Зиялы мен жайсанга

Нурекеннін касында,
Жылтырап журген жайсандар.
Кара бастын камымен,
Сендер серттен тайсандар.
Каймана казак не болар?
Каумалаган кысык коз,
Тонамай ма жерінді.
Корламай ма елінді,
Жукті кылып келінді...
Кызыннан туган кысык коз,
Таласпай ма тагына.
Басындагы багына,
Сонда елін не болар?
Елім-айлап тагыда,
Кайда кошіп барады...
Осыны бір ойласа,
Азаматын жарады.
Зиялы кауым агалар!
Киелі аруак басына,
Зиярат етіп журсінбе?
Олар берген аманат,
Аркалаган бул кунде.
Урпак не боп барады,
Жол корсетпей бірінде.
Кызыл жалау журекте,
Усагында, ірінде.
Тайталасып тагдырмен,
Енді нені коксейсін?
Карі койдын жасындай,
Мынау турган турінде.
Жынга уксап шашынмен,
Сакалын жок, муртын жок,
Кудайдан бір умітін жок,
Тік отырып, тік турып,
Орыс болдын уйінде.
Багынатын катын жок,
Торге ілген затын жок,
Не калдырдын артында,
Калган тазы итін жок.
Байтал шауып байгі алып,
Коріппен казак затында.
Осыны неге айтпайсын,
Агайынга, жакынга.
Улгі болып оздерін,
Сакал сыйлап кейпіне.
Сырмалы шапан жамылып,
Немерен бар касында,
Бармайсын ба бір мезгіл,
Бабалардын бейітіне?
Тусінем-ау тусінем,
Озінде барін умыттын.
Партияга кул болып,
«Коммунизм» дейтінде.
Ак жаулыкты апалар,
Жаулык кайда бул кунде?
Келінменен таласып,
Тартып озін алдын ба?
Дудыраган кейпінде,
Балан уйір болды ма,
 «Дискотека» дейтінге.
Оныменен коймадын,
Азаматпен таласып,
Озін барып ун костын,
«Гендер» дейтін флейтіге.
Тагыда айта кетейін,
Орысшалап балана,
Ертегі айтып бересін.
Уксап сенде барасын,
Азазіл-сайтан дейтінге.
Осынын барі оналса,
Урпак озі оналар,
Карап сенін кейпіне.