Бакытбай Сеитов. Казак боламын десенiз

Казак боламын десеніз,
Таза болсын ортада,
Ыдыс-аяк, кесеніз.
Ар конактын астына,
Корпе, жастык, копшік сап,
Алаша, сырмак тосеніз.

Кудайы керген конакка,
Айкара есік ашыныз.
Шоп-шаламмен шектелмей,
Казакы тамак асыныз.

Таза болсын ауланыз,
Конак атын байлайтын,
Орынды ерте казаныз.
Жуынды, су, кул-кокыс,
Корнеу жерге жайманыз.

Колжугышты таза устап,
Болса лазім айнаныз.
Орамалды атірлеп,
Дер кезінде сайланыз.

Котыр кылмай уй сыртын,
Акпен дурыс майланыз.
Казак болам десеніз,
Тойга шашу шашыныз.

Жар-жар айтып карі жас,
Думандатып ан салып,
Кушактасып, корісіп,
Маукынызды басыныз.

Куданы сыйлап кудайдай,
Сонына онын ерініз.
Дастарханнын басында
Жыйналып анші, серініз.

Бас-басына даурыкпай,
Улкенге созді берініз.
Шен-шекпенді сыйламай,
Сакалды болсын торініз.

Кыз-бозбала куыршактай,
Уйіріліп билесін.
Отырсын келін уялып,
Жібекпен жауып куймесін.

Арак-шарап алдырмай,
Улкен бата бергенше,
Табакка колды салдырмай.

Абысындар кауышып,
Сыр таркасып, кандырмай,
Айнала журген булдіршін,
Булакка біткен балдырдай.

Агайындар бас косып,
Ангіме-дукен курасын.
Кал жагдайын бірінін
Кезектесіп сурасын.

Осындай улы саттерде,
Урпакка озін суйсініп,
Алыстан карап турасын.

Умытылып дуние бок,
Шерінді бір таркатып,
Кыймастай болып кетесін,
Барі риза, конілін ток.

Казак боламын десеніз,
Созге кулак салыныз.
Улкеннін айткан акылын,
Макул коріп алыныз.

Атадан калган асыл соз,
Сіздін жыйган малыныз.
Торге тумар ілініз,
Куран, камшы, бес кару,
Корганыныз білініз.

Ар нарсеге адамнын,
Оз бетінше еркі бар.
Казакы заттын казакка,
Озінше берер коркі бар,
Киесі бар, серті бар.

Балан карап оседі,
Соны ансап ол кумар.
Кару-жарак, ер-турман,
Аяк асты жатпасын.

Карап отыр ерінбей,
Даттанып ол кетпесін,
Иесісі сактасын.

Бес аспабы онердін,
Домбыра, кобыз, сырнайы,
Дабылменен сыбызгы,
Кутіп уста ардайым.

Дуние жыйсан тосек жый,
Корпе, жастык мол болсын.
Арнайы конак, досына,
Іздеп келер жол болсын.

Алтын, куміс асыл тас,
Болмайды саган ол жолдас.
Кул кылады озінді,
Таса кылмай козінді.

Берекенді шашасын,
Дос-жораннан кашасын,
Адамдык тугел сыйкыннан,
Айырылып бір куні,
Тозакка есік ашасын.

Басына жыйган дуние
Унемі саган кул болсын,
Кызымет жасап озіне,
Азып, тозып, тул болсын.

Онер болсын бойында,
Аздап сері, куйші бол.
Кыз-кыркынды уйіріп,
Жас кезінде биші бол.

Соз додага тусетін,
Акындыгын тагы бар.
Куресетін палуан бол,
Шымыр кыймыл, алді кол.

Шыныгып ос жасыннан,
Сымбатты, сулу, асем бол.
Даулы жерде шешен бол,
Топты жерде косем бол.

Ит жугіртіп, кус салып,
Ат устінде аншы бол.
Ата жолын ардактап,
Домбырашы, анші бол.

Колында бар кезінде,
Туыс жыйна, дос жыйна.
Жамандыктан сактанар,
Акыл жыйна, ес жыйна.

Жомарттыкка жакын бол,
Дос жыйынга макул бол,
Сертіне берген берік бол.
Бос сойлемей бакылдап,
Иманды созге корік бол.
 
Ата созін ардактап,
Кураннан ізде сара жол.
Басынды иіп Аруакка,
Бата жаса ар уакытта.

Табынып бір Аллахка,
Кылган жаксы ісінді,
Намазбенен салмакта.
Кабыл болса тілегін,
Тусірмес сені жараткан,
Капір салган кармакка.

Казак боламын десеніз,
Таза болсын журегін,
Актан болсын тілегін.
Ана тілін мангілік,
Оле олгенше тірегін.

Камын ойла халкыннын,
Адет, гурып, салтыннын.
Кандасына камкор бол, 
Дінгегі бул антыннын.

Кудай коскан жарынды,
Жарык кунде сыйлап от.
Кунін ертен откен сон,
Атанып журме пима бет.

Жалган мынау дуние,
Баяны жок сонында,
Бір кундейін болмайды
Ойлан оны онында.

Екі дуние есігі,
Бугін міне колында.
Кылган арбір жаксы ісін,
Бул дуниеде парызын,
О дуниеге карызын,
Есек жолын іздеме
Ізде аркез нар ізін.
         


Рецензии