Таза угым

Алты катын акетті,
Урпагымды алалап.
Тірі жетім балагып,
Журегімді жаралап.
Кенестік анау дауірде,
Онай еді жок кылу,
Ер жігітті каралап.
Колда оспеген улыма,
Бере алмадым тарбие,
Казакшалап саралап.
Катын баккан баланын,
Белгілі гой болмысы.
Огейлікпен кун кешіп,
Ар есіктен сыгалап.
Белден шыккан балаларым,
Тугырга дурыс конды ма?
Казан ошак жагалап.
Казакшамды тусінбей,
Ботене журген кісідей,
Айткан акыл созіме,
Одырая оскырып,
Душпаннын бір ісіндей.
Кун ушін алдап конілді,
Білмейді кадір тегінді.
Екі козі алыста,
Пайда коріп тегінді.
Отірік казакшылыгы,
Унамас еш кылыгы.
Коз карасы орысша,
Аралас ішкі былыгы.
Жубатамын конілді,
Урпагым бар деп сонымда.
Білмеймін бірак, агайын,
Бакытым ба, сорым ба?
Урпагым менін сендерсін,
Калын орман казагым.
Сен ушін омір суремін.
Тіріде козім кормесін,
Алде кімнін мазагы.
Жаным барда кеудемде,
Сендерге мура жазамын.
Жаксысыда оздерін,
Жаманыда оздерін.
Жамагатым уш журтым,
Топырак сенен буйырсын,
Аузыннан шыгып азанын.
Бірде барда, бірде жок,
Бул жалганда дуние бок.
Онер, білім, иманым,
Колымды жайып жыйганым.
Екі дуние торі боп,
Берсе кудай сый-багын.
Калын елім казагым,
Ортанда менін казагым.
Сенін таза пактігін,
Семіртер мені азыгым.
Урпагым менін казагым,
Салса Алла назарын.
Азгындык кетіп басыннан,
Болмаса екен аза-мун.
Атадан калган аманат.
Есінде сакта казагым,
Басында турсын тумар боп,
Казак деген - таза угым.