Куран 21-суре

                21- АНБИЯ суресi. (Меккеде тускен, 112 аят)
                Мейiрiмдi жане Рахымды, Аллахтын атымен.

     Осы адамдар ушiн оздерiнiн есеп беретiн уакыттары жакындап келедi, ал, олар

одан каперсiз, толык  бейкамдык танытуда.  2. Оздерiнiн Танiрiнен, оздерi ушiн

кандай да бiр жана угым келсе, олар оны тындасымен, оны келемеждеуге алады.

3. Олардын журек кокiректерi женiлтек – ойсыздар! Булар шындыктын карсыластары,

оздерiнiн купия: «мынау оздерiндей адам емес пе? коре турып, сонын осы сикырлыгына

конесiндер ме?» дейтiн ангiмелерiн жасырады.  4. Айт: «менiн Танiрiм олардын аспанда

жане жерде не айткандарын бiледi: Ол - естушi, бiлушi»  5. Иа, олар айтады: «онысы -

шатаскан тустер. Ол оны ойдан шыгарган; ол акын. Айтпесе, бiз ушiн, бурында

жiберiлетiндейге уксас бiр белгi - нышан келтiрсiн»  6. Бiз бурында курдымга

жiберген калалардын бiрi де сенбеген; сонда, осылар сенедi ме?  7. Бiз сенен бурын

да, озiмiздiн ашык аянымызды беру аркылы, тек, адамдарды жiбергенбiз; осыны оздерiн

бiлмесендер, ол туралы Жазбаларды бiлетiндерден сурандар.  8. Бiз оларга тамак

жемейтiндей, оздерi олмейтiндей тан бермедiк.  9. Бiз, озiмiздiн оларга берген

уадемiздi анык орындадык: кiмдi каласак, соларды куткардык; ал, еркiнсiгендерiн

куртып отырдык.  10. Бiз сендерге, онда оздерiн ушiн iлiм берiлген жазбаны тусiрдiк;

ендi, негып оздерiн ой корытпайсындар? 11. Бiз, залымды арсыз болган каншама

калаларды кираттык жане олардын орынына баска елдердi жараттык!  12. Кашан да, Менiн

кахарымнын тонгенiн олар байкаган кездерiнде, олар одан каша жонеледi. 

13. «Кашпандар, оздерiннiн ауестiктерiне оралындар, оздерiннiн мекендерiне: мумкiн,

оздерiн туралы сурайтын болар!»  14. Олар айтты: «озiмiзге касiрет! бiз залым, арсыз

болдык»  15. олардын осы оксiген айкайлары, Бiздiн арекетiмiзбен демсiз, шабылган

шабындыктай сулагандарына дейiн аякталмады.  16. Бiз аспанды, жердi жане онын

аралыгындагыны озiмiзге ермек ушiн жаратпадык;  17. егер  де, Бiз озiмiзге кандай да

бiр ауестiк тапкымыз келсе, оны Озiмiзден де табар едiк, егер де, бiз солай

жасагымыз келсе.  18. Керiсiнше, Бiз акикатты жалгандыкка карсы коямыз: ол оны жояды

жане де мiне, ол жойылуда. Бiрак, сендердiн Ол туралы айтуларыннан, оздерiне

касiрет!  19. Коктердегi жане жердегi бардын барлыгы Оган багынышты. Онын алдында,

Оган кызмет етуiнен бас тартып, такаппарланбайтындар жане онысын оздерi

ушiн «кажытушылык» деп санамайтындар.  20. Олар Оны тунде де, кундiз де, аркашан да,

узiлiссiз мадактайды.  21. Олардын, жер бетiнде кайта тiрiлте алатын «кудайлары» бар

ма?  22. Егер, осы екеуiнiн Кудайдан баска,  кандай да бiр озге «кудайлары» болган

болса, онда, олар булiнген болар едi. Кудайга, Танiрiннiн аршысына мадак

ундеулерiнмен олардын Ол туралы айтатындарын терiске шыгарындар. 23. Одан, озiнiн не

iстегенi ушiн сураныс болмайды, ал, олардан суралады.  24. Олар Кудайдан тыскары,

баска да «кудайларга» жол бередi ме? Айт: «осыган оздерiннiн далелдерiндi берiндер,

Осы iлiм,менiмен бiрге болатындардын iлiмi жане менен бурынгы болгандардын iлiмi.

Алайда, осылардын копшiлiгi акикатты бiлмейдi жане сондыктан алыстайды.  25. Бiз,

сенен бурын да, кiмдi жiберсек те, арбiр елшiге ашык аянда айттык: «Менен баска

ешкандай  «кудай» жок, сондыктан, Маган бас иiндер»  26. Олар айтады: «Мейiрiмдiнiн

балалары бар»  Оган мадак! Жок, олар тек, онын жогаргы кызметшiлерi.  27. Олар созде

Онын алдын орагытпайды; олар Онын амiрiмен арекет етедi.  28. Ол, олардын алдында не

барын, артында не барын, бiледi; олардын шапагаты  29. тек, Ол кiмге iзгi ниеттенсе,

соган гана тиесiлi; олар Онын алдында  коркыныштан калтырайды.  30. Олардын

кайсысы: «Кудайдан озге, мен де Кудаймын» десе, Бiз, онысын тозакпен кайтарамыз. Бiз

барлык залым арсыздарга осындай кайтарым жасаймыз!   31. Коктер мен жердiн бiртутас

болганын, сосын Бiздiн оларды ажыратканымызды, Бiздiн судан барлык тiрi болмысты

жаратып шыгарганымызды сенiмсiздер бiле алмады ма? Осыдан кейiн де, олар сенбейдi

ме?  32. Бiз, жер бетiне тау сiлемдерiн орналастырдык: олар онымен бiрге

тенселмеулерi ушiн; онда жол болып, оздерiнiн тузу журе алулары ушiн, тау

шаткалдарын курастырдык. 33. Бiз коктi мыгым кумбез етiп жайгастырдык; ал, олар онын

белгi - нышандарынан жалтарады.  34. Ол, тундi жане кундiздi, кундi жане айды

жаратты: олардын аркайсысы озiнiн шенбер жолымен жылжиды.  35. Сенен бурын да, Бiз

ешбiр адамга мангiлiк гумыр бермедiк; сондыктан, егер де, сен олсен, олар олiмсiз

болмак па? 36. Арбiр адам олiмдi татады. Бiз сендердi жамандыктын жане жаксылыктын

сынагына салып сынаймыз: сендер Бiзге кайтарыласындар. 37. Сенiмсiздер сенi корген

кездерiнде, тек, озiндi кулкiге алуга  тырысады: «Сендерге оздерiннiн «кудайларынды»

еске салатын осы ма?» Сойтiп, оздерi Мейiрiмдi туралы ескертудi жокка шыгарады.

38. Адам болмысында асыгыска бейiм. Бiз, таяуда оздерiне белгi - нышандарымызды

корсетемiз, сондыктан, сендер Менi асыктырмандар. 39. Олар айтады: «Егер, сендер

шыншыл болсандар, ол уаде кашан орындалады?» 40. Шiркiн, егер де, сенiмсiздер, не

оздерiнiн беттерiнен, не оздерiнiн аркаларынан отты кетiре алмайтын жане оздерi

ешкiмнiн коргауында болмайтын, сол уакытты бiлсе едi!  41. Акикатында, ол оздерiн

кенеттен камтиды жане оларды колга алады; олар оны озiнен бура алмайтын жагдайда

болады жане оларга мурша берiлмейдi.  42. Сенен бурын болган елшiлер де кулкiге тап

болган, бiрак, сол, оларды кулкiге айналдыргандардын, оздерiнiн ненi кулкi еткендерi

бастарына келдi. 43. Айт: «сендердi Мейiрiмдiден тунде жане кундiз кiм коргай алады»

Олар керiсiнше, оздерiнiн Танiрi туралы естерiне алгылары келмейдi!  44. Алде,

олардын оздерiн Бiзден коргайтындай «кудайлары» бар ма? Олары, егер де, барлыгы

косылса да, оздерiне, немесе олар ушiн, Бiзге карсы комек беруге жагдайлары жоктар. 

45. Керiсiнше, оларды да, олардын ата - бабаларын  да, олардын  гумыры  жалгасканга 

дейiн,   унемi, Бiз мулiкпен камтамасыз етемiз. Бiздiн осы жердi айналасынан онын

шегiн тарылтатынымызды олар кормейдi ме? сонда, олар устем бе?  46. Айт: «акикатында

мен оздерiндi осы ашык аянмен угындырамын; бiрак, саныраулар оздерiн угындырган

кездегi осы ундеудi естiмейдi.  47. Албетте, Кудайдын жазасынын демi оздерiне жедел

жеткен кезiнде, олар айтады: «Ой, бiз касiреттiмiз! бiз залым арсыздар болдык» 

48. Бiз, кайта тiрiлетiн кунде шындыктын таразысын коямыз: ешбiр жан иесi бiрде -

бiр iсiне ренжiтiлмейдi, тiптен, онысы тарынын данiнiн салмагындай болса да, Бiз оны

таразыга саламыз: Бiз – таразылаушылардын ен дурысымыз.  49. Бiз Муса жане Харун

аркылы ажыратудын, агартудын нускауларын iзгi арлыларга бергенбiз,  50. озiнiн

Танiрiнен жасырын коркатындарга, сагат туралы естерiне алгандарында

калтырайтындарга.  51. Осы да, Бiз тусiрген iзгi баталы нускау; сендер осыны да

жокка шыгарасындар ма?  52. Бiз бурын да, Ибрахимге тура жолдын нускауын бердiк жане

Бiз оны бiлдiк. 53. Мiне, ол озiнiн акесiне жане озiнiн елiне айтты: «оздерiне

суйiктi, оздерiн оны iзгi ниеттi тутатын, осыларын немене?» 54. Олар айтты: «бiз

озiмiздiн ата - бабаларымыздын осыларга бас игенiн коргенбiз»   55. Ол

айтты: «оздерiн де жане оздерiннiн ата - бабаларын да копе - корнеу адасушылыкта» 

56. «сен осыны, шынайы айтып турсын ба, алде, калжындайсын ба?»   57. Ол

айтты: «акикатында, сендердiн Танiрiн, коктер мен жердiн Танiрi, солардын

жаратушысы, ал, мен осыны таратып, ундеушiлердiн бiрiмiн. 58.Кудаймен ант етемiн,

мен сендердiн осы путтарынды маскара етемiн; сендер керi кайткандарыннан кейiн»

59.Сонда, ол оларды кул-талкан етiп киратты, олардын ен улкенiнен баскасын.

Олар,«осынын iсi шыгар» деп ойлаулырын болжай.60.Олар айтты:«бiздiн «кудайларымызды»

осындай еткен кiм болса, сол анык арсыздардын санатында»  61. Тагы да айтты: « бiз

бiр жас жiгiттiн осылар туралы пiкiрiн естiгенбiз; онын аты Ибрахим»

62. Айтты: «оны осы адамдардын коз алдарына акелiндер жане куа боласындар»  63. Олар

айтты: «Ибрахим, бiздiн «кудайларымызга» осыны iстеген сенсiн бе?»  64. Ол

айтты: «жок, оны жасаган олардын улкендерi, сонын озi; егер, соз айтарлык

кабылеттерi болса, оздерiнен сурандар»  65. Сонда, олар бiрiне - бiрi созге керiсiп

жане айтты: «акикатында, сендер залым арсызсындар»   66. Алайда, iлезде керi

озгерiп: «сен олардын соз айтар кабылеттерi жок екендерiн бiлесiн гой»   67. Ол

айтты: «Онда, нелiктен, Кудайдан озге, оздерiне не зиян, не пайда келтiре

алмайтындарга бас иесiндер? сендерге де, Кудайдан тыскары оздерiннiн бас иетiндерiне

де, «Тфу!» сендер негып ой корытпайсындар?»  68. Олар айтты: «оны ортендер! Егер,

бiрдене iстегiлерiн келсе, озiмiздiн «кудайларымызга» араша тусейiк»  69. Бiз

айттык: «от, салкын бол! Ибрахимге тыныштык болсын!»  70. Олар оны жауыздыкпен

курыткылары келдi де, Бiз, олардын онысын натижесiз кылдык.  71. Бiз оны мен Лутты,

Озiмiз  алемге  iзгi  баталы    еткен осы жерге орналастырумен куткардык.72.Бiз,

оган сыйлык ретiнде, Ыскак пен Жакыпты бердiк. Бiз олардын барлыгын шыншыл кылдык. 

73. Оларды Бiздiн осиеттерiмiзде басшылыкты косемдер етiп койдык: оларга жаксылык

iстер жасауды, намаз окуды, зекет садакасын берудi иландырдык: Олар Бiзге бас иетiн.

74. Бiз, Лутка даналык пен бiлiм бердiк,  озiн жексурындык жасаушылардын каласынан:

онда залым, азгын болган адамдардан куткардык.  75. Бiз, оны Озiмiздiн мейiрiмiмiзге

боледiк, ойткенi, ол шыншылдардын санатында болган едi.  76. Одан бурын да, Нухтын

озiмiзге жалбарынган кезiнде, Бiз онысын кабыл етiп, озiн жане онын жануясын зор

кайгыдан куткардык.  77. Бiз оны, Бiздiн белгi - нышандарымызды жалганга шыгарган

адамдардан коргадык: олардын жауыз адамдар болгандыктары ушiн, Бiз олардын барлыгын

суга батырдык.  78. Дауiтке жане Сулейменге (олардын адамдардын койлары егiнжайды

таптаганы туралы билiктерi кезiнде, Бiз оган катысты болдык  79. жане Сулеймендi

онын шешiмiне иландырдык) Бiз олардын екеуiне де даналык жане бiлiм бердiк. Бiз

Дауiтке, Бiздi озiмен олар да  мадактаулары ушiн, тауларды жане кустарды

багындырдык. Осыны Бiз iстедiк. 80. Бiз оган жарак жасаудын онерiн уйреттiк,

сендердiн оздерiндi соккыдан коргауларын ушiн: сендер осыган шукiршiл емессiндер

ме?  81. Ал, Сулейменге – куштi желдердi; олар онын амiрiмен, Бiз игiлiктi еткен

жерлерге карай согатын: Бiз не болганнын барiн бiлдiк. 82. Жындардын онда болган

кейбiрi маржан теретiн сунгушi болды жане одан озге де iстердi жасады: Бiз, оларды

бакылап туратынбыз. 83. Айуп - озiнiн Танiрiне: «менi бале басты, ал, Сен

рахымдылардын рахымдысысын!» деп жалбарынганында,  84. Бiз онын тiлегiн кабыл еттiк:

онда болган баленi озiнен арылттык; озiне, озiнiн жануясына, сондай – ак онымен

бiрге болгандарга, Озiмiздiн мейiрiмiмiздi тусiрдiк жане  бас июшiлерге улгi еттiк. 

85. Ысмайылды, Ыдырысты, Зулкафилдi (олардын барлыгы сабырлы болгандар) 86. Бiз

озiмiздiн мейiрiмiмiзге боледiк: ойткенi, олар шыншылдардын санатында болгандар

едi.  87. Балык жутканды (ол абыржыган куйiнде кашып жане Бiздiн, «ештене iстеуге

кушi жок» деп ойлап, кейiннен карангылыкта болганында: «Сенен баска «кудай» жок;

Саган мадак! акикитында, мен адiлетсiздердiн санатында болыппын» деп

жалбарынганында), 88. Бiз онын дугасын ескерiп, озiн кайгыдан арылтканбыз. Бiз,

сенушi болгандарды осылайша арылтамыз.  89.  Закарияга (ол озiнiн

Танiрiне: «Танiрiм! Сенiн мурагерлердiн ен жаксысы болган кезiнде менi жалгыз

калдыра корме» деп жалбарынганында) 90. Бiз онын тiлегiн кабыл етiп, озiнiн жубайын

оган жарайтындай етiп, озiне Яхияны сыйладык: ойткенi, олар жаксылык жасауда

мукиятты болган, Бiзден умiттi жане коркынышты куйлерiнде намаз окып, Бiздiн

алдымызда устанымды болган.  91. Озiнiн кыздыгын сактаганга Бiз озiмiздiн Рухымызды

демдеп жане онын озiн де, улын да, алемдердiн белгi - нышаны еткенбiз.

92. Акикатында, сендердiн осы сенiм устанымдарын,  бiр сенiм устаным жане сендердiн

Танiрiн – Менмiн: сондыктан, Маган бас иiндер. 93.Ал,оздерiнiн сенiм iлiмдерiнде

озара болшектенгендер: барлыгы Бiзге кайтарылады.  94. Кiм сенушi болган куйiнде

жаксылык жасаса, онын ынталы амалдары жойылмайтын болады: Бiз оны озiне жазып

коямыз.  95. Кандай да бiр кала, каргыска ушыраган сатiнде, Бiз оны жойып отырдык,

96. сондыктан,  олар Яжуж - Мажуж айкын агытылганынша, олар ар белестен

екпiндегенiнше, кайта оралмас едi.  97. Анык уаде таянганында, арине, сонда,

сенiмсiздер оздерiнiн абыржуларынан коздерi шарасынан шыга жаздап: «бiз

касiреттiмiз! бiз осыган катысты бейкам едiк: расында да, бiздiн iсiмiз залым

арсыздыкта болган екен» дер.  98. Акикатында, сендер жане сендердiн Кудайдан тыскары

бас игендерiн – тозактын отыны боласындар:  сендер  оган  малдын   суаруга 

айдалганындай,  айдаласындар.  99. (оларын «кудай» болган болса, оган бармас едi)

жане сендердiн барлыгын, бiрге, гасырлар бойына сонда каласындар. 100. Олардын

ондагысы, тек, бiр ынырсулары жане олар онда баска ештененi естiмейтiн болады.

101. Акикатында, оздерiне бурын да жаксылыктар уаде етiлгендер одан алыстатылатын

болады:  102. олар онда,  онын сыбдырын да естiмейдi; олар онда, конiлдерiнiн

калаганымен бiрге, гасырлар бойы болады.  103. Зор коркыныштар оларды мазаламайды;

оздерiн перiштелер карсы алады: «сендерге уаде етiлген кун - осы»  104. Бiз

коктердi, жазушы озiнiн орамдарын ораганындай ораймыз: Бiз, алгашкы жаратылысты

калай жаратсак, Озiмiздiн уагдамыз бойынша, оны кайыра калпына келтiремiз;

акикатында, Бiз оны жасаймыз.  105. Таураттан кейiнгi Забурде, Бiз: «жерге Менiн

iзгiлiктi кулдарым мурагер болады» деп жазганбыз.  106. Акикатында, осында, iзгi

арлылыкка берiлген адамдарды жогары котеретiндей нарсе бар. 107. Бiз сенi, тек кана,

алемдерге мейiрiм ретiнде жiбердiк.  108. Айт: «Маган басты ашылганы, сендердiн

Кудайын, жалгыз Кудай екендiгi; онда, неге Оган бой усынбайсындар?  109. Егер де,

олар сенен бас тартатын болса, онда айт: «Мен сендердiн барiне бiрдей осыны

хабарладым; бiрак, оздерiне  тонген кауiптын,  не жакын, не алыс екенiн, мен

бiлмеймiн.  110.  (Акикатында, Ол дауыстап айтылган создi де жане сендердiн

жасыргандарынды да бiледi.)  111. Бiлмеймiн, мумкiн осы  жагымды олшеулi мерзiм

сендер ушiн сынак шыгар.  112. Айт: «Танiрiм, акикатында торелiк ет! бiздiн

Танiрiмiз, Мейiрiмдi болган Оган ортактастыкка жазгандарынды жою ушiн комек сурап,

жалбарынуга турарлыктын - Озi.