Бойня

Дакладныя пацаны з суседняй вёскі прыйшлі і пачалі ўвесь сыр-бор ...
Там асела банда байкераў якую Армагеддон заспеў у дарозе паміж гарадамі. Яны выжылі. Далёка не ўсё, але вінаватая не радыяцыя, гады холаду ці што прыйшлі ім на змену выродзьдзе гэтых двух прычын - мутанта ...
Не вінаватыя яны самі ...
Яны ўсё гэта час грызла отсиживаясь ў забытым богам вёсцы дзе былі практычна адны старая і старыя.
Былі ...
Але іх усіх з'елі ...


...
Сука! - Такі звыклы для нашых вушэй крык, не ці праўда?
Трэск автоматных чэргаў быў яму адказам, усе беглі і крычалі і палили адзін у аднаго.
І гэта бой?!
Смешна ...
Ён седзячы на вяршыні гіганцкай елкі назіраў ўсю гэтую вэрхал. Надвинутая на вушы вушанку, класіка постьядерного жанру - была выкрашена ў сінявата-атрутна­ я-зялёны колер. Як і ўся ахоўная форма - менавіта такога колеру ў акрузе былі лістота дрэў і травы, што ізноў прабіваліся скрозь снегу, не таявшие ўжо не адзін год ...
Ублюдок! .... (Цэнзура) за Васька атрымай (цэнзура) ...
Так, з боку гэта вядома было дзіка бязглузда і смешна, але менавіта так і было ...
Дзе яны надыбили столькі зброі? ... Вось у чым пытанне ...
І гэта зброя Аляксею і трэба было. Патроны таксама, але не так моцна. У іх былі майстры што і калаш пад ружейные перарабіць і вельмі даўно паляўнічыя тайгі навучыліся рабіць вадкай выбухоўку і збіраючы стреляные гільзы зноў заліваць іх ёй.
Але яе патрабавалася менш пораху, і яна вельмі моцна дэфармаваны і засмечваць зброю. Яго даводзілася часта рамантаваць і амаль гэтак жа часта выкідваць ...
Ён сплюнул ўніз назіраючы як поўзаюць цені ў ранішнім ледзяны тумане пакідаючы на сьнезе чырвоныя сляды.
Мяркуючы па тых секундах, якія плявок ляцеў уніз тут можна саскочыць вунь у той сугроб.
Яшчэ хвіліна, яны супакояцца нарэшце і ён пойдзе збіраць зброю.
Толькі асцярожна, яны яшчэ не ўсе там, куды так імкнуліся.
Ён засталіся туды адправіць.
Бленда закрываецца прыцэл самаробнай снайперскай вінтоўкі і такі ж самаробны глушыцель, вось і ўсё што патрабавалася. Нават навыкаў сярэдняга паляўнічага і асцярожнасці хапала з лішкам ...






Прама як зона ...

Ну, усё бляць вы мяне дасталі!
А нервы здалі!
Ім нельга так доўга рвацца
Усе - цяпер іду да вас з калашем ****ься
Будуць рвацца вашыя жылы
Трепещите сукі
Адпраўляецца ў пекла мукі

Паэт замаўчаў шматкі чырвонымі осоловевшими вачыма.
Яму адказалі вялые апладысменты, але ўсе бачылі стомленыя вочы атамана - апладысменты так жа хутка увяли.
Тут нічога не было.
У гэтым сяле пуста, гэтак жа як і ў папярэднім.
Тут толькі дзве пры смерці старая і стары. Як яны выжылі - незразумела.
І нічога амаль съестного.
Ім зноў трэба ісці далей. Але да гарадах яны падыходзіць баяліся. А тут прама як на зоне. Ні гарэлкі, ні баб, ні чорта няма.

Дзесяць сеў таму яны хоць ўнучку там у бабулі адной знайшлі, яна яе ў каморку хавала.
Вось дура тое, яны як раз у каморку у першую чаргу і наляцела.
Вось радасці то было.
Але надоўга яе не хапіла - маленькая была.
Праз тры вёскі - усё.
Адмовіла жыць. Зламаўся яна ...