Не куна

Уры, осекші, мактаншак,
Куні курып баткан шак.
Нашакорлык, маскунем,
Тірі олік болып жаткан шак.
Кісі олтіріп, кыз зорлау,
Каргыс алып адамнан,
Тамырга балта шапкан шак.
Халкына кылган зорлыгын,
Кунага мулде баткан шак.
Туыска, доска зорлыгын,
Комусіз, корсіз жаткан шак.
Ата-анана зорлыгын,
Екі дуниеде корлыгын.
Кунанін тізіп барлыгын,
Коз алдына акелу,
Кияметтін кунінде
Періштенін ісі гой.
Орындайтын булжытпай,
Жаратканнын жарлыгын.
Сактансан кудай сактайды,
Пенденін естіп зарлы унін.
Жалган осы омірде,
Істеген барлык амалын.
Жумакта, не тозакта,
Орныгатын камалын.
Тандап озін аларсын,
Жаксыменен жаманын.
Басыннын сенін камы ушін,
Урпактын тілеп аманын,
Ескертуі аганын,
Колына алып каламын,
Сездірткен создін самалын.
Елдін кобі кіналар,
Омір сурген заманын.
Жаратканга тигізбе,
Пенденін куна амалын.
Заманын сенін орнын гой,
Дуниеге келгенде,
Адамдык осы бейненде,
Жок еді гой устінде,
Бір жапырак жейденде.
Кызылды жасыл дуние,
Он сегіз мын галамын.
Кызмет істеп сен ушін,
Корегі болган баланнын.
Озінде келіп жузіне,
Жамандауын жараспас,
Адамзаттын заманын.
Онанда теріп корсенші,
Ар ісіннін жаманын.
Урпагыннын кадамын,
Кудайдан безіп, аруактан,
Азгындыкпен дос болган,
Діннен кеткен алыстап,
Капір болган адамын.