Турмеге хат

Турмеде отыр жігіттер,
Рухы кушті бойында.
Бостандыкта жургенде,
Кадірін білмей халкынын,
Шашып откен тойында.
Арбауменен, алдаумен,
Кызын зорлап казактын.
Кызыкка бір баттым деп,
Соргалатып коз жасын,
Жетім-жесір сиырын,
Урлап алып, саттым деп.
Дискотека, казино,
Сауна менен тойхана.
Рахатка малынып,
Ішіп-тышып жаттым деп.
Ши борідей жыйналып,
Наша, арактан киналып,
Кошедегі бауырын
Жабыла кетіп тепкілеп,
Екі бетін пимагып.
Буралкы итше буралып,
Топ-топ болып куралып,
Ербендетіп саусагын,
Талтандатып ши бутын,
Тургандай болып бір алып.
Сыртыннан байкап карашы
Осындай бір сыйкына.
Халкын тірі турганда
Татымайсын кыйкымга.
Іздегенім майлы деп,
Кулкымды жеп кок тутін,
Абыройды арак шайды деп,
Касірет келсе баскага,
Келмейді маган кайгы деп,
Сурауы жок дуние,
Аламын кокте айды деп,
Жасыннан кормей онеге,
Аудармай коніл конеге,
Ай дейтін бір аже жок,
Кой дейтін бір кожа жок
Шайкалмайды деп шанырак,
Согілмейді деп кереге,
Жатырсын бугін кор болып
Байланып бір сореге.
Суйгенін бугін кайда екен?
Журіске женіл салынып,
Сатылдама екен тореге.
Екі келмес дуние,
Камшынын кыска сабындай,
Барі кымбат білсендер,
Турганда нагыз бабында-ай,
Кайран шіркін жыйырма бес
Неге осынша кагынды-ай.
Оз еркінмен кул болдын,
Занына елдін багынбай.
Айткан дурыс айткан сон,
Карасында, агында-ай,
Сындырмайын арине,
Азаматын сагынды-ай.
Гумырында бір кайран жок,
Халкына тиген пайдан жок.
Сендей шіркін жігітті,
Малынган сон белшеден,
Батырады-ау дуние бок.
Тагылым алып тарихтан,
Ата журтка коз салып,
Жыртыгына жамау боп,
Агайынга соз салып,
Татулыкты таратып,
Кубылага бетті каратып,
Казакка казак жага боп
Кішіге улкен ага боп,
Кудай берген кушінді,
Котерген аруак мысынды,
Кайтарсаншы халкына,
Кылатын жаксы ісінді.
Жігіт деген кандайды,
Быксып шала жанбайды.
Досына кастык ойламай,
Биік устап мандайды
Халкынын камын камдайды.
Жанашыр болып жасына,
Калкан болып касына,
Бас басына кырандай,
Ушса биік самгайды.
Турмедегі жігіттер!
Турме ме еді турагын,
Халкын мынау кажыган,
Бага алмай жур бугінде
Козы менен лагын.
Аганнын тындап уранын,
Корсетсенші ботенге
Казак деген халкыннын,
Кандай екен уланын.
Елін азып егіліп,
Апан менен карындасын               
Дорбага ала жегіліп,
Шалдар кырыт, бос кеуде,
Сакалынан согіліп,
Жаткан мынау заманда
Жараспайды буларын,
Карангы корге коміліп.
Менен жаксы сендерді,
Бул кундері кім білген.
Касиетіне карашы
Тірімде мені «Бэке» деп
Курметке болеп ортанда
Атакка талай ілдірген.
Созім жазган сендерге,
Аманат мынау агадан,
Прокурорды жылатып,
Соттарды талай кулдірген.
Ел басына кун туса,
Ел шетінен корінер.
Калын казак жыласа,
Кабыргасы согілер.
Кайран казак улдары!
Камауда бугін жатырсын,
Намысын кашан оянып,
Козіннін жасы тогілер.
Ортаннан тандап жуз жігіт,
Жауга шапсам «аруак» деп.
Талай журек ашылып
Батырлыгын корінер.
Казіргі мынау тірлігін,
Халкын тугілі душпанын
Бас басыннан туніліп,
Арине сенен жерінер.
Ел ішіне оралар
Кунін сенін туса егер
Казактын сункар улдары
Еліннін туын колга алып,
Келді міне кезегін,
Кок аспанда корінер.