Касында екі адам бар, солардын біреуі кызыл коныр такия, устіне коныр шапан киген, басы такыр адам.

Акем маган: «Ай, балам, сені Кудайдан сураганда сені маган беріп еді. Тусіне кіріп талай аян бердім, сен соны, балам, тусінбедін, укпадын. Сен укпаган сон Кудайдын алдына барып, каскайып отырып алдым: Осы баланы сураганда маган беріп едін, бул балага беретін аманатым бар, осы балага жолыктыр, ен сонгы тілегім осы дедім.

 Мына кызыл коныр такия, устіне коныр шапан киген, басы такыр адам сені коргап журген періштен! Екінші адам Курайш руынан шыккан Арыстанбаб бабан, сенін иен, осы иене сені тапсырып бердім». Менін артымда он жагымда бибі Фатима турган шыгар деп ойладым, бетінде калы бар. Акем: «Мына кісілердін айтканын істейсін, отірік айтпайсын, жаманшылык жасамайсын, неке суын ішпей айелге бармайсын, душпанына жаксылык жасайсын!», – деді.

Арыстанбабтын колында улкен Кураны бар екен, Кураннын устінде нан мен туз тур. Акем маган: «Осыны жеп, ант іш! Антты бузсан, тіліннен айырыласын!» – деді. Мен: «Сізді Кудайдын алдында, Арыстанбаб аруагынын алдында жерге каратсам, тілім емес, мойным артыма кайырылсын!» – деп ант ішіп, наннан жедім.

Акем:«Ай, сорлы балам-ай! Оз обалын озіне!» деп тілімнен устап, тік котерді. Осы тылсым жагдайды Сарсенбайдын жубайы Алтын тугелдей сезіп, озара сойлескен дауыстарынын  барін естіп отырады жане куйеуінін аягынын жерден бір метр котерілгенін оз козімен кореді. Осы сатте енгезердей Сарсенбайдын денесінін кіп-кішкентай болганын да коріп отырады.

Содан мені котергеннен тілім салбырап тусіп кетті, сойлей алмай калдым. Арт жагымнан бір кісі маган тез шомыл деді, мен даладагы кайнап турган самаурынга суык су араластырып, шомылдым, осы кезде тілім орныма келді.

«Ак ана» Зейнекамал Каржымбайкызынын устаз болып  ем жасауы

1995 жылы кузінде мен котеріліп ауырып, байкамай ак жыланым Акмоншакты білмей калып, екі жерден шауып, жерге коміп тастадым. Одан кейін будан катты котеріліп ауырдым, 1996 жылы Кошмамбет ауылында туратын уйгыр Сыдык курдасыма барып сурадым: «Маган не болды? Кормеген зат маган корінеді.

 Сен емшісін гой», – деп едім, емханасы кіргізіп, карап отырды да: «Сарсенбай, уйден шыгып кетші, мен катты кысылып кеттім, саган шамам келмейді екен» – деді. Мен далага шыгып кеттім, Сыдык сосын жаныма келіп: «Копа станциясында халык «Ак ана» деп атайтын Зейнекамал деген емші келіншек бар, сол кісіге алып барайын» – деп, мені Зейнекамалга алып барды.

Ол кісі есігінін алдында кутіп тур екен, ол мені емханасына кіргізді. Уш кун емделесін, акемнін аруагымен тілдестіремін, сіз коріпкел екенсіз деді. Уш кун откеннен кейін акем аруагымен тілдесіп, Зейнекамал маган Арыстанбаб пен Кожа Ахмет Йассауидін басына барасыз деп, батасын беріп, мені аулие аралатып жіберді. Арыстанбабтын басына барып, батасын алып, оз-озіме келдім.

Сарсенбай баксыдан емделген Аманжол Абдігалиулы Шаріпкуловтын ангімесі

Аманжол Абдігалиулы Шаріпкулов озінін басынан кешкендерін былай деп баяндайды:
– 2008 жылдын караша айынын 20-сынан кейін мен Тілеуберді
Кулиев, Асет Мукашбеков ушеуіміз жума куні тылсым дуние туралы кітаптын жумысымен «Ак ананын» кабылдауына барып едік, ол кісі уйінде жок болып шыкты.

Уйінде жок болганнан кейін аріптесі Аскар есімді жігітке тылсым дуние туралы кітаптын жасаган жоспарын колына беріп, осыны «Ак ана» окып, танысып, оз пікірін бізге айтып хабарлассын дедік те жолга шыктык. Мен бурын айткан ангімемдегі Сарсенбай баксынын уйіне келдік те, сол адаммен тылсым дуние туралы біраз маліметтер алып, коштасып уйге кайтып бара жаткан жолда «Ак ана» телефон шалды: «Мен казір уйдемін, сіздердін уакыттарыныз болса, казір уйге келініздер» – деді.

Содан біз бірден сол кісініін уйіне ат басын бурдык. Келсек, кутіп отыр екен: «Кірініздер, торлетініздер!» – деп уйіне кіргізді. Аркайсымыз жайгасып отыра калганда мен «Ак анага» карама-карсы отырып калыппын. Кітап туралы жоспарымызды айтып, біраз ангімелесіп отырганда «Ак ана» маган кайта-кайта карай берді. Сосын Асет ага колына портфелінен дискісін алып: «Ак ана» сіздін уйінізде компьютер бар ма?» – деп сурады.

– Иа, компьютер бар.
– Бар болса, біздін тылсым дуние туралы жазган ангімемізді сізге
корсетейік, сіздін козкарасыныз керек.– деп Асет Ризаулы компьютерге дискіні косты. Сол сатте «Ак ана» маган жакын турган, бетіме карап: «Айтпасам, болмайтын болды. Ойткені мені катты кысып жатыр.

 Сіздін басыныз катты ауырады екен. Басыныздан дугалаган екен» – деді. Сосын озіміздін жоспарымызды корсетіп болганнан кейін шайга отырдык. Мен аруактарга Куран багыштадым. «Ак ана» маган тагы карап:

– Осы сіздін басыныздын миынан катты кыскан кезде калай шыдап
журсіз? Буган коп жыл болган. – деп таныркады.
– Дуганы калай шешуге болады?
– Казір мен ештене айта алмайсын. Ордага келіп, емге уш кун
катысуыныз керек. – деді.

– Жарайды, мен келемін. – деп, ас кайырып, коштасып жолга шыктык.
Сонымен озіміздін жумыстарымызбен журіп мен бул айтылган созді
умытып кетіппін.

Асет Ризаулы бір жума откенде демалыс куні Кудай тамак беретін болды, сол кезде Асет ага «Ак ананы» да шакырдым, ол кісі де келетін болды деді маган. Мен жубайым Карлыгаш екеуміз ертерек Асет агага комектесу ушін келдік. Содан кейін конактын барі жиылып, «Ак ана» да келіп жетті.

Амандасканнан кейін бірден маган карап: «Сіз неге Ордага емге келмей журсіз? Сізге жан керек емес шыгар» деп маган калжындап сойледі. Жубайым Карлыгашка «Ак ана» карап: «Сіздін де журегініз ауырады екен, кан кысымыныз жогары. Сіз де Ордага келініз» – деді. Келесі куні мен жубайымыз екеуіміз Ордага емге кіріп отырдык.

Тортінші куні «Ак ана» касымызга келіп, орнымыздан тургызды да, менін он алаканыма карап турып: «Сізде Алланын берген емшілік касиеті бар. Сіз бурын ем жасап па едініз?» – деп сурады.

– Ем жасаган жокпын.
– Сіздін асказан астындагы бездерініз жане бауырынызда кінарат бар
шыгар. Бірак дугадан тазаруыныз керек, бул дуганын асері болуы мумкін – деп айтты.
– Не істеуім керек?

– Кунде Ордага келіп ем алыныздар, Алла сатін салса, сауыгып
кетесіздер. – деді. Содан біз бір жума емге катыстык. Касымдагы апаны «Ак ана» емдеп жаткан сатте мен шыдай алмай «Ак анага» сурак койдым:
– Ордадагы емшілер алдыма келіп, сізді кім емдеп жур деп сурайды,
сонда мен «Ак ана» отыр дегеннен кейін отырмын деп жауап берсем, неге иіліп салем беріп, менен кетіп калады?

– Дурыс, ол кісілерге ем жасатпаныз! –деді.
– Неге?
– Олар оздері ауырып калады, ойткені сіздін дуганыз ауыр, абден
пісіп жетіліп тур екен.

– Онда сіз озініз кірізсеніз калай болады? Уакыт отіп барады гой.
– Маган да емдеуге болмайды.
– Енді мен не істеуім керек?
– Осында баксылар ойнайды, сол баксылар тазалайды.
– Баксы кашан ойнайды?
– Оны мен білмеймін гой. Бір-екі кунде ойнап калады деп, сол кезде
Алладан тілеу тілеп отырыныз!
– Макул! – деп келістім.

Айтканындай екі кун оте баксы ойнап, кобыз тартылды. Бірак канша
тілеп отырсам да, ешбір баксы манайыма жоламады. Бірнеше баксы ойнаганын откізіп, кантар айынын 9-ы «Ак ананын» туган куніне карсы 8-ші кантарда біз бастап жазган кітап баспаханадан шыгып дайын болды.

Кітаптын тусау кесерін жасап жане «Ак ананын» туган кунімен куттыктап, салтанатты турде концерт койылды жане кітаптарды тапсырдык. Осыдан кейін тагы да уш кун емге катыстым. Емнен кейін далага шыгып кетейін деп келе жатканымда «Ак ана» он жагымнан келіп: «Менін тунгыш шакіртім Сарсенбай баксыга барыныз, сол Сарсенбайдан басыныздагы дуганыз шешіледі» – деді. Мен куанганымнан колын алып коштасайын деп он жагыма бурылып едім, «Ак ана» козден гайып болып кетті.

Баксы-тауіп Сарсенбай Рахымбайулына барып аталарды аралауым

Алып ушып отырып, Сарсенбайдын уйіне келдім. «Ас-саламугалайкум!» – деп кіріп келсем, Сарсенбай ага уйінде екен. «Кел, Аманжол, торлет!» – деп торге шыгарды. Содан жон сурасып ангімелестік.

– Мен сізге аянмен келіп отырмын, – дедім.
– Мен де сені кутіп отыр едім. Жаксы болды, жолын болады екен.
Ертен танертен аулие аралауга шыгамыз.

– Кай жактагы аулиелерді аралауга шыгамыз?
– Караш атадан бастап, Наурызбай атага кіреміз, содан бері карай
Суйінбай, Жамбыл, Туктібай, т.б. аталарга барамыз.

Туннін бір уагына дейін ангімелестік, танертен ерте турып, Куран окып, шай ішіп, аулиелерді аралауга уш ер адам, бір келіншек тортеуіміз шыктык. «Бисмилла;и» – деп машина отыра салысымен айел оз-озінен кекіріп, отырган бізді жактырмай, сураган жауаптарымызга дурыс жауап бермей отырды.

Актерек ауылына бурылган кезде Сарсенбай ага: «Ай, карагым, Караш атаннын зираты кай жерде?» – деп сурап еді, «Журе бер, алі келген жокпыз!» – деп сілкініп жауап берді. Теп-тегіс жолмен журіп келе жаткан машина оз-озінен шыр айналып кері карап турып калды. Сарсенбай аксакал: «Иа, баба, кешіре кор, бул пенде білместік кылды» – деп кешірім сурап, Куран багыштады.

Байкап отырсам, атанын «Келген жолдарынмен кері кайтындар» дегені аян маган келді. Сонда мен «Сарсенбай ага, не істейміз? Кері кайтамыз ба?» – деп едім, Сарсенбай ага кешір ата, кешір деп тур екен. Карга кептеліп калган машинаны итеріп шыгарып, бурып алып, Сарсенбай «Ата кешірді» деді де, содан біз Караш атанын басына барып, Куран багыштап кайта кері кайтып, Наурызбай батырдын кесенесіне келіп, Сарсенбай ага Куран багыштап отырып, екі козінен жасы агып, анырап: «Акемнен бес жасымнан жетім калып едім, аянмен корген Талгатым еді» – деп жылады.

Сол сатте маган аян келді: «Ай, Сарсенбай, сен коп жасыма! Жазымыштан озымыш жок, Алланын амірімен болган іс кой. Осы ары кетсе, 3-4 айдын ішінде барі жаксы болады» – деп, Наурызбай батыр батасын берді. Одан кейін калган аталарды аралап, уйге жеттік.

II болім.

Баксы-тауіп Сарсенбай Рахымбайулы Бейсековтын емдеу тасілдері:

Баксы-тауіп Сарсенбай Рахымбайулы Бейсековтын озінін шакірті –аруактарды коре олармен тілдесе алатын Аманжол Абдігалиулы Шаріпкуловтын басындагы кара дуасын, сикырлы байлауын шешуі

Туні бойы Сарсенбай ага маган ем жасады. Танертен біраз демалып, кайта кірістік. Сарсенбай ага бір уакытта оз аузынан укінін унін шыгарып, укінін аягынын тырнагымен менін басымды жулып тазалай бастады.

Сол кезде мен Кудайдын кушімен ашылдым, басымдагы уш кабат кигізген такияны кордім. Басымдагы такиялардын біріншісі кызылкурен, екіншісі каракок, ушіншісі аппак такия екен, ушеуі де туріктердін тор такиялары. Сарсенбай укі болып жулып тазалап жатканда, мен: «Тобемді, сол жагымды, он жагымды, шуйкемді алыныз, калып койды» – деп каксап отырган кезде бір кызыл курен шубар жылан каша жонелді. Сойтсе «Акмоншак» ак жыланы устінен жанагы жыланнын кайда кашып бара жатканын карап тур екен. Мен: «Жылан кашып барады» – деп едім.

– Кайда кашып барады?
– Акмоншак карап тур гой, жылан бір агаштын тубіріне кіріп кетті. –
дедім.

Сенін басына уш турлі такия кигізген себебі, коріпкел адамдар астында жаткан кызыл шубар жыланды кормесін деп істеген екен. Мен сыган айелді коріп турмын, – деді.
Мен де ол айелді коріп, бірден тани кеттім.

Астанада турганда корші айел болатын жане онын касында екі корші орыс айелдері жур екен. Булар да оздерінін білгенінше мені дугалапты. Ол дугадан да тазарып, ертесіне Сарсенбай ага: «Аманжол бугін сен уйіне барып конып, бір куннен кейін кайтып маган келесін», – деді. Айткан уакытында мен танертен сагат 9-да жетіп келдім. Сарсенбай ага:

– Басын ауыра ма? Калын калай? Денсаулыгын жаксы ма? – деп сурай
бастады.
– Басым ауырмайды, озімді оте жаксы, женіл сезініп отырмын, – деп
алгысымды айтып, ризашылыгымды білдірдім. Казір барлык каралык дугаларымнан арылып, озімнін бойымдагы Жаратушы берген касиеттерім кайта калпына келді.

Запастагы полковник Еламанов Серік Кожахметулынын сауыгуы

Мен Еламанов Серік Кожахметулы 1962 жылы Семей каласында дуниеге келдім. Саналы омірім – Ішкі Істер Министрлігінін кызметінде ар турлі жумыстарды аткарумен отті.
1992 жылдан бастап басым ауыра бастады.

Дарігерлерге каралып едім, олар ар турлі сараптамалар койды, бірак олардын тарапынан ешкандай ем, жаксылык кормедім. Содан кейін амалым калмаганнан сон Семей каласындагы халык емшілеріне карала бастадым. Олар менін бойымда емшілік касиет бар деп айткан болатын, бірак олардын да колдарынан тук те келмеді, озім оларга емшілік корсетіп комектессем де, басымнын аурулары басылган жок.

Бірталай уакыт откеннен кейін мен Алматы каласына Халык емшілігінін Республикалык орталыгына бардым. Бул жерде мен 3 айлык емшілік курсын окып, коптеген айгілі емшілермен кездесемін, бірак олардын ешбіреуі маган комектесе алмады, менін дертіме шипа таба алмады.

2003 жылы Семей каласында «Ак жол» козгалысындагы адаммен танысамын, кездестім. Ол кісімен киелі ата-баба жаткан мазарлар мен кесенелерді араладым, далірек айтканда Абай атанын, Коныр-аулиенін, Би атанын, Ыргызбай атанын, Карамолда Баянбай атанын, Шакарім аулиенін жане т.б. аталардын бастарына бардык. Бул козгалыс та, ата-бабаларга барганым да басымнын ауруларын токтата алмады. Созылмалы ауруынын салдары – Серік Кожахметулын Ішкі Істер Министрлігінін органдары жумысынан денсаулык жагдайымен зейнеткерлікке шыгарады.

2004 жылдын акпан-наурыз айларында Алматы каласына бір жумыстарымен сапар шегіп барады. Серік Кожахметулы былай деп ангімелейді: «Содан койшы, маган жаны ашыган таныстарымнын аузынан Каскеленде туратын баксы Сарсенбай ата туралы естимін.

Амалсыздан жан керек болганнан кейін уміттеніп, сол Сарсенбай аксакалга барамын. Ол маган 7 кунде 7 кабат ем жургізді, ем біткеннен кейін басым шайдай ашылып, ауруларым болмагандай озімді букіл жан-таніммен женіл сезініп кеттім, ауруымнан сауыктым.

Коштасарда Сарсенбай аксакал маган батасын беріп, жолымды ашып, онымен коса басымнан баска балекет аурулардын барлыгынан жазып жіберді. Осы кылган ісі ушін мен оган мын да бір алгысымды айтамын. Алла Тагала оган зор денсаулык, узак гумыр берсін жане сыркат тарткан ауру жандарга коп комегі тие берсін. Оган бак-береке, ырыс тілеймін.
Еламанов Серік Кожахметулы, Семей каласы, Би-Боранбай к-сі, 45-уй, 39-патер, тел. +7 (7222) 35-65-86.

Сарсенбай аксакалдан ем алган баска да адамдар

2004 жылы 8 тамызында Сарсенбай аксакалдын емдеуімен жане Кудайдын кудіретімен Нурайсанов Турарбек Нурсыдыкулы аракты тастаган, ем жургізген уакыт бойы Турарбектін касында жубайы Нурайсанова Гулмира болган.
Мекен жайлары: Алматы каласы, Шилов кошесі, 3-уй.

2003 жылы 21 тамызда Сарсенбай баксынын демеуімен жане Кудайдын кудіретімен 1945-ші жылгы Женіс Сатымбайулы аракты тастап, имандылык жолына тускен.
Мекен-жайы: Алматы облысы, Каскелен каласы, Пушкин к-сі, 35-а уйі.

2005 жылы акпан айында Сарсенбай баксынын емдеуімен жане
Кудайдын кудіретімен 1967-ші жылгы Тілеубаев Амангелді Орынбасарулы белінін ауруынан жазылады.
Мекен жайы: Алматы облысы, Карасай ауданы, Шамалган ауылы.

2004 жылдан бастап 2005 жылга дейін Сарсенбай баксынын емдеуімен жане Кудайдын кудіретімен 1973-жылгы Бердиева Зульфия Абдікадіркызы коптеген жылдар бойы кетпей журген басынын каксауынан жане онын 1991-ші жылы туган улы Рустемде кішкентай кезінен бастап ауырып журген бас ауруларынан тук болмагандай жазылады.
Мекен жайлары: Алматы облысы, Карасай ауданы, Шамалган ауылы.

Баксы-тауіп Сарсенбай Рахымбайулы Бейсековтан жазылып, омірге кайта кайткан адамдар мындап саналады, олардын Сакене деген алгыстарында шек жок.

Ерекше касиет конган, киелі ата-бабалар жіберген окіл Сарсенбай Рахымбайулынын баксы-тауіп болуы, емдейтін ауруларынын турлері.

Сарсенбай Рахымбайулы дарігерлер кудер узген ауруынан сауыгып, оз аягымен козгалып, денесіне жан біткен наукастардын омірге деген козкарастарын былай білдіреді: «Алланын амiрiнсiз шоптiн басы да кимылдамайды» деген соз бар. 

Алла тагала барлыгынын Амiршiсi, барлыгын Баскарушы. Букiл бiртутас алем белгiлi бiр зандылыктарга багынады.  Сонын барлыгы  Алла  тагаланын  кудiретi.  Алла тагала ушiн алемде белгiсiз ештене жок жане букiл омiр Сонын баскаруымен журедi. Бунын себебi Ол болмыстын арбiр болшегiнде жане арбiр жан иесi киыншылык пен азапты басынан откізгеннен кейін, адамга осы жайттар тіптен тусiнiктi болады екен.

Алла тагала  арбiр  атомнын  iшiнде  болып,  олардын озгерiстерiн баскаратын болгандыктан, алемдегi  кубылыстардын озгерiстері де Алла тагаланын ыркында. Алла тагаланын букiл материалдык алемдi баскаратынына адам емдеп жургеннен кейін шубасіз сендім.

– 1996 жылы озім «Ак анадан» жазылып, «Ак жол» козгалысынын керуенімен Арыстанбаб бабанын басынан уйге кайтып оралганда, уйде есіктін алдында мені бес-алты адам кутіп отыр екен. Кайдан естігендерін білмеймін, осы уйде Сарсенбай Ескожа деген емші бар ма екен деп олар менен сурады. Сарсенбай Ескожа мен боламын дедім.

Бірінші емдеген адамым Айтей ауылынан келген 17-18 жасар жас жігіт апкесімен бірге келген. Апкесінін аты Радиша екен. Жас жігіт карындасынын асылып олгенін коріп, кейін карындасынын асылулы турган денесі коз алдынан кетпей, шошынып котеріліп ауырады. Сонын салдарынан уй-ішін тугел кырып жойып, маза бермейді. Кудіреттін кушімен білген Куранымды окып, ушыктап дем салып едім, жігіт бір таулік ішінде жазылып, алгысын айтып, уйіне кайтты.

Содан кейін Алматы каласынан милиция майоры Ермек деген жігітті анасы мен анасынын інісі Саулет деген жігіт маган ертіп алып келді. Ермек асылып, терезеден секіріп олмекші болган жерінен Саулет устап алып келеді. Оны жеті кун емдедім, Алланын кудіретімен ем конып, жеті кун дегенде Ермек уйіне кайтты.