Гербарый

Гербарый
Автор Мэй Би Крейзи

Калейдаскопамi гiсторыi, шляхоў гербамi,
 Нiбыта дух блакiтнавокi, страчана-арыйскi,
Палiлог стагоддзяў, быццам невярбальны,
Аб сканчэннi свету цёмнай марай.

Ён безлiтасна стары. Гербырый.
Глянуць бы на свет праз вочы серба.

Не святло ад сонца – ад цяпла Марыi
Мацi Боскай. Былое былым пакарылi.
Нечым душу жадае азарыць.
Мабыць, «Азарэннямi» Рэмбо Арцюра?
Дзесцi i пярсiдскi Дарый…
Вось якi…бы зацямнённы хмарай.

За здрадай Зеўса сэрца Геры.
За сэрцам Кая катаваннi Герды.

Чыiм жа богам пакараны
I ракламу тварам створыць.
Дух узнёслы Гукам арый,
Мiж блакiтных поiзрк кары…

З Апалонам была Гiпербарэя –
Адказ дэльфiйскага аракулу.
Птушкi адшукаюць вырай.

Ён не шукае. Ён адвечны. Не згарыць у пажары,
Як iспанец, крывёю на карыдзе.

Толькi ён павольны. Вельмi стары.
Морам трызнiць дэльфiнарый.

I як павольная жыцця гiпербала
Грахi даруюць святары.