Котерiлген байрагы

Алгансон колга каламын,
Корсетпей создін саранын.
Айтып бір саган отейін,
Такырыптын талабын.
Казак деген халкыныз,
Кырык рудан куралган.
Келісімі ау бастан,
Аркайсынан суралган.
Іріктеліп тагдырдан,
Бірі келіп туранан,
Бірі келіп сібірден,
Мангол тектес уланан,
Уйсінін келіп улкені,
Туркінін жок бір кемі,
Ар тайпанын каймагы,
Саусактын бас бармагы.
Отан болып баріне,
Дешті-Кыпшак аймагы.
Коне кыпшак тілінде,
Бірігіп басы сайрады.
Ортак болып адет-гурып,
Косемдерін сайлады.
Дуниеге келіп осылай,
Акку кустын баласы,
«Каз-ак» деген батырын.
Екі козі жайнады,
Сайдын жиган тасындай.
Сан гасырдан жиналган,
Бас басына касиет,
Ортактасып осиет,
Тамыры бір тайпалар,
Серттерін байлады.
«Казак» деген халык боп,
Уш жузге сыйып отауы,
Оз басына енші алып,
Котерілді байрагы.
Койындар енді болуді,
Ангіме айтып аркайсын,
Отірікті кайдагы.
Болінбейтін еншісі,
Дастарханды жай дагы,
Бірінді-бірін батыр деп,
Даладагы, таудагы,
Кымыз усын баріне,
Биенін сутін саудагы.
Сапка турып тузеліп,
Алга шеру бастайык,
Аруак колдап турганда,
Казагымнын айлагы.
Баягы баз калпында,
Котерілген байрагы.