Куран 7-суре

                7 – АГРАФ суресi. (Меккеде тускен, 205 аят)
                Мейiрiмдi жане Рахымды Аллахтын атымен.

      Алиф. Лям. Мим. Окулык саган жiберiлген: онымен оларды окытуын ушiн жане

онымен сенушiлерге угындыруын ушiн. Сенiн журегiнде ол туралы кiрбiндiк

болмасын.  2. Оздерiн - оздерiннiн Танiрiннiн жогарыдан жiбергенiне жугiнiндер

жане Одан баска ешкандай арка суйеушiге iлеспендер. Сендер аз гана

ойланасындар!   3. Бiз каншама калаларды курдымга жiбердiк! Оларды жазалауымыз

тунде, немесе олар тускiлiкте уйыктап жаткандарында, оларга жойкын тидi.  4.

Бiздiн  жазалауымыз оларга жеткен сатте, олардын аныраулары, тек, мына созде

болды: «Бiз, занбузушы кылмыскерлер болдык»  5. Елшiлiгiмiз келгендердi Бiз

албетте жауапка аламыз: елшi болгандарды да, жауапка аламыз.  6. ойткенi, Бiз,

озiмiздiн бiлiмiмiзбен оларды бакылаудамыз. Бiз, ешкашан, онда катыспаушы

емеспiз.   7. Ол кунi iстердi таразылау дурыс болады. Кiмдердiн таразысы ауыр

басса, солар рахаттанушылар.   8. кiмдердiн таразысы женiл болса, солар оздерiн -

оздерi бакытсыз еткендер, ойткенi, олар Бiздiн белгi - нышандарымызга карсылыкта,

катыгез болгандар. 9. Мiне, Бiз сендердi жер бетiнде куштi еттiк, онда сендерге

омiр сурудiн барлык жагдайларын жасадык; ал, сендер аз гана шукiрлiк етесiндер!   

10. Бiз, сендердi жараттык жане сендерге аныкталган бейне бердiк. Сол уакытта,

Бiз перiштелерге айттык: «Адамга бас иiндер» Олар бас идi, Iбiлiстен баскасы; ол

бас июшiлердiн санатында болмады.  11. Ол айтты: «Мен саган буйырган кезiмде, бас

июден сенi кiм тиды?» Ол: «мен одан артыкпын. Сен менi оттан жараттын, ал, оны

балшыктан жараттын»  12. Ол айтты: «Бул орыннан тус! казiр бунда сенiн «улыксуын»

жанаспайды; бул орыннан шык, ойткенi, сен окiнiштi  болушылардын санатындасын» 

13.  Ол айтты: «Олар кайта тiрiлетiн кунге дейiн маган мурша бер»  14. Ол

айтты: «сен, мурша берiлгендердiн санатындасын»  15. Ол айтты: «Сенiн, менi тура

сара жолдан тайдырганын ушiн, мен Сенiн жолында, оларга тоскауыл коямын.  16. мен

олардын алдарынан жане арттарынан, ондарынан жане солдарынан шабуылдаймын. Сен

олардын кобiсiнiн шукiрсiз екенiн коресiн»  17. Ол айтты: «Осы орыннан кор болган

жане   жеккорiнiштi болган куйiнде шык! Кiм сенiн сонына iлессе... сендердiн

барiнмен тозакты толтырамын. 18. Ей, Адам! сен жане сенiн жарын, жумакты

мекендендер, ненi каласандар жендер, бiрак, сендер кылмысты болмауларын ушiн,

мына агашка жакындамандар»   19. Осыдан кейiн, олардын жасырылган жаланаш

тандерiн оларга корсету ушiн, сайтан оларды азгырды. Ол айтты: «сендердiн

Танiрiн, сендерге бул агашка жакындамауды, тек,«сендер перiште болып кетпесiн,

немесе мангiлiк болмасын» деп тиды» 20. Жане ол, оларга: «акикатында мен сендерге

жаксы кенесшiмiн» деп анттанды.  21. Осылайша, ол оларды озiндiк арандауларына

жеткiздi. Олар сол агаштын жемiсiнен  таткан сатте, оларга   жаланаш  тандерi 

малiм болды.      Олардын екеуi де,    дереу оздерiнiн устерiне жаннат

агаштарынын жапырактарын жапсыра бастады.    Танiрi оларга; «Мен, сендерге бул

агашты тимаппа едiм? Мен, сендерге сайтан шектен шыккан душпандарын демеппе

едiм?» деп, ун катты.  22. Олар айтты: « Танiрiмiз бiздiн! бiз озiмiз - озiмiздiн

жанымызды курдымга кетiрдiк; егер, Сен бiздi кешiрмесен, бiзге мейiрiмдiлiк

жасамасан, онда, бiз бакытсыз боламыз»       23. Ол айтты: «Томендетiле

жогалындар! Сендер, бiрiне - бiрiн душпансындар; сендерге белгiлi уакытка дейiн,

жерде турак  жане омiрге керектi несiбе болады.  24. Ол айтты: «сонда омiр

суресiндер, сонда олесiндер жане содан кайтарылатын боласындар.  25. Ей, Адамнын

улдары! Бiз, сендерге, сендердiн жаланаш тандерiндi жабатын киiм жане адемi

ашекейлер жеткiземiз, алайда, iзгi арлылык киiмi – ен жаксы киiм. Бул, Кудайдын

белгi – нышандары, мумкiн, сендер ойланарсындар.  26. Ей, Адамнын улдары!

сендердiн ата бабаларынды жумактан кугызганындай, сайтан сендердi  азгырмасын;

ол, олардын жаланаш тандерiн ашу ушiн, олардын  «киiмдерiн» сыпырып алды.

Акикатында, ол жане онын тобы, сендер оларды кормейтiн тустан сендердi коредi.

Акикатында, Бiз сайтандарды сенiмсiздерге арка суйеушi еттiк.  27. Олар кандай да

жиiркенiштi iстесе:  «бiздiн ата – бабаларымыздын да, осылай iстегендерiн

бiлемiз. Оны бiздерге Кудай осиеттеген» дейдi. Айт: «Кудай ондай арсыздыкты

осиеттемейдi. Сендер, Кудай туралы бiлмегендерiндi неге айтасындар?    28.

Айт: «Менiн Танiрiм шындыкты осиеттеген: Кудайга бас иетiн кандай да бiр

орындарга беттерiндi бурындар жане де, Ол ушiн шынайы iзгiлiктi iстер iстеп, Оган

жалбарынындар. Ол сендердi алгашында калай жаратса, солай сендердi Озiне

кайтарады. Ол, олардын кейбiрiн тура бастайды, ал, баскасынын улесiне адасушылык

калады, ойткенi, олар Кудайдан тыскары, оздерiне арка суйеушiлiкке сайтанды алады

жане де, «сара жолмен журмiз» деп ойлайды.  29. Ей, Адамнын улдары! Кудайга

кулшылык орындарына кiрерде жаксы киiмдерiндi киiндер: жендер, iшiндер, тек,

канагатсыз болмандар, ойткенi, Ол канагатсыздарды суймейдi.  30. Айт: «Кудайдын

жiберген сандi киiмдерiне, олар тамактанатын игiлiктi тагамдарга, кiм тиым

салады?» Айт: «Кайта тiрiлетiн кунге дейiнгi осы омiрдiн жалгасында  олар

сенушiлерге басымдыкпен арналган». Бiз, озiмiздiн белгi - нышандарымызды бiлгiсi

келетiн адамдарга осылайша, анык баяндаймыз.  31. Айт: «Менiн Танiрiм, тек,

корнекi, не комес жиiркенiштi iстерге, арамзалыкка, шындыкка озбырлыкка, Ол

жогарыдан сол туралы растамаган, Кудайга ортактастык келтiруге, Кудай туралы озiн

бiлмегендi айтуга тиым салды»   32. Ар ел ушiн, озiнiн мерзiмi бар; Олардын

уакыты келер кезiнде, олар оны жылдамдата да, баяулата да алмайды жане де, кандай

да сагатка да. 33.  Ей, Адамнын улдары!  сендерге оздерiннiн араларыннан,

оздерiне елшiлер келгендерiнде, олар сендерге Бiздiн белгi - нышандарымызды

ундейтiн болады: сендерден, кiм кудайы коркынышты   жане  жаксылык  жасаушы 

болса,  оларга   коркыныш та,  оларга уайым да,  болмайды.  34.  Бiздiн белгi -

нышандарымызды жалган санаушылар жане онын устiнен дандайситындар  - олар, отта

касiрет шегушiлер болады: олар онда, гасырлар бойы калады.  35. Кудай туралы

жалгандыкты ойдан шыгарушылардан, немесе Онын белгi - нышандарын жалган

санаушылардан аскан, арсыздар бар ма?  Алдында жазылганга сайкес, олардын улесi,

олардын омiрiн бiтiру ушiн, Бiздiн елшiлерiмiз оларга келген уакыттан бастап

берiлетiн болады. Олар айтады; «сендердiн Кудайдан тыскары жалбарынгандарын

кайда?» Олар: «Олар бiзден жасырынды!» дейдi, осысымен, сенiмсiз болгандыктарын,

оздерiне - оздерi куалiк етедi.  36. Ол айтады: «оздерiннен бурынгы болган,

жындар мен адамдардын тобына, отка кiрiндер»  Сонда, кандай да бiр тобыр онда

кiрген сайын, озiне жакын баска тобырды каргайтын болады жане де, олардын

барлыгы, оган жеткендерiнде, олардын сонгысы бiрiншiлерi туралы: «Танiрiмiз

бiздiн! бiздi осылар адасуга жетеледi, олар ушiн, оттагы азапты екi еселе» Ол

айтады: «барлыгын ушiн екi еселенедi! Бiрак, сендер оны бiлмейсiндер»  37.

Бiрiншiлер сонгыларга айтады: «Ал, сендердiн бiздiн устiмiзден кандай

басымдылыктарын бар? Сендер де, оздерiннiн иемденгендерiн ушiн, осы азапта

рахаттанындар»  38. Акикатында, Бiздiн белгi - нышандарымызды жалган санайтындар

жане онын устiнен дандайситындар – олар ушiн, коктердiн какпасы айкарыла

ашылмайды, туйе иненiн козiнен откенiнде, тек, сонда гана, олар жумакка кiредi.

Бiз, занды жеккоретiндерге сазайын осылай беремiз.  39. Олардын астынгы тосенiшi

де, устiнгi жамылгысы да, тозактан болады. Бiз, зулымдык жасаушыларга сазайын

осылай беремiз.  40. Алайда, сенушiлер жане жаксылык жасаушылар (Бiз, ешбiр жанга

шамасы келмейтiндi мiндеттемеймiз) жумактын мекендеушiлерi болады жане онда

гасырлар бойы болады.  41. Бiз, олардын журектерiнде болган, кандай да бiр барлык

ренiштерiн  алып тастаймыз: олардын астарында озендер агады жане олар

айтады: «бiздi осы орынга жеткiзген Кудайдын данкы арта берсiн! бiздi Кудай

осында жетелемесе, бiз бунда келе алмас едiк. Бiздiн Танiрiмiздiн елшiлерi бiзге

акикатты ундеген екен» Оларга: «сендердiн iстерiне, муралыкка берiлген жумак

осы»  42. Жумакты мекендеушiлер, тозакты турак еткендерге: «Бiздiн Танiрiмiздiн,

бiзге  уадесi акикат екенiне бiз сендiк. Сендердiн Танiрiннiн, сендерге 

сактандырганы акикат екенiне, сендер сендiндер ме?» деп, айкайлайды. Олар

айтады: «Иа» Сонда, олардын аралыгындагы дауыстаушы: «Кудайдын каргысы

занбузушылардын устiне.  43. Оздерi болашак омiрге сенбестен, Кудайдын жолын

кисайтуга тырысып, баскаларды одан   ауыткыткандардын устiне!» деп, дауыстайды. 

44. Олардын жане баскалардын арасында, далда - перде болады, ал, «Аграф» аркалык

жотасында адамдар: олар, бiрiн - бiрi, кейбiр келбеттерiнен таниды.    Канша

тырысса да, оган кiре алмаган аркалыктагылар, жумакты мекен етушiлерге: «Сендерге

тыныштык!» деп,  дауыстайды. 45. Олардын назары тозакты турактаушыларга ауыскан

кездерiнде, олар айтады: «Бiздiн Танiрiмiз! бiздi мына занбузушы адамдармен бiр

ортага сыйгызба!» 46. Аркалыкта тургандар, оздерi оларды келбеттерiнен

танитындарга: «Сендердiн онымен мен - менситiн, барлык дуние - мулiктерiн

сендерге кандай пайда акелдi? 47. Ана адамдар, сендер олар туралы ант

берiп: «Кудай, оларга озiнiн мейiрiмiн жасамайды» дегендерiн емес пе?» дейдi.

Жумакка кiрiндер; сендерге онда коркыныш та болмайды, сендерге уайым да,

болмайды.   48. Тозакты турактаушылар, жумакты мекендеушiлерге: «Бiзге, азда

болса, суларыннан куйындаршы, немесе  Кудайдын сендерге рызыктандырган

бiрденесiнен!» деп, жалбарынады. Олар айтады: «Кудай оны да, буны да, сенiмсiздер

ушiн тиым кылган»  49. Олар осы кунге жолыгатындарын жане Бiздiн белгi -

нышандарымызга карсы болып, умыткандарындай, оздерiнiн сенiм жаргыларын жалган

омiрдiн арандатуымен ауестiкке, ойынга кабылдагандарды, ол кунде Бiз де

умытамыз.  50. Мiне, Бiз оларга Жазбаны жеткiздiк жане сенушi адамдар ушiн,

басшылыкка, мейiрiмдiлiкке, оны бiлу ушiн, анык кылып баяндадык.   51. Алде, олар

Онын тусiндiргеннен де, баска бiрдененi тоса ма? Оны тусiндiретiн кун келедi.

Оны,  одан бурын умыткандар айтады: «Бiздiн Танiрiмiздiн елшiлерi бiзге акикатты

акелген екен. Бiзде  кандай да бiр, бiз ушiн ара тусетiн, немесе  бiздiн артка

керi кайтуымызга «болысушы» бар ма? бiз онда, озiмiздiн бурынгы iстегенiмiзден

басканы iстер ме едiк?» Ендi, олар оздерiн - оздерi курдымга кетiрдi жане олардын

ойдан шыгаргандары, олардан жасырынды.  52. Акикатында, сендердiн Танiрiн, коктер

мен жердi алты кунде жараткан жане де, содан сон, озiнiн кузырына орналаскан

Кудай. Ол кундi тунмен жабады, ал, ол оны, тагы да асыгыс куалайды. Кун, ай, 

жулдыздар, Онын баскаруында. Осы макулыктар жане олардын баскарылуы, Кудайдiкi

емес пе? Кудай iзгi данкты, алемдердiн Танiрi. 53. Оздерiннiн Танiрiне устанымды

жане iзгi ниеттiлiкпен жалбарынындар: Ол, такаппарларды суймейдi.  54. Оны,

игiлiктi курылымга келтiргеннен сон, жер бетiнде булiкшiлiк жасамандар. Оган,

коркынышты жане умiттенiп жалбарынындар: акикатында, жаксылык жасаушыларга

Кудайдын мейiрiмi жакын.  55. Ол, кою булттарды оздерiмен акеле жаткан желдердi

озiнiн мейiрiмiнiн iзгi хабаршысы ретiнде жумсайды. Бiз, оларды олi жаткан

шахарларга куамыз да, одан сулы жауын жаудырып, онымен барлык турдегi жемiстердi

шыгарамыз. Бiз осылайша олiктердi де тургызамыз; мумкiн, сендер угынарсындар. 

56. Кудайдын еркiмен, жаксы, кунарлы жердiн осiмдiктерi пайда болады, ал,

кунарсыздан, олар кауарып шыгады. Iзгi шукiршiл адамдар ушiн, Бiз, озiмiздiн

белгi – нышандарымызды осылай баяндаймыз.   57. Бiр кездерi, Бiз, озiнiн елiне

Нухты жумсадык. Ол айтты: «Елiм менiн, Кудайга бас иiндер; сендерде, Одан баска

Кудай жок: акикатында,   мен,   улы кунде,  сендердiн жазалануларыннан коркамын» 

58. Елiнiн   басшылары  оган: «расында,  бiз  сенiн ашык адасуда екенiндi  корiп

турмыз» дедi. 59. Ол айтты: «Елiм менiн, мен адасуда емеспiн, бiрак, мен

алемдердiн Танiрiнен елшiмiн. 60. Мен сендерге, менiн Танiрiмнiн, менi немен

жiбергенiн айттым жане мен, сендерге кенес беремiн: мен, Кудайдан, сендердiн

бiлмейтiндерiндi бiлемiн»   61. Сендерге, сендердiн Танiрiннен, оздерiннiн

iшiндегi кiсiге, ол сендердi окытуы ушiн жане сендердiн кудайы коркынышты

болуларын ушiн, «мумкiн, кешiрiлген боларсындар» деп, iлiм келгенiне, сендер

таныркайсындар ма?   62. Олар оны жалганшыга балады; бiрак, Бiз оны жане онымен

бiрге кеменiн iшiнде болгандарды куткардык, ал, оны жане Бiздiн белгi -

нышандарымызды жалгандыкка балагандарды, Бiз, топан сугы батырдык, ойткенi, олар

сокырланушы адамдар едi.  63. Жане Гад елiне, озiнiн бауырлары Худты. Ол

айтты: «Елiм менiн, Кудайга бас иiндер; сендерде Одан баска Кудай жок: негып,

кудайы коркынышты болмайсындар?  64. Онын елiнiн басшылары айтты: «Сенiн есуас

екендiгiндi корiп турмыз жане сенi «жалганшылардын бiрi» деп ойлаймыз»  65. Ол

айтты: «Елiм менiн, менде есуастык жок, бiрак, мен алемдердiн Танiрiнiн

елшiсiмiн»   66. мен,  менiн Танiрiмнiн, менi немен жiбергенiн сендерге

жеткiзудемiн. Мен сендерге шынайы кенесшiмiн»  67. Сендердi окыту ушiн, сендердiн

Танiрiннiн оздерiннiн iштерiндегi кiсiге iлiм келгенiне, сендер таныркайсындар

ма? Нухтын елiнен кейiн, сендердi орынбасар етiп койганын, сендердiн осулерiне

зор каркын бергенiн, естерiне алындар, сондыктан, Кудайдын iзгi iстерiн

умытпандар: мумкiн, бакытты боларсындар.  68. Олар айтты: «Бiздiн ата -

бабаларымыздын бас игендерiн тастап, бiз жалгыз Оган, Кудайга бас июiмiз ушiн,

сен бiзге келдiн бе? егер де, сен шыншылдардан болсан, сол  бiздi

сактандырганынды бiзге келтiршi» 69. Ол айтты: «Таяу арада сендердi, сендердiн

Танiрiннiн жазасы жане  жойкын кахары урады. Оларды сендердiн ата - бабаларын

атаган аттары туралы менiмен дауласпакшысындар ма? олар туралы, Кудай жогарыдан

ештене жiбермеген. Тосындар, сендермен бiрге мен де тосушымын»  70. Бiз,

озiмiздiн мейiрiмiмiзбен, оны да, онымен бiрге болгандарды да, куткардык жане де,

Бiздiн белгi - нышандарымызды жалган санагандарды жане сенiмсiз болгандарды,

сонгы адамдарына дейiн жойдык.  71. Жане, Самуд елiне, бауырлары Салихты. Ол

айтты: «Елiм менiн! Кудайга бас иiндер. Сендерде, Одан баска Кудай жок. Сендердiн

Танiрiннен, сендерге анык нускау келдi: Кудайдын мына туйесi сендерге белгi -

нышан; Оны Кудайдын жерiнде жайылуында калдырындар. Сендерге  касiреттi жаза

жетпеуi ушiн, оган ешкандай зиянкестiк жасамандар.  72. Онын, сендердi Гаддан

елiнен сон орынбасыр етiп койганын жане сендер алкаптарына тастан калаган

гимараттар салып, тауларында унгiмелi баспаналар жасап алатын  осы жердi,

сендерге мекен еткенiн  еске алындар. Кудайдын iзгi iстерiн умытпандар  жане жер

бетiне арсыздык тарататын зулым арекетке бармандар».73.Оздерiнiн елдерiнде улыкты

саналатын аксакалдары,   нашар   саналатындарына, олардын арасындагы

сенушiлерiне: «Салихтын, озiнiн Танiрiнен жеберiлгенiне сендер сенесiндер ме?

Олар айтты: «онын немен жiберiлгенiне сенемiз»  74. Улык саналгандары айтты: «Бiз

сендердiн сенгендерiне карсымыз»  75. Осыдан кейiн, олар туйенiн тiрсегiн

бауыздап тастап, олардын Танiрiнiн амiрiне касарысты карсылык жасады да,

айтты: «Салих, егер, сен елшi болсан, бiздi сактандырганынды, бiзге келтiршi» 

76. Сонда, оларды зiлзала сiлкiндiрiп оттi де, танертенiнде, олар оздерiнiн

уйлерiнде етбеттерiнде сiлейiп жатты.  77. Ол олардан арi турып, айтты: «Елiм

менiн! менiн Танiрiмнiн, менi сендерге немен жiбергенiн сендерге жеткiздiм, мен

сендерге кенесшi болдым, бiрак, сендер кенесшiнi суймейсiндер.  78. Жане Лутка,

(жермен - жексен етiлгендерiне) Мiне, ол озiнiн елiне айтты: «сендер негып,

оздерiннен бурынгы елдердiн ешбiрi жасамаган осы жиiркенiштi жасайтын боласындар?

79. Анайы зорлыкпен, айелдердiн орынына еркектерге кiрiспекшiсiндер ме?  Онда,

сендер шексiз азгынданган адамсындар.  80. Елiнiн оган берген жауабы, тек,

мынадай болды: «ондай, «оздерiн тым тазамыз» дейтiн адамдарды, оларды оздерiннiн

калаларыннан куып шыгарындар».  81. Осыдан кейiн, Бiз, оны мен онын жануясын,

айелiнен баскасын, куткардык; ол калдырылгандардан болды.  82. Бiз оларга

бiр «жауын» токтiк... занбузушы кылмыскерлердiн сонынын кандай болганын кор!  83.

Мадян елiне оздерiнiн бауыры Шугайыпты. Ол айтты: «Елiм менiн! Кудайга бас

иiндер: сендерде, Одан баска, Кудай жок; оздерiннiн Танiрiннен сендерге анык

нускау келдi: олшем мен таразыда дурыстыкты сактандар; оларга тиесiлiнi кемiтiп,

адамдарга зиян шектiрмендер; ол iзгiлiктi курылганынан кейiн, жердiн бетiне

булiкшiлiк таратпандар. Бул сендердiн игiлiктерiне кызмет етедi, егер де, сендер

сенушi болсандар.  84. Кынырлыкты куштенумен, оны кисайту ушiн, Кудайдын жолынан

Оган сенушiлердi алыстатып жане коркытып, жолдардын ешбiр тусында тоскауыл

жасамандар. Сендер аз санды болгандарында, Онын сендердi кобейткенiн еске

алындар; сондай, арсыздыкты таратушылардын сонынын кандай болганына карандар. 

85. Менiн немен жiберiлгенiме бiр болiгiн сенсендер, ендi бiр болiгiн

сенбейсiндер: онда, бiздерге Кудайдын билiк етер кезiн, сабырлыкпен тосындар: Ол,

билiк етушiлердiн ен жаксысы.  86. Оздерiнiн елiнде улыкты саналатын аксакалдары

айтты: «Шугайып, бiз сенi жане сенiмен бiрге сенушiлердi бiздiн каламыздан куып

шыгарамыз, немесе бiздiн сенiм iлiмiмiзге оралындар» Ол айтты: «бiздiн оган

жиiркенiшiмiз болса да ма?»  87.  Бiздiн Танiрiмiз, Кудай, бiздi одан

арылтканынан кейiн, егер, сендердiн сенiм iлiмдерiне оралсак, бiз Кудай туралы

жалгандык ойлайтын боламыз. Бiз, тек, Кудай каласа гана, оган орала аламыз. 

бiздiн Танiрiмiз озiнiн бiлiмiмен барлыгын камтиды.Кудайга жалбарынамыз:

«Танiрiмiз бiздiн! акикатты нускап, бiздiн озiмiздiн елiмiзбен болган дауымызды

шеше гор: Сен, ен жаксы шешушiсiн» 88. Онын елiнiн, сенiмсiз аксакалдары

айтты:  «Егер, сендер  Шугайыпка  ерсендер куритын шыгарсындар» 89. Сонда, оларды

зiлзала сiлкiндiрiп оттi де, танертенiнде, олар оздерiнiн уйлерiнде етбеттерiнде

сiлейiп жатты.  90. Шугайыпты «жалганшы» дегендер онда мулдем турмагандарындай;

Шугайыпты жалган санагандар,  курыды.  91.  Ал, ол: «Елiм менiн! менiн Танiрiмнiн

сендерге менi немен жiбергенiн сендерге жеткiздiм; жане де, мен сендер ушiн 

кенесшi едiм. Сенiмсiз ел кандай аянышты!» деп, олардан бурылып кеттi. 92. Бiз,

кандай да калага, кандай да бiр пайгамбарды жiберсек, олардын тургындарын

бакытсыздыкка, балеге душар етемiз: мумкiн, олар кондiгер.  93. Содан сон, Бiз,

жамандыктын орынына iзгi игiлiктер беремiз де, олар  тiптен онын iзiнде байкамай

айтады: «бундай балелер, ренiштер, бурын бiздiн аталарымызга да тап болган»

Осыдан кейiн, олар ол туралы ойламаган сатте, Бiз оларды кенеттен колга аламыз. 

94. Егер де, сол калалардын тургындары сенсе жане кудайы коркынышты болса, Бiз

олар ушiн, коктер мен жердiн игiлiктерiн арттырар едiк; бiрак, олар жалганга

сендi. Бiз олардын оздерiне иемденгендерi ушiн, оларды жазаладык.  95. Сол

калалардын тургындары, олар тунгiлiкте уйыктап жаткандарында, Бiздiн азабымыз

оларды колга ала алмайтынындай, соншама сактыкта болган ба едi?  96. Сол

калалардын тургындары тан сарiде, олар оздерiне ермек тауып жаткандарында, Бiздiн

азабымыз оларды колга ала алмайтынындай, соншама сактыкта болган ба едi?  97.

Олар, Кудайдын айласынан кауiпсыз болган ба? тек, озiн - озi алдайтын  адамдар

гана, «Кудайдын айласынан кауiпсызбыз» деп санайды.  98. Бурынгы тургындарынан

кейiн, жердi оздерiне муралыкка алгандарга, Бiз олар ештененi естiмейтiндей кылып

олардын журектерiн морлеп тастаган кезiмiзде, Бiз каласак, олардын кунасы ушiн,

оларга азабымызды тогетiнiмiз оларга айдан айкын емес пе?  99. Бiз саган, кейбiр

акпараттар беретiн  калалар осындай болган: Бiздiн елшiлерiмiз оларга анык

нускаулармен келген, ал, олар оган сенбедi, ойткенi, соган дейiнгi уакытта олар

жалгандыкка сендi. Кудай сенiмсiздердiн журектерiн осылай морлейдi.  100. Олардын

кобiсiнде Бiз осиетке дайындык таппадык жане де, олардын кобiсiнде, тек,

арсыздыктарын таптык. 101. Олардан кейiн, Бiз Мусаны шыгарып, Озiмiздiн белгi –

нышандарымызбен, оны Пергауынга жане онын бай - манаптарына жiбердiк. Осы

арсыздыктарды таратушылардын сонынын кандай болганына кара.   102. Муса

айтты: «Ей, Пергауын! мен алемдердiн Танiрiнiн елшiсiмiн. 103. Акикаттыгы сол,

мен саган Кудай туралы, тек, акикатты айтамын. Мен сендерге оздерiннiн Танiрiннiн

анык нускауын усынамын; сондыктан, Исрайылдын улдарын  менiмен бiрге коя бер. Ол

айтты: «егер, анык нускауды беретiн болсан бер, егер, сен шыншылдардын санатынан

болсан» 104. Сонда, ол озiнiн таягын тастады: мiне, ол – нагыз жылан. 105.  Тагы

да, ол озiнiн колын созды: мiне, ол – корушiлердiн алдында, аппак. 

106.Пергауыннын елiнiн бай – манаптары айтты: «бул, аккi сикыршы екен»          

107. «Ол, сендердi оздерiннiн жерлерiннен кугысы келедi! сендердiн не iстеулерiн

абзал?»  108. Олар айтты: «Оган да, онын бауырына да, мурсат бер жане де

калаларга жинаушылар жiбер.  109. олар саган барлык аккi сикыршыларды акеледi» 

110. Сикыршылар Пергауынга келдi де, олар айтты: «егер де, бiз оны женсек, бiзге

албетте сыйлык!...  111. «Иа, сендер менiн жакындастарым боласындар»   112.  Олар

айтты; «Муса, алгашкы болып сен лактырасын ба, алде, бiз лактырайык па?»  113. Ол

айтты: «сендер лактырындар!» Олар лактырып, елдiн козiн суйсiндiрдi, олардын

заресiн алды: олар зор сикыр корсеттi.  114. Сонда, Бiз Мусага «тылсым белгi»

бердiк: «озiннiн таягынды таста!» Мiне, ол  олардын усынган елестерiн жута

бастады.   115. Осылайша, акикаттык келдi де, олардын iстеген жалгандыктары

айкындалды. 116. Олар сонда женiлiс тауып, жалбарынушыларга айналды.  117.

Сикыршылар  куйiнiшке ушырап, бастарын идi.  118. Олар айтты: «алемдердiн

Танiрiне сенушiмiз,  119. Муса мен Харуннын»  120.  Пергауын айтты: «Сендерге

менiн руксат беруiмнен бурын оган сенбекшiсiндер ме? Расында, онын тургындарын

кууга, бул калага карсы ойластырган ойларын осы екен. Казiр, бiлетiн боласындар! 

121. сендердiн колдарынды жане аяктарынды айкыштап шабуды буйырамын, содан сон,

сендердiн барлыгынды керудi буйырамын.     122.Олар айтты: «озiмiздiн Танiрiмiзге

жалбарынамыз.  123.Сен бiздi, тек,  озiмiздiн Танiрiмiздiн белгi - нышандарына   

сол бiзге келгенiнде, сенгенiмiз ушiн жазалайтын болдын.«Танiрiмiз бiздiн! бiздiн

iшiмiзге сабырлылык кушiн куй  жане бiзге бой усынушы болган олiмдi бере  гор» 

124. Пергауыннын елiнiн аксакалдары айтты: «Мусага жане онын елiне, сенi жане

сенiн «кудайларынды» тастап, осы жерде арсыздык таратуларына жол бересiн бе?» Ол

айтты: «бiз олардын улдарын олтiрiп, ал, олардын айел жыныстыларын тiрi калдыруды

буйырамыз; бiз олардан устембiз»   125. Муса озiнiн елiне айтты: «Кудайдан комек

сурандар жане де, сабырлы болындар: акикатында, жер Кудайдын билiгiнде; Ол оны

озiнiн калаган кулына муралыкка бередi. Сонгылык, iзгi арлылардын игiлiгiне!»   

126.Олар айтты: «бiз, сенiн бiзге келгенiннен бурын да  жане сенiн  бiзге

келгенiннен кейiн де, касiретке салындык» Ол айтты: «Сендердiн Танiрiн, сендердiн

жауларынды курта алады жане де, сендердiн iстерiннiн кандай болатынын кору ушiн,

сендердi осы жерге мурагер ете алады»  127. Бiз, Пергауыннын турагын: егiндерiне

онiмсiздiкпен жане жемiстерiне мардымсыздыкпен жазаладык; мумкiн, олардын

акылдары кiрер.  128. Бiрак, олар ушiн iзгi турактылык орнаса, олардын

айтары: «бул, бiздiн аркамызда» деу, ал, оларга кандай да бале жетсе, олар кус

жолына карап, пал ашып, оны Мусага жане онымен бiрге болгандарга жабады.

Бiлiндер, олардын палмен  жорамалдаган бакытсыздыктары Кудайдын тарапынан,

алайда, олардын кобiсi оны бiлмейдi.   129. Олар айтты: «сен бiзге, онымен бiздi

тандандыратындай, кандай да, белгi - нышандар келтiрсен де, бiз саган

сенбеймiз»       130. Сонда, Бiз, оларга,  анык белгi - нышандарды: - су

таскынын, биттердi, кур бакаларды, канды жiбердiк, олар сонда да, дандайсып,

сенiмсiз адамдар  болып калды.  131. Бiздiн азабымыз оларды колга алганында, олар

айтты: «Муса, бiз ушiн озiннiн Танiрiне, Онын саган осиет еткенiндей жалбарын;

Егер, сен осы азаптан бiздi арылтсан, бiз саган албетте сенемiз жане де,

Исрайылдын улдарын сенiмен коя беремiз» Бiз белгiлi мерзiмге азабымызды олардан

алыстатканымызда: сонда да, олар оган карсы котерiлдi. Олар, осы антургандар! 

132. Бiз олардан кек алдык: Бiздiн белгi - нышандарымызды жалган санагандары жане

оган назарсыз болгандары ушiн, оларды тенiзге батырдык. 133. Нашар саналган елге

Бiз озiмiз батуалы, уагда еткен  жердiн шыгысы мен батыс жагын муралыкка бердiк.

Олардын сабырлы болгандыктары ушiн, сенiн Танiрiннiн Исрайылдын улдарына деген

iзгiлiктi созi орындалды. Ал, Пергауыннын жане онын елiнiн, олардын

жасампаздыкпен кургандарын, тас - талкан еттiк.   134. Бiз, Исрайылдын улдарын

тенiз аркылы откiздiк те, олар оздерiнде болган путтарына ынталы карайтын  бiр

елге келдi. Олар: «Муса! бiзге де мыналарда болган «кудайдай» «кудай» орнатып

бер» дедi. Ол айтты: «сендер надан елсiндер.  135. Акикатында, олардын жасаганы

пенделiк, оларын да, мыналардiкiндей, кул - талкан етiлетiн болады»  136. Ол

айтты: «Сендер ушiн барлык елдерден артык iзгiлiк жасаган Кудайдан баска,

сендерге кандай да бiр,  озге «кудайды» iздейiн бе?»   137. Мiне, Бiз сендердi

зулымдык таукыметке душар еткен: олар улдарынды олтiрiп, ал, сендердiн айел

жыныстыларынды омiрде тiрi калдыратын Пергауыннын елiнен азат еткенiмiзде,

оздерiннiн Танiрiннiн зор сынагы бар едi. 138. Бiз, Мусамен отыз тундi откiздiк,

оны жане онмен толыктырдык; Онын, озiнiн Танiрiмен бiрге откiзген толык мерзiмi

кырык тун болды. Муса, озiнiн бауыры  Харунга: «менiн елiмде, менiн орынбасарым

бол; iзгi арлылыкты нык устан жане де, арсыздардын жолдарына iлеспе»  139. Муса

белгiленген орынга, белгiленген уакытта келдi. Сонда, онын Танiрi онымен

сойлестi. Ол айтты: «Танiрiм менiн! мен Озiндi коретiндей етшi, мен Саган бiр

карайын!» Ол айтты: «Менi коре алмайсын! Она тауга кара; егер, ол орынында тура

алса, онда Менi коресiн. Кудай озiнiн Нурын сол бiр тауга паш еткенiнде, оны

кулге айналдырып жiбердi де, Муса етбетiнен талып тустi.  140. Ол есiн

жиганында: «Саган мадак! Саган иiлiп жалбарынамын, мен сенушiлердiн алгашкысымын»

дедi.  141. Ол айтты: « Мен, озiмнiн елшiлiгiм  жане озiмнiн Созiм ушiн, сенi

адамдардын iшiнен тандадым, Менiн бергенiмдi кабылда жане iзгi шукiршiл бол» 

142. Бiз, тактайшаларда оган барлык нарселер туралы жане де, барлык нарсенiн

осиет - онегесiн, тусiнiгiн жаздык. Осыны берiк орында жане де, осындагы

тамашанын барлыгын  орындауды озiннiн елiне де буйыр. Мен, сендерге арсыздардын 

журтын корсетейiн:      143.    Жер   бетiнде    орынсыз   дандайсыгандарды   

Озiмнiн    белгi - нышандарымнан  алыстатамын: егер, олар барлык белгi -

нышандарды корсе де, олар оган сенбейтiн болады;   егер, олар шындыктын жолын

корсе де, ол жолды оздерiне каламайды; бiрак та, адасудын жолын корсе, оны

оздерiне тандайды. 144. Бул, оларга Бiздiн белгi - нышандарымызды жалганга

балагандары жане де, оларга назарсыз болгандары ушiн болады.  145. Бiздiн белгi -

нышандарымызды жане болашак омiрдегi кездесудi, жалган санагандардын  iстерiнiн

багасы болмайды. Бул олардын iстерiнiн кандай болгандыгынын, сондай кайтарымы

емес пе?  146. Мусанын елi, ол кеткеннен кейiн, оздерiнiн ашекей буйымдарынан

монiрейтiн хайуанды – «бузауды» жасап алды. Олар онын оздерiмен сойлеспейтiнiн,

оларга жол корсетпейтiнiн, негып кормедi?   147. Олар осыны iстедi де, зан бузушы

кылмыскерлер болды.  148. Олардын барлыгынын колдары салбырап, енсеслерi тусiп,

оздерiнiн адаскандарын корген кездерiнде,  сонда айткандары: «Егер де, бiздiн

Танiрiмiз, бiзге мейiрiм жасамаса, бiздi кешiрмесе, онда бiз бакытсыздармыз!» 

149. Муса, озiнiн елiне кайтып оралганында, кахарланган, закорланган куйiнде

айтты: «Мен жоктагы iстеген iстерiн, не деген арсыздык! алде, оздерiннiн

Танiрiннiн сендердiн устерiннен болатын билiгiн жеделдеткiлерiн келдi ме?» Ол

таякшыларды лактырып тастап, бауырынын басынан устай сала, озiне карай суйредi.

Ол айтты: «Менiн анамнын улы! елiм менен асып кетiп, менi олтiре жаздады; менi

корлап, менiн душпандарымнын алдарында таба етпе, менi сол занбузушы

кылмыскерлермен катар койма»   150. Ол айтты: «Танiрiм менiн! маган жане менiн

бауырыма кешiрiм ете гор; бiздi Озiннiн рахымына боле; Сен рахымдылардын, ен

рахымдысысын!»    151. Оздерiне «бузау» жасап алгандар оздерiнiн Танiрiнiн

кахарына ушырайды жане осы дуниенiн корлыгына: Бiз жалганшылардын сазайын осылай

беремiз.    152. Зулымдык жасап, сонынан окiнiштi таубесiне келгендердi  жане

сенгендердi, оларга, одан кейiн сенiн Танiрiннiн кешiрiмi жане рахымы.  153.

Мусанын ызасы басылган кезiнде ол тактайшаларды котердi. Онда сызылгандар -

озiнiн Танiрiнен корыккандарга шындык жане мейiрiм.  154. Муса, белгiлеген

уакытымызда жане орынымызда, Бiздiн алдымызга келтiруге озiнiн елiнен жетпiс

еркектi сайлады да, оларды жерсiлкiнiсi мазасыздандырган кезiнде, ол

айтты: «Танiрiм менiн! егер Озiн каласан, Сен менi де, жане оларды да, осыдан

бурын да куртар едiн: бiздiн ортамыздагы санасыздардын iстегендерi ушiн, нелiктен

бiздi куртпаксын? Бул, Сенiн, тек бiр сынагын гана: Сен онымен кiмдi каласан

адастырасын, кiмдi каласан, тура жетелейсiн. Сен, бiздiн арка суйерiмiзсiн; бiзге

кешiрiмдi бола гор жане мейiрiмiне боле: Сен кешiрушiлердiн ен жаксысысын. 155.

Бiз ушiн осы жалган омiрде де, болашакта да, iзгi iстерiмiздi жаза гор. Бiз,

Озiне гана жалбарынамыз» Ол айтты: «Озiмнiн азабыммен кiмдi каласам азаптаймын 

жане Менiн мейiрiмiм   бар макулыктарды камтиды. Мен,  оны  iзгi арлыларга, 

зекет – садакасын берушiлерге жане Бiздiн белгi - нышандарымызга сенушiлерге

жазамын. 156. Тауратта жане Iнжiлде сипатталганынан  олардын   тапкандарындай  ,

сауатсыз пайгамбар,   оларга жаксылыкты буйыратын жане зулымдыктан тыятын, оларга

игiлiктi тагамды жеуге руксат ететiн, жиiркенiштiден тосатын, осы елшiге

iлескендер; оган сенетiндер, оны колдайтындар, оган комектесетiндер, оган

жiберiлген  жарык нурга еретiндер – олар iзгiлiктенгендер. 157. Айт: «Ей,

Адамдар! мен сендердiн барiне Кудайдын елшiсiмiн. 158.Коктерде жане жерде

патшалык Иесi; Одан баска, Кудай жок. Ол тiрiлтедi жане олтiредi. Сондыктан,

Кудайга  жане сауатсыз пайгамбарына, Кудайга жане Онын созiне сенетiн, Онын

елшiсiне сенiндер жане де, онын iзiне iлесетiн болындар: мумкiн, тура жолмен

журерсiндер.  159. Мусанын елiнде акикаттын жолымен журген жане оны басшылыкка

алып, шындыкты жасаган, адамдардын болiгi болган. 160. Онын елi су сураганында,

Бiз оларды Мусага ашылган аян аркылы ерекше болiктi, он екi буынга болдiк. Бiз

айттык: «озiннiн таягынмен жартаска ур! Сонда, одан он екi бастау су ага бастады:

арбiр адам озiнiн кайдан су iшетiн орынын бiлдi. Бiз оларга бултты коленке кылып

жане оларга мани - алуа мен боденелердi тусiрдiк; Бiздiн болген кандай да бiр

игiлiктi несiбемiзден жендер. Сендер, Бiздi ренжiткен жоксындар, бiрак,

оздерiндi - оздерiн ренжiтесiндер.  161. Сонда, оларга: «мына калага

коныстанындар да, онда ненi каласандар жендер; тек, «кешiрiм  жане куткару» деп,

онын какпасынан тiзе буге бас иiп кiрiндер. Бiз сендердiн амалдарынды кешiремiз

жане жаксылык iстеушiлерге устемелеймiз.  162. Алайда, олардын занбузушы

кылмыскерлер болгандары оларга айтылган создердi баска создерге озгертiп

бурмалады. Сонда, олардын занбузушы кылмыскерлер болгандыктары ушiн, Бiз оларга

коктен жазамызды жiбердiк. 163. Олардан, тургындары сенбiде еркiнсiген, тенiздiн

жагасында орналаскан, сол кала туралы сура: мiне, сол сенбi кунi онын балыктары

судын бетiне дейiн шоршып, оларга оте жакын жузiп келетiн, ал, сенбi болмаган

кунi, олары оларга  жузiп келмейтiн. Олар арсыздар болгандыктан, Бiз оларды

осылай сынайтынбыз. 164. Мiне, олардын бiреулерi айтатын: «Кудай оларды куртатын,

немесе катыгез жазалайтын адамдарга несiне оны хабардар етесiндер?» Олар

айтатын: «Сендердiн Танiрiннiн алдында озiмiздi актау ушiн. Ал, олар мумкiн,

Кудайдан коркатын болар»  165. Олар оздерiне хабардар етiлгеннен каперсiз

болгандарында, Бiз олардын зулымдыктарын тиюшыларды куткардык та, ал, занбузушы

кылмыскерлерiн, олардын арсыздыктары ушiн, ауыр азаппен жазаладык.  166. Олардын

ескертеулерiне кулак аспай, олар еркiнсiген уакытта, сонда, Бiз оларга

катысты: «адамдардан аластанган маймыл болындар!» дедiк. Мiне, сенiн Танiрiн

Озiнiн кайта тiрiлетiн кунге дейiн оларга карсы, оларды зулымдык кайгыга

салатындарды карсы коятындыгынан хабардар еттi. Ойткенi, Ол - кешiрушi, рахымды

бола турып, сенiн Танiрiн жазада жедел.  167. Бiз, оларды буындарга болектеп, жер

бетiне таратып жiбердiк; олардын жаксылары да бар, арi ондай еместерi де бар. Бiз

оларды   жаксы игiлiкпен де, жаман зулымдыкпен де, сынадык.   Мумкiн, олар

кайтарылар. 168. Олардан кейiн жалгасты турде олардын iзбасарлары келдi де,

Жазбага мурагер болды. Осы жалган дуниенiн сысык мулкiне жармаскан олар: «бiзге

кешiрiледi» дейдi. Егер де, оларга сондай сасык мулiк тагы келсе, олар оны да

алар едi!  Олардын Кудай туралы тек, акикатты айтулары керектiгi жонiнде  олармен

арада, Жазбада, патуа - уагда жасалган жок па? Олар Оны окыта отырып, онда не

барын бiледi. Iзгi арлылар ушiн болашактын мекенi ен жаксы игiлiк. (сендер осыны

да уга алмайсындар ма?)   169.  ол, Жазбаны нык устанатын, намазда

турактыларга.   Акикатында, Бiз жаксылык жасаушыларды сыйлыксыз калдырмаймыз.

170. Сонда, Бiз олардын устерiнде тауды колбетiп турганымызда, ол кара булттай

едi де, олар оны «оздерiнiн устiне кулайды» деп ойлады. «Бiздiн сендерге

бергенiмiздi  берiк орындандар жане онда не барын умытпандар. Мумкiн, сендер 

кудайы коркынышты боларсындар»   171. Бiр кездерi, сенiн Танiрiн, Адамнын

улдарынын белдерiнен урпактарын шыгарып алып, оздерiне - оздерi туралы кокiрек

сырларын ашуды буйырды. «Сендердiн Танiрiн, Мен емеспiн бе?» Олар айтты: «Иа,

осыны макулдаймыз» Кайта тiрiлетiн кунде сендердiн: «бiз будан маглуматсыз едiк»

демеулерiн ушiн, ол осылайша болды; 172. немесе, бiздiн ата - бабаларымыз бiзден

бурын Кудайга ортактастыкты кабылдаган, ал, бiз тек, олардын урпактарымыз; негып,

олардын акылсыздыктары ушiн, бiздi курдымга жiбермексiн?» демеулерiн ушiн. 173.

Бiз, бул белгi - нышандарды осылай анык баяндаймыз, мумкiн, олар кайтарылар. 

174. Кiмге, Бiз озiмiздiн белгi - нышандарымызды бергенiмiзде, онын одан

жалтарганы жонiндегi айтылатынды оларга окып бер: сайтан, оны озiнiн сонынан

ертiп акетiп, ол адаскандардын санатында болды.  175. Егер, Бiз каласак, онда

онымен оны жогарылатар едiк, бiрак та, ол жердегiге байланып, озiнiн напсiсiне

ередi. Ол, озiн кусан да тiлiн салактататын, оны кумасан да тiлiн салактататын

итке уксайды; Мiне, Бiздiн белгi - нышандарымызды жалган санайтын адамдардын

кiмге уксайтындыктары. Осы ангiменi оларга ангiмелеп бер, мумкiн, олар ойларынан

кайтар.  176. Бiздiн белгi - нышандарымызды жалган санаушылар, осындай адамдар,

нендей томенге баланады!  Олар оздерiне - оздерi зулымдык жасайды.  177. Кiм,

Кудайдын басшылыгында болса, сол тура жолмен журедi, ал, Ол кiмдi жолдан

ауыткытса, олар адаскандар.  178. Бiз, тозак ушiн каншама коп молшердегi жындар

мен адамдарды жараттык: олардын журектерi оны тусiнбейтiндер; олардын коздерi оны

кормейтiндер; олардын кулактары оны естiмейтiндер, олар малдар тарiздi, тiптi,

одан да  арi - адасуда. Камсыз адамдар осындай.  179. Кудайдын тамаша аттары бар:

Оган сонымен жалбарынындар  жане де, Онын аттары туралы таласатындарды тастандар.

Олардын не iстегендерiнiн сазайын беремiз. 180. Бiздiн жараткан елдерiмiздiн

акикат жолмен журетiндерi жане оны басшылыкка алатындары, шындыкты устанатындары

бар.  181.   Бiздiн   белгi - нышандарымызды жалган санайтындарды,   Бiз,

сездiрместен бiрте – бiрте курдымга жеткiземiз, тiптен олар оны бiлмейдi де. 182.

Мен оларга мурша беретiн боламын, ойткенi, Менiн айлам сенiмдi. 183. Олар осы

уакытка дейiн оздерiнiн руласынын жынды емес екенiн тусiнбейтiндерi калай?

Акикатында, ол тек, сенiмдi ескертушi.  184. Олардын, коктер мен жердiн, Кудайдын

баска да жараткандарынын гажайып патшалыгына коз жугiртiп, конiл аудармагандары

ма? алде, оларга белгiленген мерзiм алден келдi ме, не жакындаганы ма? Олар,

Осыдан кейiн, кандай жана iлiмге сенетiн болады? 185. Кудай кiмдi адасуга

енгiзсе, онда, оган кошбасшы жок. Ол, ондайларды калдырады да, олар естерi

ауыскандардай оздерiнiн  кангуында журедi.  186. Олар сенен сол сагат туралы

сурайды. Ол кай мерзiмге уштастырылган?  Айт: «Ол туралы бiлiм, тек, менiн

Танiрiмде. Одан баска ешкiм де, онын уакытын айта алмайды; Ол, коктi де, жердi

де, абыржытады: ол сендер ушiн, тек, кенеттен болады»  187. Олар, сен оны

бiлетiндей, сенен сурайды. Айт: «Ол туралы малiмет тек, Кудайда, алайда, осы

адамдардын тым кобiсi осынын озiн бiлмейдi»  188. Айт: «Егер де, Кудайдын калауы

болмаса, мен озiм ушiн пайдалыны да, зияндыны да, менгеруге каукарым жок; мен

гайыпты бiлетiн болсам, барлык жаксылыкпен байыр едiм жане де, маган ешбiр бале

жоламас едi: мен сенушi адамдар ушiн, тек кана, iзгi хабаршы жане ескертушiмiн» 

189. Ол, сендердi бiр гана кiсiден жаратты; одан, ол ушiн, омiрiнiн жубанышы,

онын жубайын шыгарды. Осыдан сон, ол онымен кауышып, онысы женiл куйде жуктi

болып, котерiп журдi де, ол толгаткан кезiнде, екеуi де Кудайга, оздерiнiн

Танiрiне жалбарынды: «Бiзге, танi де, жаны да сулу, iзгiлiктiнi берсен, шукiршiл

болар едiк»  190. Ол оларга сондай жаны да сулу, танi де сулу, iзгiлiктiнi

бергенiнен кейiн, олар Онын жаратканын Оган теней бастады. Олар ортактастыргандай

ортактастыгы жок Кудайдын улылыгы арта берсiн!  191. Озi ештененi де жарата

алмайтын, керiсiнше, озi жаратылганды, оларга да комектесе алмайтын, озiне -

озiнiн де комегi жокты, Оган тенестiруге бола ма?  192. Егер, оларды тура жолга

шакырсандар да олар сендерге iлеспейдi. Сендерге барiбiр: оларды шакырасындар ма,

немесе унсiз боласындар ма.  193. Акикатында, сендердiн Кудайдан баскага

жалбарынатындарын Онын анык кулдары, тура сендердей; егер, сендер шыншыл

болсандар, оларга жалбарынындар да, олар сендерге жауап катсын.  194. Олардын

журетiндей аяктары бар ма? Онысымен устайтындай колдары бар ма? Олардын

коретiндей коздерi бар ма? Олардын еститiндей кулактары бар ма?  Айт: «сендердiн

Кудайга ортактастырып жалбарынатындарына жалбарынындар жане маган карсы кулык

ойластырындар, маган мурша бермендер. 195. Акикатында, менiн арка суйерiм,

жогарыдан осы Окулыкты тусiрген жане жаксымен колдаушы, Кудай.  196.  Сендердiн,

Кудайдан тыскары жалбарынушыларын, сендерге де комек бере алмайды, оздерiне -

оздерi де комектесе алмайды.  197. Егер, сендер оларды тура жолга шакырсандар да,

олар естiмейдi; олар саган карап тургандарымен, ештененi кормейтiндерiн коресiн» 

198. Кешiрiмдi бол, жаксылыкты нуска, надандардан алыста.      199. Саган

сайтаннын кандай да бiр  турткiсi таянса, Кудайдан пана iзде. Ол - естидi,

бiледi.  200. Акикатында, iзгi арлылар сайтаннын  кандай да бiр арандатуымен 

коздырынса, Кудайды естерiне алады да, кайырадан коздерi ашылады. 201. Ал,

олардын бауырластары, онысын тиюдын орынына, тек, адасуын жалгастыргысы келедi. 

202. Сен оларга кандай да бiр белгi - нышанды  жеткiзе алмасан, олар: «сен оны

алi ойлап тапкан жоксын ба?» дейдi. Айт: «Мен тек, озiмнiн Танiрiмнiн маган

ашканына гана iлесемiн: ол сендердiн Танiрiннiн агартушылык акикаты;  Онын,

сенушi адамдарга басшылыгы, мейiрiмi.  203. Окулык - Куран окылган кезiнде оны

тындандар жане унсiз болындар: мумкiн, кешiрiлерсiндер.   204. Ертелi - кеш

озiннiн Танiрiндi,  iшкi жанынмен, устанымды жане коркынышты болган куйiнде,

создерiндi катты дауыстамай, есiне ал, женiлтек ойлы болма.  205. Акикатында,

сенiн Танiрiннiн алдында болатындар, Оган кулшылык етуден кашкактап,

дандайсымайды: олар Оны мадактайды жане Оган бас иедi.