***

         КАТТА ТАСБЕ;

Ого;  бўл ;амиша, бу жа;ондир бор-йў;,
;еч нарса йў; унда, кемтиги зин;ор йў;.
Йў; десалар, бор, деб уни ;ил исбот,
Бор десалар, айла дадил инкор: “Йў;!”   
НАЖМИДДИН КУБРО
                Сўз

Узо; ўтмишдан бир гап очсанг, муздай
Ложувард осмоннинг таги ;оп-;ора.
Дунё сувдан чи;;ан бокира ;издай,
У -  ;аёт, ;аётга интилар ;амма.

Шу ;аёт лаззати бизга жозиба,
Лаззат деб ;аммани ;он ;илар амир.
;аёт лаззати деб аслин олганда,
Курашга чи;ади ;ар неки  кабир.

Бу сирлар ;аммага аён бўлса ;ам,
Жа;он савдосидан гап очар шайтон.
Инкорни бошлабон Исо Маси;дан,
“Анал-;а;” дейдида ютади иймон.

Сиз ва мен дунёга келишим учун,
Катталар ме;ридан керак бир тугун,
Улар берган ру;дан борман мен бугун.

                ТАВБА

Фикрлар ўзгариб фикр кенгайди,
Олам олам бўлиб чи;ди илк ;уёш.
Бокира оламда инсон ул;айди,
Илк гуно; дастидан тўкилди кўз ёш.

Сову; коинотда жунжикди Зардўшт,
Оловга интилди илк бор юкиниб.
Уни инкор ;илиб чи;ишди: “;ой, кишт”,
Санамга си;инди бутхона ;уриб.

Аслида ;онида манманлиги бор,
Шайтондан дарс олиб яшайди одам.
Жаннат даъво ;илиб излайди хабар,
Мангу ;олавергай бу ўчмас олам.

Черков эшигида йи;лади Назрул,
Ислом эканини билмади мачит.
;аммамиз аслида нафсимизга ;ул,
Очкўз нафс ;олдирмас биронта чи;ит.

;аёт изласангиз ;аёт бу - ани;,
Дунёдан бош;аси бари хомхаёл.
Дунё, бу - бизларга берилган манти;,
Дунё, бу -  бенико; берилган аёл.

------------------------------------------
------------------------------------------
Дунё деб яшашнинг  ўзи хомхаёл.

                МАКОН

;амду саноларни бериб Олло;га,
Тавба-тазарруда юкинайлик жим.
Токи оё;имиз тушмайин чо;га,
Ўзимиз бўлайлик “Мен”га мунажжим.

Нафсимиз бизларни ;илмайин нобуд,
Ўзликнинг устидан ;учайлик зафар.
Охирги манзилга элтмайин тобут,
;албимиз бо;ига ;илайлик сафар.

Илло, ;уёш чи;иб ботаверади,
;еч кимни ;олдирмас ажалнинг дори.
Агар бўлганида абадлик суви,
Жойталаш бўларди заминнинг ;аъри.

;ар куни ;аётда бўладиган ;ол,
Амалга ўтганда инсон лаънати,
Олий ;акамга ;ам келарди малол,
Одамсиз ;оларди Олло; жаннати.

Маккадан телефон ;илмо;да, мана,
Нола деволида янгича шитоб.

Уч юз одам ;алок бўлди Минода,
Буни ;айд ;илади ;айси бир китоб.

Яшил мавжудотнинг умрини кўрган,
Одамзод дунёда кўрмасин завол.
;уёш чи;иб турсин оламга ;ар кун,
Коинот буржида бар; урсин ;илол.

Бу дунё сат;ида лаззат тури кўп,
Чидай олар фа;ат иймони ма;кам.
Иймон бўшлигидан дунё тала-тўп,
Ўзингсан ,ўзингсан  энг олий ;акам.

------------------------------------------
------------------------------------------
Асли ўзи шундай, дунё тор экан.

РУ;

Борли; зулматининг нури синггари,
Коинот сат;ида сайр этиб юрдинг.
Сен назар ташладинг, инсон ингради,
“Бу не”, дея билмай ;уло;лари динг.

Илк бора нутфларни бириктирган зот,
Ма;лиё бир бо;ди жусса, бу жонга.
Сенинг номинг билан яратди ;аёт,
Омухта айлади сени шу ;онга.

Айни шу ;олатни англамо; бўлсак,
;он ва жон бирлиги учликдир абад.
Шундан талаш чи;ар, биттаси ;олса,
Ташлаб кетади у инсонни “;айт”, деб.

;онда жон бор фа;ат, талашдим бирда,
Ру;сиз ачиб кетди бундайин бу ;он.
Ру; ;ўшиб ;орилган бу ;изил ;онда,
Нимадир кам эди, йў;лигидан жон.

;он  -  ;аёт, дунёни англаган учун.
Бунга и;во солиб кўтармам ;ав;о.
Ўз ру;ин излаган инсондир бутун,
;айвонлар инсонмас – ру;дан мосуво.

Осмону фалакни кезиб юргайсан,
Тиним йў; сен учун, излаганинг жон.
Аслида ;он узра ватан ;ургайсан,
Сен учун макондир – оддий ;изил ;он.

Муалла; коинот - ру;га бошпана,
Мен оддий инсонман, ;онимда шуку;.
Сени англаб етиш – номаълум сана,
Топдим, деб тортишар ;амон ;ар гуру;.

........................................................
........................................................
Менинг менлигимдир, бу безовта ру;.

                ЗАМОН

Ва;т- ;акам, дейдилар, билмадик, эво;,
;акам, бу - дилдаги армонлар тоши.
Тошларнинг вазнини белгилар гуно;,
Ўзликда ;ар кимнинг ўзи сирдоши.

Армонлар вазнини белгилар орзу,
Орзуга айб йў;,  деб жар солар тарих.
Бугун  кун эртадан олинган ;арз-ку,
;арздорнинг доимо ранги сап-сари;.

Кунларнинг ўтганин кузатиб ;амгин,
О;имиз юракка ютамиз нотинч.
;ойна-;ой, эртага уй;ониб тонгдан,
Келажак, сени  деб туямиз со;инч.

Ва;т ўтиб бормо;да шижоат билан,
Гуно;лар вазнидан юракларда ;ам.
;ар ;алай,  умидвор яшар тирик жон,
Барибир, охират сен ўзинг ;акам!

Бир “у;”ча умримиз белгилаб бердинг,
Сафарнинг охири ўзингга ани;.
Мен келиб дунёда тошларим тердим,
Ушлаган тошларим барчаси сини;.

Тинмайин ;аёт деб югурдим, елдим,
На;от, бу дарёга ;айта кирмо; бор.
Донолар дейдики, “Э;, бева;т келдим”,
Фа;ат буддавийлар келармиш такрор.

Ибтидодан сўз очиб, ўй сурсам агар,
Менинг шу кетишим инти;о экан.
Умримиз болалар айлайди такрор,
Бунча ;ам шош;ало; бу инсон деган.

----------------------------------------------
----------------------------------------------
Инсонга энг кўпи,  ва;т етмас экан.

                ГУНО;

;ар ;алай, оламнинг кенглиги ани;,
Карамнинг кенглиги солар иштибо;.
Ахир,  да;рийларнинг нажоти сини;,
Гумоннинг йў;лиги  ўзи бир гуно;.

Бир парча ерни ;ам эп кўрмаса-я,
Бичилган ахталар ўтади сабий.
Ўар бир подшо; агар ердаги соя,
Айт,  кимга си;инар ;асамхўр ;арбий?

Ватан тупро;ини ўпмаган - кофир,
Менинг каъбаларим бузган -;айридин.
Инсонга ер юзи Ватандир ахир,
Тову; сўймо;;а ;ам керакми бир дин?!

Ер юзин кўрганда илк бора гўдак,
Дод солиб йи;лаши ўзи бир гуно;.
Тўхтагин, дод солма, бегуно; тентак,
Онанг иштибо;дан чекаяпти о;.

;ар ким ро;иб эмас, елкада ридо,
Олло; деб юкинмо; савобдир ;ар дам.
Бутун умрим доим еганим рибо,
На;от,  Олло; менга энг я;ин ма;рам.

Олло; номи билан есанг бир лу;ма,
Савобга тўласан айласа пано;.
Белгилаб ;ўйилган ;ар битта ну;та,
Отанг ;азо ;илса йи;ламо; гуно;.

Вара;лаб китоблар сатрида кўрдим,
Уч нутфу недандир яралган одам.
Оши; маъшу;асин лабларин сўрди,
;аранг-а, ту;илмо;  гуно; бунда ;ам.

-------------------------------------------
-------------------------------------------
Менсиз-ку аслида дунё бири кам.

                ;АТРОН

Заминда илк майса кўкарган замон,
Олло;дан иноят олди у танга.
¤зни инкор ;илиб ўсди ўшал он,
Ма;кумлик балоси си;мади онгга.

Узум ;а;идаги эски ривоят,
Ё,  ангур шаклида бузмо;да онгни.
Одамлар Олло;дан кутмай иноят,
Жиловлаб олмо;чи ушбу замонни.

Ювсанг-ку,  кетади тандаги ;ар до;,
ўзинг билмаганинг - аталгай макру;.
Дилингга ў; узса бир бодом;або;,
Энди тозаликдан гап очмасин ру;.

Айбини тан олса йўлдан оздирган,
Жаннати бўларми йўлдан озгани.
Балким ;а; чи;ади “Анал ;а;”, деган,
ўздан кечиб,  у жон деди ўзгани.

;ар ;алай, тозалик ўзи бор нарса,
Тозаро; чи;;ан-ку иккинчи китоб.
Авом балки ;а;дир,  Машрабни сўкса,
Лек фатво берилган: “Айлагин шитоб!”.

Кислород, водород – бирикма ани;,
Сув ;аром бўлмайди тоза шаклида.
Биргина гуно;нинг давоси ;атти;,
Эрий олмаса у виждон тафтида.

Кўпларда ўзи йў; исти;фор, тавба,
Дардларнинг ичида нодонлик ёмон.
Биргина гуно;га куйинмо; шунча,
Фикрлар до;ини ;илайлик ;атрон.

--------------------------------------------
--------------------------------------------
Замон ўзи шундай, бир камдир ;амон.

              НАМОЗ

Инсонлик бурчини адо этганга,
Намоз -бу дилдаги юкинч, тавалло.
Ўиндларга аталган тоза сув, Ганга,
Зардўштнинг дилидан чи;;ан илк нидо.

Одам шаклидаги одамни кўриб,
Боламга илк бора у;дирсам сўзим,
Дунёда бор,  дея ило;ий бир куб,
ўзимга у;дирсам,  ўзимга ўзим.

Шундай сўз бўлса-ки, ;отилни йи;са,
Энг мушфи; банда ;ам демаса-ки,  оз.
Токи  у юракдан отилиб чи;са,
Ушбу таваллони атардим намоз.

Биз ;илган нолалар ўтгайдир, балки,
Арабча бир сура билмасакда ;ам.
Балки  жаннатидир туб араб хал;и,
Кутишга мажбурмиз, валло;и олам.

Менга аён эмас кимнинг кўплиги,
Бўйнига хоч осган ;ар бир насроний,
На;от унга аён я;удий тили,
Демак, ўзингдадир, ўзинг энг олий.

Мен ;увонч ру;ида ;ўши; куйладим,
Оламни мад; этдим,  ёнди жа;олат.
Разил йўлин тўсдим: “Тўхта, ;ўй!”, дедим,
Намоз - бу ердаги тенгсиз адолат.

Ўар бир адашган дил айласа нидо,
Ушбу нидосидан ёришса кўзи,
Дин эмас, дилида яккадир Худо,
Намоз -  шу ;албдаги ;албнинг ;алб сўзи.

-----------------------------------------
-----------------------------------------
Аслида яралган бир камдир ўзи.

              САФАР
Шоир ;алби доим кезар безовта,
Унга тафаккурнинг чегараси кам.
Биров довга чи;ар, ким биров овга,
Ўар кун сафарига чи;ади ой ;ам.

Илк сафар онадан ту;илмо; ўзи,
Умр дафтарида асосий чизи;.
Иккинчи сафар-ку инсоннинг сўзи,
Шундан бошланади ;иссайи ;изи;.

Кимнингдир умрида энг узо; сафар
Она кўкрагидан асли узилмо;.
Менинг ўз сафарим-  илк ижод, дафтар,
Вужудим, борлигим, ўзимни топмо;.

Балки ёшлик ;илдим, замоннинг зайли,
Буро; сафарига ишонмадим ;ам.
Ойга сафар бўлди, отам кўнмади,
“Да;рийлар сўзига бўлма, деди, тенг”.

;арагин, болажон, дунё мукаммал,
Ундан ўз ўрнингни топмо;инг ;ийин.
Кимгадир сафар бу “Сафар дар ватан”,
Бош;а ким бировнинг сафари – ўйин.

Не бир сафарлар бор-  ма;сади мунгли,
;айси бир сафарнинг тийнати  ;урур.
¤зингнинг дардингни айтолган кунинг,
¤зингсан дунёда ўзингдан ма;рур.

Нодонлик ўчо;ин ;о; ёриб чи;иб,
;ар бир дил ўзини изласа агар,
Шунда у замонни кетар тарк этиб,
Дунёда энг сара мана шу сафар.

--------------------------------------------
--------------------------------------------
;ар инсон дунёни бир кам деб ўтар.

                Р ЎЗ А

Тўкин дастурхондан нафсимни тийдим,
Иродам кучига айтдим бир калом.
Бу менинг биринчи ;алабам, билдим,
Зафарим ёр бўлсин буткул, вассалом.

Бир парча нон билан тўяди ;орин,
Буниси бизга кам, излаймиз яна.
Ишта;а тошади – тилаймиз норин,
;асрлар ;урамиз, атаб  бошпана.

Асабим зап таранг, чидашим ;ийин,
Мушугимни биров “пишт” депти билсанг.
“Ээ, ким ўша ис;ирт, айтгин, не ўйин”,
;алабам - ;азабдан тўхтая билсам.

;оруннинг бойлигин тарих билади,
Бугун рўз;орга-ку керак ;ўш мошин.
Аммо, рўза учун са;ар туради,
Рўзадор билади меъёрнинг тошин.

;ар миллат ру;ига мосдир ;адрият,
Ранггин камалакнинг ;ар ким биттаси.
Рўза тут, фикр ;ил, ирода ишлат,
Балки, рўзадорлар - эллар каттаси.

Афсуну афсона бари битта сўз,
Бир шарт бор меъёрий аталмо; керак.
Фа;ат иродага таянган ;авас
;адрини топади ўрнида мутла;.

Са;ар туриб,  тунда тўйиб есанг-да,
Рўза, деб ирода кучин айтади.
Умрбод рўзадор бўлиб ўтсанг-да,
Инсоннинг ;аёти бир кам ўтади.

--------------------------------------------
---------------------------------------------
Бу маълум, ;амма ;ам бир кам кетади.

                К Л О Н

;аранг, Долли бугун теле юлдузи,
Клон янгилик, деб лоф урди жа;он.
На;от эскирипти Олло;нинг сўзи,
Бизлар-ку -  Худойим яратган клон.

;адислар лоф, деди араб Ал Маари,
Буро;;а ишонмай яшадик ;анча.
Отамга лоф эди ойнинг сафари,
Мен янги дунёда сини; бир парча.

Араванинг ёшин билмайди ;еч ким,
;илдиракка кимдир олади патент.
На;отки, Иро;да мошинмой текин,
Бушларнинг фириби янги эмиттент.

Араванинг клони машина эди,
Юз йилгина ўтди - янги заковат,
Бугун мошинлар ;ам эскирди, деди,
Кечагина тилга кирган ёш гўдак.

Билмадим, интернет ;ар уйда бўлса,
Чиро;лар ўчирмай ;ўйиларми ё?
На;от, эскиради му;аббат, бўса,
На;от,  ;аммасига фа;ат дийдиё.

Дунё ўзгарипти,  деса ишондим,
Су;ротнинг сўзига не дейин унда?
Отамни ранжитган ўша ёшлигим,
“Кимдан у СМС ;о; ярим тунда”?

Кимгадир ўтмиши, кимга келажак,
Доимо ;олади гўё  хом хаёл.
Энг гўзал сов;адир асли бойчечак,
Дунё бизга бенико; берилган аёл.

--------------------------------------------
--------------------------------------------
Ўаёт ўзи бир кам, асли хом хаёл.

                З И К Р

Бизлар бу замонда нелар ;илмадик,
Бир парча лу;ма деб сочлар юлмадик,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.

;а;ни излаб ё ;а;, ;а;ни сотдик биз,
Ёз ётиб ;иш ;отиб, кузга етдик биз,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.

;уддусда ;он ялаб, Маккага чопдик,
;а; излаб фалсафа - мужмала топдик,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.

Руму ;ум, Сорбонда илм изламадик,
Майпараст дарвешдай жим бўзламадик,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.

Зикрга тушсанг гар,  жазава дерлар,
Кофир бўб ;опти, деб ;амингни ерлар.
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.

Ўаётда яшашлик шаккоклик азал,
Шаккоклик мад;ида ёзгаймиз ;азал,
Кечиргин, Табиат, Тангрисан ;ойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.

Зикр-  бу жаннатнинг ;амини емо;,
Аслида ;аётдан зир ;очиб кетмо;.
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Дардимни минг бора такрор ;илойин.

Зикр, бу - Яратган номига бир мад;,
Зикр, бу - Инсоннинг Олло;ига а;д.
Минг зикр ;илганлар -  жаннатга ил;а;.

                САДА;А

Сада;а сўрасанг девона атаб,
Бир ;оши; ;онингга зу;ум ;илади.
Елкангга тегаркан бир ла;за офтоб,
Буниси-ку энди э;сон бўлади.

Шар;да ;ам, ;арбда ;ам асли сада;а
Берган ва олганга гуно; бўлади.
Мабодо,  йўлингда топсанг бир та;а,
Кимлардир ;ир;дан бир умид ;илади.

Умринг-ку аслида ўзи сада;а,
Ота-онанг номи четда ;олади.
Умрингга беришиб бепул бир ба;о,
Аммо унинг нархин ;иммат олади.

Олло;нинг э;сони - жонимиз танда,
Биз яна неларни сўраб йи;лаймиз.
Жаннату дўзахни кўрмай маконда,
Уларни излашга доимо шаймиз.

Дўзахдан ;очишга сада;а бериб,
Жаннат харидига мабла; аяймиз.
Баъзида бевани ноилож кўриб,
Унга аччи; ёл;он там;а ;ўйгаймиз.

Жон ачиб гадони излаган бир чо;,
Аслида Оллони изламо; керак.
Олло;дан сада;а сўраган а;мо;,
Асосий сада;а берилган бешак.

Бировга сада;а берган эмасман,
Уларнинг ;аммаси хайр ва э;сон.
Бош;алар ;укмига ба;о бермасман,
¤зимга сада;а ўзим бераман.

-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
;анча берсанг доим яна бири кам.

                ДАРВЕШ

Юрган дарё экан, оламни кўрдим,
Мен гадо эмасман сада;ангга зор.
Юзим со;ол босган, хўб ;ариб кўрким,
Елкамда кўтариб юрганим мозор.

Шиддат було;идан сув ичган куним,
Тарки хона ;илдим елкалаб олам.
;ора ипга бо;лаб етаклаб тунни,
;ай;от, деб изладим оддий бир калом.

;ўним йў; кезарман, бошпанам ;албим,
Дунё зарларидан тешилди товон.
Бир ;оши; ;онимнинг ;адрини билдим,
Бир ;оши; ;онимдан бу дунё алвон.

Бош су;иб бормадим бойу бахилга,
Нола деворидан ;аш бўлиб ;очдим.
Са;рода не зо;лар кирдилар тилга,
Маккада гуно;им битдайин сочдим.

Ал;азар, оё;им тинмайди йўлда,
Фалсафам кўпириб кетган совундай.
Сада;а узатманг билмаган ;олда,
Зуваламни эзманг паст навли ундай.

Тарки дунё дедим, тарк этмас дунё,
;ар бир товонимдан тишлайди тикон.
Менинг бу эркимга кўплар ма;лиё,
Тарки дунё учун тополмас имкон.

Айланиб дунёни, тинмайин кездим,
Яна, яна дея талпинар ;авас.
Дунё кенг экану, тор экан сездим,
Икки орали;да тугамас вас-вас.

....................................................
....................................................
Билдим, бу дунёни тарк этиб бўлмас.

                ШОИР

Тонг отар, кун ботар, тепамда ;уёш.
;ўл-оё;им бо;ли;, бешикдир дунё.
;а;;а;а ураман, кўзим тўла ёш,
Бирда Данте бўлдим, бирда ;увайдо.

Эркин иродамга тиз чўкиб бир бор,
Инсон тобелигин айтмо; истадим.
Айтдилар, осмонда ў;илгай ;арор,
Шоирлик – тобелик эмас, ;исматим.

;ис ;илдим дунёнинг орзу-;авасин,
Занжирбанд шердайин талпиндим улё.
Бў;зимда ти;илган бир сўз ;олмасин,
Ундан ого; бўлсин бу жо;ил дунё.

Синовчан кўзларим оламни кўриб,
Куйлатиб юборди ба;ри-боримни.
Нола деворига бордим бўкириб,
Елкамда кўтариб о;оч доримни.

Эй олам, шунчалар сўзамол бўлсанг,
Нега бурро ;илиб айтмадинг борин.
;амма со;ов бўлса сен нега о;сан?
Сен ;ам тинглаб кўргин шоирнинг зорин.

Айтгин менга, олам, айтгин, эй дунё,
Шоирлик ;исматми, ;икматми, надир?
Шоир зоти одам, ул ;ам авлиё,
Уни сўзга ;ўшиб ;овургай та;дир.

Шоирлар ;исматин кузатдим ;авас,
Баъзида бир сўзга бўлдим ма;лиё.
Дунё мендан ;олган ёл;из и;тибос,
Менинг сўзларим ;ам бўлгай тўтиё.

Бир сўздан воз кечган бўлар сувайдо.
 
               МУНОЖОТ

Саждага йи;илдим,  дилимда о;им,
Кўзларим косаси ;ам билан тўлган.
Елкамни тешмо;да бигиз ниго;инг,
Саждадан туролмай вужудим ўлган.

Суяклар гўштидан пора ;илинди,
Ру;им учиб кетди Чинвотни излаб.
Балким насабимда бордир Ал-Киндий,
Тарихга илтижо ;илдим минг бўзлаб.

А;лу заковатим етган жой - Замин,
Осмону фалакдан умидим йў;дир.
Ўзинг буюргансан,  борар жой таъмин,
Ўзинг-ку белгилаб ;ўйган -  шу та;дир.

Демак, муножотга ўрин ;олмайди,
Демак, бу та;дирдан чи;олмас одам.
Бир кўплар олдингга ;ам боролмайди,
Уларнинг вужуди аслида адам.

Мен нажот изладим, шаф;ат сўрадим,
О;ларимни ёздим муножотларда.
На азлом, на ил;ом… нажот кўрмадим,
Буро; эмас,  чопдим кўк ;иротларда.

Та;дирга тан бермо; - райимда йў;дир,
Ўзинг ато ;илдинг,  менда ихтиёр.
Умр ўтиб борар,  у  учар ў;дир,
Сўзсиз муножотлар менга бўлсин ёр.

Атроф гўзалликдан шодман мен бугун,
Лек  та;дир косамда ли; тўла ;амдир.
Келиб муножотни куйламо; учун,
Яшаш инсон учун энг гўзал дамдир.

--------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Ўамон муножотим менинг бир камдир.


                Н  И  М  А ?
А
   Й
       Т
          Г
              И
                Н,

                Н
                И
                М
                А

Е
   Т
       М
            А
               С
                С   
                Е
                Н
                Г
                А,

          Э
               Й

И
     Н
         С
             О
                Н.

Та;лил ;илдим ;аётни а;лим билан,
Атрофда кўп мени “Сен орти;”, деган,
Ўйлаб кўрсам асли “Мен” етмас экан.

                СЎНГ СЎЗ

Жа;оннинг чоклари сўкилмо;да-ку,
Хонликлар, ;ироллар, амирликлар йў;.
Оддий бир ;а;и;ат дунёда ;а;-ку,
;ачондир тугагай охирги бир ў;.

Инсон вужудида тафаккур бар;а;,
Жа;онда яшагай фа;ат олимлар.
Гуно; саналгай ким кўтарса бармо;,
Шунда керак бўлмай ;олар ;онунлар.

Чегара йў; эди Замин сат;ида,
Деворлар ;уришдан бошлади одам.
Мукаммал тафаккур етук ру;ида,
Чегара бузишдан бошлайди олам.

Ўатто гўдакларнинг тушига кирмас:
Чегара, сиёсат, ;отиллик, зулмат.
Фа;ат инсон а;ли чегара билмас,
Дину дунлар эмас, тафаккур – хил;ат.

Эрк деган тушунча керак бўлмайди,
Озодлик одамнинг ру;ида мавжуд.
;ар одам оламда асли ўлмайди,
Унга берилади ўлмас бир вужуд.

Тафаккур имконин  ил;ашим ;ийин,
Коинот, аслида, энг буюк макон.
Одам вужудидан ўчмайди ўйин,
Бунисин биласиз, тўхтамас замон.

Дилимни гумоним кемирар тинмай,
Эртаклар ўзига айлади мафтун.
;ўл урдим келажак сенга ;еч билмай,
На;от,   келар экан ўшал буюк кун.

Ишонаман, сокин ва;тнинг комида,
Секин-аста бориб ўзгарар жа;он
Ва дунёга келар мукаммал инсон. 


Рецензии