Жабайысы жараскан

Ойлайтындар казакты,
Болганба деп жабайы.
Бугінде неге умыткан,
Кахарлы Сакты талайы.
Сол казактын астында
Аты болган аргымак,
Ер-турманы, абзелі,
Кун козінде жаркырап,
Алтынменен капталып,
Куміспенен капталып.
Сауыт-сайман бес кару
Болатпенен сомдалып,
Токымга дейін астында,
Былгарымен комдалып.
Торгай козді торгауыт,
Усталар соккан ак сауыт,
Ыкшамдалып киініп,
Ок отпестей туйініп.
Алмас кылыш белінде
Сарыарканын торінде,
Калканы бар журекте,
Найзасы ілген білекте.
Карсы шыкса алдыннан
Ангара алмай озінде,
Олі менен тірінді,
Умытып сенген пірінді,
Корер едім сол кезде,
Жабайылык турінді.
Сол казактын уйінде,
Сулу жары сымбатты,
Сары сырмак жерінде,
Торкалы кілем торінде,
Корпе, жастык, астына,
Тосеп берсе баріне.
Зергер соккан асыл тас,
Сыргасы турса жылтылдап.
Жасаган арбір кыймылы,
Жургендей мысык, тын-тындап.
Куміс белдік, алкасы,
Мусініне жарасып,
Бота козі, ажары
Ай, жулдызбен таласып.
Етек-жені жыйылып,
Акку кустай иіліп,
Колан шашы ушынан,
Кыл каламдай суйылып.
Казы-карта, жал-жая,
Ас усынса алдына,
Тан каларсын озінде,
Жабайылык салтына.
Торде отырса акесі,
Каскыр ішік жамылып,
Ак сакалга малынып,
Бір кудайы - Аллага
Намаз окып, жалынып
Аулиені коргендей,
Тынысын іштей тарылып,
Арам ойдан арылып,
Ойланар едін озінде,
Болама деп осындай,
Жабайылык карілік.
Орыныннан сен турганда,
Зыр жугіріп баласы,
Жылы суы куманда,
Колына келіп куйганда,
Бір келгенде осынша
Бойына курмет жыйганда,
Осіп сенін мерейін
Озінде келіп иманга.
Іштей зекіп урсарсын,
Жабайы деген Иванга.

               


Рецензии