Твоя Дорога

Хьан НЕКЪ...


И меллаша йог1у ломан новкъахь.
Хьалхе самаяьллачу б1аьстенан ехачу шелонаша басаяьккхина стигал дайчу дохкаца к1айло генахь, тийсало новкъа йистерчу диттийн деллачу дерзинчу генех, йоьлхуш - дог1анца - лийчадо цуьнан бехачу новкъан т1улгаш.
И меллаша йог1у ломан бехачу новкъахь.
Йистйоцу дуьненан баланаша, йистйоцу дуьненан дахаран сихалло дог дакъийна йолу жима эма...
Къанойн текхначу боларца меллаша йог1у иза т1улган новкъахь...
Д1адедда - сихачу, ц1енчу хьажарца б1арзвеш - бералла.
Лунан дайчу боларца чекххьаьдда жималла - даьржинчу дуьненан хазалле сатесна.
Дуткъа беламе аз деша тийначу стиглахь.
Жимчу эмо шен дагчохь яхьа дуьненан г1айг1анаш, азаллехь дуьйна богучу ненан безаман  цакхачалун г1айг1анаш.

Охьабиллахь хьайн мохь.
Нислохьа.
Хьажахьа леррина Гене - хьан т1аьххьара дуьненан анайист стигалца вовшахкхеттачу.
Хьан некъ Стигала кхоччехь - я хьан Некъ чекхбаьлла, я Стигал йолаелла - ХЬАН КЕРЛА НЕКЪ болабеш.
Гур дуй-техьа хьуна и доза?
Хаалур дуй-техьа...
Я хьалха санна - хьайна ца хууш - чекхъер хьо цунах,  хьайн ц1енчу сатийсамашний, хьо ца кхеттачу дуьненан къизачу декхаршний юккъехула эзарза ма-йийллара?

Хьо меллаша йог1у бехачу дуьненан новкъахь - Хьайн Кхолламан Цхьалхачу Дуьненан Новкъахула, ткъа хьан дог - жимачу эман жима дог - г1ийла - цхьаллехь - деттало кху шийлачу доккхачу дуьненахь. Хьан жима, балех дуьзна долу дог деттало сатуьйсуш хьайн дуьненан х1усаме кхача - хьайн Абаден х1усаман хьалхаче.

*Эма - зуда (Р. Кадиевн нохчийн меттан цхьана диалектехь карийна дош).



Твоя ДОРОГА


Она бредет по горной дороге...
Выцветшее от долгих холодов небо ранней весны легким туманом белеет вдали, цепляется за голые мертвые ветви придорожных деревьев, плачуще - дождем - омывает камни ее долгой дороги.
Она бредет по долгой горной дороге...
Маленькая женщина, чье сердце высохло от бесконечных мирских забот, от бесконечной маеты земного бытия.
Бредет шаркающей старческой походкой по каменистой дороге...
Пробежало, сверкнув глазами, - в холоде целомудренного наива чистоты - отрочество.
Легкой ланью промелькнула смешливая юность - в ожидании чудес распахнутого мира.
Высокий смех молодки эхом растворился в замершем небе.
Маленькая женщина несет в своем сердце горести земной юдоли, извечные горести извечной материнской любви.

Опусти свою вечную ношу.
Выпрямись.
Всмотрись в даль - где небо смыкается с твоим последним земным горизонтом.
Где дорога твоя подходит к самому Небу - то ли Дорога кончается, то ли начинается Небо - и начинается ТВОЯ НОВАЯ ДОРОГА.
Увидишь ли ты эту грань?
Ощутишь ли...
Или так же - незаметно для себя - перейдешь ее, как переходила сотни раз грани между своими наивными мечтаниями и бескомпромиссными требованиями так и не понятого тобой мира?

Ты бредешь по долгой земной дороге - Одинокой Земной Дороге Твоей Судьбы, и сердце твое - маленькое сердце маленькой женщины - одиноко бьется в этом огромном холодном мире. Твое маленькое сердце, переполненное заботами, бьется в ожидании встречи с домом твоим - земным гнездом - предтечей дома твоей Вечности.