Ерге осиет

Аділетті бол халкына.
Жетім, жесір, жартына.
Камкоршы бол аркашан,
Жакыбай мен жарлыга.

Кур айкаймен уралап,
Карамай кетпе артына.
Бай шекпенді нокерлеу,
Нашарлыктын гурпында.

Онер журтын кадірлеу,
Казактын адеп, салтында.
Ынгай берме ешкашан,
Таныстыктын паркына.

Марапатка мастану,
Надандыктын артында.
Параменен ластану,
Жемкор-пасык кулкында.

Абыройсыз маскунем,
Ар-намыстын сыртында.
Жагымпаздык аркімге,
Жетесіздік ыркында.

Казынасын жеу халыктын,
Имансыздын ісінде.
Ондай пасык акімдер,
Доныз сынды пішінде.

Карабастын камын жеу,
Тексіздіктін улгісі.
Жетім жесір нанын жеу.
Кайырсыздын белгісі.

Адамды ойлау бірінші,
Адамдыктын белгісі.
Малын ойлау бірінші,
Надандыктын белгісі.

Катын кумар адамнын,
Ойнас болар ойында.
Сезімі болмас адалдык,
Тазалык жок бойында.

Екі сойлеу халыкка,
Арсыздыктын белгісі.
Онан уміт кайыр жок.
Келмес адам коргісі.

Осылардан пак болсан,
Нык болады кадамын.
Риза болсын аркашан,
Алдына келген адамын.

      
 
     Бойжеткен кызга осиет.

Казактын кызы болсанда,
Баска тілде таныссан,
Татарсын жаттын дам тузын.
Елінмен катар журмейтін,
Халкыннын кадірін білмейтін,
«Жаным» деп жатпай касына,
«Жаркыным» деп кулмейтін,
Жолыгарсын еркекке,
Аруагына бас имейтін.
Итшілікте, ит омір,
Казактын текті кыздары,
Еш заманда сурмейтін.
Балан осер есер боп.
Бата менен атаны,
Елемейтін, білмейтін.
Шыбык мініп астына,
Ит жугіртіп,урмейтін.
Козы-лакпен жарысып,
Колдан камшы ормейтін,
Асык ойнап, алысып,
Актын кадірін білмейтін.
«Кулыным»деп ажесі,
«Тентегім»деп атасы,
Иіскемейтін, суймейтін.
Есейсе де ер жетіп,
Казагын ушін, ел ушін,
Отка тусіп куймейтін.
Адет-гурып салтына,
Кулыкты бас имейтін.
«Мурын»десен,« кулак»деп,
Тілінді Ана білмейтін.
Азіл менен калжынга,
Мейірі канып кулмейтін.
Куыс кеуде, кубыжык,
Есебіне елдін кірмейтін.
Тукымынды туралап,
Тегіне сенін тарпайтын.
Сапка турып «Уралап»,
Уранынды айтпайтын.
Кайда журсе барі бір,
Сагынып кері кайтпайтын.
Ата болса кейінде,
Баласына байыптап,
«Ер тостікті» айтпайтын.
Шежіренді білмейтін,
Дініне кулак турмейтін.
Сакалы жок, мурты жок,
Желкелікті котеріп,
Басына тымак кимейтін.
Ит жугіртіп, кус салып,
Дубірлетер даланы,
Жігіттікті білмейтін.
Осындайды коргенше,
Сонда саган не калды,
Тірідей корге кірмейтін.