Куран 31-суре

                31- ЛУКМАН суресi. (Меккеде тускен, 34 аят)
                Мейiрiмдi жане Рахымды  Аллахтын атымен:

     Алиф. Лам. Мим. Бул, даналыкты жазбанын белгi - нышаны,  2.жаксылык жасушыларга

мейiрiм жане басшылык, 3. намаз окуда турактыларга, зекет садакасын берушiлерге жане

болашак омiрге сенiмдi умiткерлерге.  4. Олар озiнiн Танiрiнiн басшылыгында: олар

игiлiктiлер.  5. Осы адамдардын арасында баскаларды Кудайдын жолынан ауыткыту ушiн,

ермек кылу ушiн, арзан ангiмелердi санасыз сатып алатындар бар; оларга  улестi жаза

болады.  6. Оган Бiздiн белгi - нышандарымыз окылган кезiнде, оны естiмейтiндей,

тiптi, кулактары саныру тарiздi, адейi керi бурылып алады. Сонысы ушiн, оны

касiреттi жазамен куанышты хабардар ет!  7. Сенетiндерге жане жаксылык жасайтындарга

игiлiк бактары;  8. Кудайдын акикатты уадесi бойынша, олар онда гасырлар бойына

болады. Ойткенi, Ол – куштi, дана.  9. Оздерiн коретiндей, Ол коктердi тiреусiз

бекiткен; ал, сендер онымен бiрге шайкалмауларын ушiн, жерде тау сiлемдерiн койган

жане онын бетiне аркилы жануарларды бытыраткан. Бiз, коктен жауынды су жаудырамыз

жане онымен, онда, артурлi жаксы жупты ондiрiп шыгарамыз.      10.Осынын барi

Кудайдын жаратуы; ал, Одан  баска, «кудай» тутатындарыннын жаратканын маган

корсетiндершi. Ондай жок; арсыздар копе - корнеу адасушылыкта. 11.Бiр кездерi, Бiз

Лукманга даналык сыйлап, айттык: «Кудайга шукiршiл бол! Кiм шукiршiл болса, сол

озiнiн жанынын пайдасына шукiршiл болады; ал, кiм арсыз болса... Кудай – бай,

данкты.  12. Мiне, Лукман озiнiн улына осиет берiп, айтты: «улым менiн,

Кудайдын «ортактастары бар» дегенге сенбе, копкудайшылык – зор арсыздык. 13.(Бiз

адамга, озiнiн ата - анасына катысты осиет бердiк: шешесi оны  озiнiн курсагында 

ауырлыкты ауырсынып котерiп журiп, оны екi жастан сон тосiнен айырады; Маган жане

ата – анана шукiрлiк ет. Барi Маган келтiрiледi.  14. Егер де, олар саган сенiн

озiнде бiлiмi болмаган, баска бiреуге Менiмен бiрге шукiршiл болуынды талап етсе,

онда, оларга багынба; бiрак, олардын омiрiне, жаксылыкты iстерiнде, катысты бол жане

Маган шынайы iзгi ниеттi болгандардын жолымен жур. Бiр кездерi, сендер Маган

кайтарыласындар жане Мен сендердiн iстеген iстерiндi анык корсетемiн)  15. Улым

менiн! егер де, осы алемнiн iшiндегiсi тарынын данiндей салмагы болса да -  ол

жакпарлы тасты тауда, немесе кокте, немесе жерде болса да – Кудай оны сыртына

шыгарады: ойткенi, Кудай - iшке енушi, камтушы.  16. Улым менiн! намаз окы,

жаксылыкка баулы, занбузушылыкка тиым сал. Озiнде болатын бакытсыздыкка сабырлы бол:

ол бiздiн албетте болатын улесiмiздiн бiрi.  17. Адамдарга жеккорiнiштi турде

бетiндi тыржитпа жане жер бетiнде такаппарланып журме: Кудай такаппарларды жане

пансынгандарды жаксы кормейдi. 18. сенiн журiс келбетiн карапайым болсын. Жайлы,

басен дауыспен сойлес, ойткенi, ен  жагымсыз дауыс есектiн дауысы».  19. Кудайдын

коктерде жане жерде бардын барлыгын сендерге багындырганын байкамайсындар ма? Ол

озiнiн iшкi жане сырткы игiлiк байлыктарын оздерiне мол кеншiлiкте бередi. Осы

адамдардын ортасында бiлiмсiз, басшылыксыз, агартушы жазбасыз, Кудай туралы

дауласатындары бар.  20. Оларга: «Кудайдын жогарыдан тусiргенiне ерiндер» деп

айтылган кезiнде, олар айтады: «Жок, бiз озiмiздiн ата - бабаларымыздан тапканымызга

еремiз»  Расында да, сондай болып, сайтан оларды жалыннын азабына шакырганында болса

да ма?  21. Кiм жаксылык iс жасай отырып, озiн Кудайга бой усындыра устанса, сол

анык мыкты тутканы устанады. Барлык нарсенiн соны - Кудайда.   22. Кiм сенiмсiздiкте

калса, онын сенiмсiздiгi сенi кейiтпесiн; олар Бiзге кайтарылады жане Бiз, олардын

iстегендерiн оздерiне корсетемiз; ойткенi, Кудай журектердiн болмысын бiледi.

23. Бiз, оларга рахатшылыкты узакка бермеймiз; кейiннен, оларды ауыр азап тартуга

мажбурлеймiз.  24. Егер, сен олардан сурасан: «коктер  мен жердi кiм жаратты?» Олар

ойланбастан: «Кудай» дейдi.  Айт: «Кудайга мадак!» бiрак, олардын кобiсi

бiлмейтiндер.  25. Коктердегi жане жердегi бардын барлыгы Кудайга тиесiлi;

акикатында, Кудай – бай жане данкты.  26.  Егер де, жер бетiндегi болган барлык

агаштар калам болса жане одан кейiн, осы тенiзге коса, тагы жетi тенiз сияга айналса

да, сонда да, Кудайдын  создерi жазылып бiтпес едi. Акикатында, Кудай - куштi,

дана.  27. Сендердi жарату да, сендердi кайта тiрiлту де, бiр адамдай – ак. Кудай -

естушi, корушi.  28. Кудайдын тундi кундiзбен жасыруын жане кундiздi тунмен

жасыруын, кун мен айды багындырып, ол екеуi де белгiленген шегiне дейiн журетiнiн

жане Кудайдын не iстегендерiндi камтитынын, сен кормейсiн бе?  29. Олай болуы -

Кудайдын акикаттыгынан; ал, сендердiн Онымен коса жалбарынатындарын – жалгандык.

Акикатында, Кудай – жогаргы, улы.  30. Онын белгi - нашандарын сендерге корсету

ушiн, Кудайдын сыйларын  тасыган кемелердiн тенiздерде калай жузетiнiн сен кормейсiн

бе? Расында, осында, арбiр сабырлыга, шукiршiлге, белгi - нышандар бар.  31. Оларды

толкындар калкалап, буркеп калган кезiнде, олар Оган кулшылык етудi уаделеп, Кудайга

жалбарынады; алайда, Ол оздерiне жагага шыгуларына мумкiндiк берсе, сонда, олардын

кейбiреулерi шешiмсiз куйлерiнде калады. Бiздiн белгi - нышандарымызды, тек,

кысасшылдар, шукiрсiздер гана жокка шыгарады.  32. Ей, Адамдар! оздерiннiн

Танiрiннен коркындар жане  акелерi балаларынан канагаттанбайтын, не балалары

акелерiнен канагаттанбайтын куннен кауiптенiндер.  33. Кудайдын уадесi акикат: осы

жалган омiр оздерiндi арандатпасын жане  оздерiндi, Кудай туралы арандатушылар

арандатпасын.  34. Сагаттын бiлiмi Кудайда. Ол носерлi жауынды жаудырады; Ол

жатырлардагы барды бiледi. Ешбiр жан озiнiн ертенгi иемденетiнiн бiле алмайды; ешбiр

жан озiнiн кай жерде олетiнiн бiлмейдi. Кудай – бiлушi, камтушы.