Бакытбай Сеитов. Тауелсiздiк бiлсенiз

Тауелсізбін дейсін-ау,
Таубешіл менін казагым.
Не кормедін жалганда
Баріненде ащысы,
Кордін урпак азабын.

Тілін шайнап немерен,
«Дедушка» деп турганда.
Ел баскарган ерлерін,
Ар нарседе еліктеп,
Орыска мойнын бурганда.

Енді міне бугінде
Теріс ойлап ойынды
Аударасын тілінде,
Сиынатын тауба деп,
Жок сенін накты пірінде.

Наркын сенін багынган,
Орыстын арбір затына.
Жазганында уксайды,
Иваннын жазган хатына.

Адеп-гурпын аралас,
Орекеннін «матына».
Аркімді улгі тутасын,
Оз бетінше кунін жок.

Ултынды толык коргайтын,
Ар-намысын, тілін жок.
Тірлігінді баскарар,
Казакша ойлар ойын жок.

Салт сананы сактайтын,
Дастурлі бір тойын жок.
Баймыз деп жар саласын,
Урагына не керек,
Зекетсіз жыйган дуние-бок...

Еділ батыр ер туган,
Европага барганда.
Талай елдін корганын,
Екіге боліп жарганда,
Тауелсіз сен болдын ба?

Томирис ханша ертеде,
Кызылбастын Кир деген,
Басын кесіп алганда,
Канга оны малганда,
Тауелсіз сен болдын ба?

Токтамыс хан кахарлы
Ресейге барганда,
Киевты неше алганда,
Салыкты оган салганда
Тауелсіз сен болдын ба?

Каракыпшак Кобыланды
Катуланып бурсанып,
Муздай темір курсанып
Казанды басып алганда
Тауелсіз сен болдын ба?

Айта берсен аныз коп,
Киелі казак жерінде,
Кастерлі казак елінде.
Окінесін бул кунде,
Отырып оз торінде.

Тауелсіздік білсеніз,
Оз тілінде тілдесіп,
Курбымен катар журсеніз.
Торіне озін ие боп,
Казакша кілем, камка тон,
Домбыра, кобыз ілсеніз.

Жалтактамай ешкімге
Еркін ойнап кулсеніз.
Бергенде кудай таубе деп,
Алганда кудай таубе деп,
Алла жолын білсеніз.

Олі риза, тірі бай,
Оз берекен озінде.
Орыспенен нарыкта,
Саудаласып журсеніз.

Байлыкты тугел игеріп,
Халыкка тендеп болсеніз.
Турмысын калай боларын,
Аркім іштей олшеніз.

Жарнама, кошен казакша.
Ар ауылда тан атып,
Азанын мен арпаша.
 
Жетімді шетте калдырмай,
Ар ауылдын басына,
Капірдін уйін салдырмай.

Дастарханга арам ас,
Арак-шарап алдырмай.
Улкен жыйын тойына,
Туган-туыс, дос-жаран,
Шакырып тегіс калдырмай.

Дау-дамайлы арада,
Акылменен жонге сап,
Душпандыкка алдырмай,
Урпакты алып ортага,
Азгындыкты кудырмай,
Кудаласып жоралап,
Некесіз бала тудырмай.

Дамыдык тез деп, даурыкпай,
Бас иіп жана, конеге.
Жаксысын алып озгенін,
Дер кезінде жетерміз,
Тагдыр жазган мареге.