Мен неге жалынамын мешелдерге,
Жанымды курсап алган кеселдерге.
Ар тустан бірін бірі жамандаган,
Шара бет, шала есті косемдерге.
Мешелдер жарымаган туганынан.
Тук шыкпас онын білім куганынан.
Ар істін сонында ол корінеді,
Дарет алып корінген куманынан.
Кеселім орап алган аягымды,
Жетеалман кусамдагы баягымды.
Кадамды алга баскан артка тартып,
Дос кылган жылан басты таягымды.
Косемдер бас басына билік куган,
Халкына улма екен арам туган.
Даурыгып кара бастын камы ушін,
Елді алдап бір-бірінін артын жуган.
Атанып журсемде жынды, баксы,
Сендерден жансыз жартас жаксы.
Уніме жангырыгын жалгастырып,
Созімді жуиесімен дурыс куган.
Жартаска
© Copyright: Бакытбай Сеитов, 2011
Свидетельство о публикации №211121900849
Свидетельство о публикации №211121900849
Рецензии