Чалавечая песня
А чарга канчалася ў небе,
А чарга піхалася нагамі,
І масціла свій шлях мацюгамі.
Папрасіў я тады: о, Божа,
Дай кожнаму хлеба на кожны
Дзень.
Hm G
Эх, мы воўчага роду-племені
Gb Hm
Дзень натоўпінся у чарзе.
Gb G
Налаўчыліся хапаць жменямі,
Gm Hm
І стаяць на адной назе.
G
Чэргі,
Gb
Чэргі
Em
шэрагам —
F#
Шоргат
Шэрых
Hm
нерваў.
Эх-ма!
Яшчэ разок!
Віна няма на пасашок?
Піва… Водкі?...
Самагон?
— Самі гонім, самі п’ём!
Не размова ж у нас — а лаянка:
Дурань дурня аслом заве.
Мы ня звыклі дарэмна каяцца,
Калі стукнулі па галаве.
Чэргі,
чэргі
шэрагам —
шоргат
шэрых
нерваў.
Эх-ма!
Чаго няма?
Што сягоння ў дэфіцыце?
Швэдры, курткі, нагавіцы?
—Чаравікі!
—Проста жах! Хутка пойдзем у лапцях.
Чэргі,
чэргі
шэрагам —
шоргат
шэрых
нерваў.
Мы забыліся як здароўкацца:
Хто апошні, хто крайні тут?
Па патыліцы — на здароўечка!
Уварваць бы, што там даюць:
Чэргі,
чэргі
шэрагам —
шоргат
шэрых
нерваў.
І хвалюемся, нібы рэчы там
Раздаюцца ўвесь дзень дарма.
Вось бяда, напірае на плечы нам
Процьма чэргаў, людзей гурма
Чэргі,
чэргі
шэрагам —
шоргат
шэрых
нерваў.
Свидетельство о публикации №211071300058
Владимир Шаповал 07.12.2011 13:58 Заявить о нарушении
Анатоль Кудласевич 10.12.2011 13:23 Заявить о нарушении