***
Ого; бўл ;амиша, бу жа;ондир бор-йў;,
;еч нарса йў; унда, кемтиги зин;ор йў;.
Йў; десалар, бор, деб уни ;ил исбот,
Бор десалар, айла дадил инкор: “Йў;!”
НАЖМИДДИН КУБРО
Сўз
Узо; ўтмишдан бир гап очсанг, муздай
Ложувард осмоннинг таги ;оп-;ора.
Дунё сувдан чи;;ан бокира ;издай,
У - ;аёт, ;аётга интилар ;амма.
Шу ;аёт лаззати бизга жозиба,
Лаззат деб ;аммани ;он ;илар амир.
;аёт лаззати деб аслин олганда,
Курашга чи;ади ;ар неки кабир.
Бу сирлар ;аммага аён бўлса ;ам,
Жа;он савдосидан гап очар шайтон.
Инкорни бошлабон Исо Маси;дан,
“Анал-;а;” дейдида ютади иймон.
Сиз ва мен дунёга келишим учун,
Катталар ме;ридан керак бир тугун,
Улар берган ру;дан борман мен бугун.
ТАВБА
Фикрлар ўзгариб фикр кенгайди,
Олам олам бўлиб чи;ди илк ;уёш.
Бокира оламда инсон ул;айди,
Илк гуно; дастидан тўкилди кўз ёш.
Сову; коинотда жунжикди Зардўшт,
Оловга интилди илк бор юкиниб.
Уни инкор ;илиб чи;ишди: “;ой, кишт”,
Санамга си;инди бутхона ;уриб.
Аслида ;онида манманлиги бор,
Шайтондан дарс олиб яшайди одам.
Жаннат даъво ;илиб излайди хабар,
Мангу ;олавергай бу ўчмас олам.
Черков эшигида йи;лади Назрул,
Ислом эканини билмади мачит.
;аммамиз аслида нафсимизга ;ул,
Очкўз нафс ;олдирмас биронта чи;ит.
;аёт изласангиз ;аёт бу - ани;,
Дунёдан бош;аси бари хомхаёл.
Дунё, бу - бизларга берилган манти;,
Дунё, бу - бенико; берилган аёл.
------------------------------------------
------------------------------------------
Дунё деб яшашнинг ўзи хомхаёл.
МАКОН
;амду саноларни бериб Олло;га,
Тавба-тазарруда юкинайлик жим.
Токи оё;имиз тушмайин чо;га,
Ўзимиз бўлайлик “Мен”га мунажжим.
Нафсимиз бизларни ;илмайин нобуд,
Ўзликнинг устидан ;учайлик зафар.
Охирги манзилга элтмайин тобут,
;албимиз бо;ига ;илайлик сафар.
Илло, ;уёш чи;иб ботаверади,
;еч кимни ;олдирмас ажалнинг дори.
Агар бўлганида абадлик суви,
Жойталаш бўларди заминнинг ;аъри.
;ар куни ;аётда бўладиган ;ол,
Амалга ўтганда инсон лаънати,
Олий ;акамга ;ам келарди малол,
Одамсиз ;оларди Олло; жаннати.
Маккадан телефон ;илмо;да, мана,
Нола деволида янгича шитоб.
Уч юз одам ;алок бўлди Минода,
Буни ;айд ;илади ;айси бир китоб.
Яшил мавжудотнинг умрини кўрган,
Одамзод дунёда кўрмасин завол.
;уёш чи;иб турсин оламга ;ар кун,
Коинот буржида бар; урсин ;илол.
Бу дунё сат;ида лаззат тури кўп,
Чидай олар фа;ат иймони ма;кам.
Иймон бўшлигидан дунё тала-тўп,
Ўзингсан ,ўзингсан энг олий ;акам.
------------------------------------------
------------------------------------------
Асли ўзи шундай, дунё тор экан.
РУ;
Борли; зулматининг нури синггари,
Коинот сат;ида сайр этиб юрдинг.
Сен назар ташладинг, инсон ингради,
“Бу не”, дея билмай ;уло;лари динг.
Илк бора нутфларни бириктирган зот,
Ма;лиё бир бо;ди жусса, бу жонга.
Сенинг номинг билан яратди ;аёт,
Омухта айлади сени шу ;онга.
Айни шу ;олатни англамо; бўлсак,
;он ва жон бирлиги учликдир абад.
Шундан талаш чи;ар, биттаси ;олса,
Ташлаб кетади у инсонни “;айт”, деб.
;онда жон бор фа;ат, талашдим бирда,
Ру;сиз ачиб кетди бундайин бу ;он.
Ру; ;ўшиб ;орилган бу ;изил ;онда,
Нимадир кам эди, йў;лигидан жон.
;он - ;аёт, дунёни англаган учун.
Бунга и;во солиб кўтармам ;ав;о.
Ўз ру;ин излаган инсондир бутун,
;айвонлар инсонмас – ру;дан мосуво.
Осмону фалакни кезиб юргайсан,
Тиним йў; сен учун, излаганинг жон.
Аслида ;он узра ватан ;ургайсан,
Сен учун макондир – оддий ;изил ;он.
Муалла; коинот - ру;га бошпана,
Мен оддий инсонман, ;онимда шуку;.
Сени англаб етиш – номаълум сана,
Топдим, деб тортишар ;амон ;ар гуру;.
........................................................
........................................................
Менинг менлигимдир, бу безовта ру;.
ЗАМОН
Ва;т- ;акам, дейдилар, билмадик, эво;,
;акам, бу - дилдаги армонлар тоши.
Тошларнинг вазнини белгилар гуно;,
Ўзликда ;ар кимнинг ўзи сирдоши.
Армонлар вазнини белгилар орзу,
Орзуга айб йў;, деб жар солар тарих.
Бугун кун эртадан олинган ;арз-ку,
;арздорнинг доимо ранги сап-сари;.
Кунларнинг ўтганин кузатиб ;амгин,
О;имиз юракка ютамиз нотинч.
;ойна-;ой, эртага уй;ониб тонгдан,
Келажак, сени деб туямиз со;инч.
Ва;т ўтиб бормо;да шижоат билан,
Гуно;лар вазнидан юракларда ;ам.
;ар ;алай, умидвор яшар тирик жон,
Барибир, охират сен ўзинг ;акам!
Бир “у;”ча умримиз белгилаб бердинг,
Сафарнинг охири ўзингга ани;.
Мен келиб дунёда тошларим тердим,
Ушлаган тошларим барчаси сини;.
Тинмайин ;аёт деб югурдим, елдим,
На;от, бу дарёга ;айта кирмо; бор.
Донолар дейдики, “Э;, бева;т келдим”,
Фа;ат буддавийлар келармиш такрор.
Ибтидодан сўз очиб, ўй сурсам агар,
Менинг шу кетишим инти;о экан.
Умримиз болалар айлайди такрор,
Бунча ;ам шош;ало; бу инсон деган.
----------------------------------------------
----------------------------------------------
Инсонга энг кўпи, ва;т етмас экан.
ГУНО;
;ар ;алай, оламнинг кенглиги ани;,
Карамнинг кенглиги солар иштибо;.
Ахир, да;рийларнинг нажоти сини;,
Гумоннинг йў;лиги ўзи бир гуно;.
Бир парча ерни ;ам эп кўрмаса-я,
Бичилган ахталар ўтади сабий.
Ўар бир подшо; агар ердаги соя,
Айт, кимга си;инар ;асамхўр ;арбий?
Ватан тупро;ини ўпмаган - кофир,
Менинг каъбаларим бузган -;айридин.
Инсонга ер юзи Ватандир ахир,
Тову; сўймо;;а ;ам керакми бир дин?!
Ер юзин кўрганда илк бора гўдак,
Дод солиб йи;лаши ўзи бир гуно;.
Тўхтагин, дод солма, бегуно; тентак,
Онанг иштибо;дан чекаяпти о;.
;ар ким ро;иб эмас, елкада ридо,
Олло; деб юкинмо; савобдир ;ар дам.
Бутун умрим доим еганим рибо,
На;от, Олло; менга энг я;ин ма;рам.
Олло; номи билан есанг бир лу;ма,
Савобга тўласан айласа пано;.
Белгилаб ;ўйилган ;ар битта ну;та,
Отанг ;азо ;илса йи;ламо; гуно;.
Вара;лаб китоблар сатрида кўрдим,
Уч нутфу недандир яралган одам.
Оши; маъшу;асин лабларин сўрди,
;аранг-а, ту;илмо; гуно; бунда ;ам.
-------------------------------------------
-------------------------------------------
Менсиз-ку аслида дунё бири кам.
;АТРОН
Заминда илк майса кўкарган замон,
Олло;дан иноят олди у танга.
¤зни инкор ;илиб ўсди ўшал он,
Ма;кумлик балоси си;мади онгга.
Узум ;а;идаги эски ривоят,
Ё, ангур шаклида бузмо;да онгни.
Одамлар Олло;дан кутмай иноят,
Жиловлаб олмо;чи ушбу замонни.
Ювсанг-ку, кетади тандаги ;ар до;,
ўзинг билмаганинг - аталгай макру;.
Дилингга ў; узса бир бодом;або;,
Энди тозаликдан гап очмасин ру;.
Айбини тан олса йўлдан оздирган,
Жаннати бўларми йўлдан озгани.
Балким ;а; чи;ади “Анал ;а;”, деган,
ўздан кечиб, у жон деди ўзгани.
;ар ;алай, тозалик ўзи бор нарса,
Тозаро; чи;;ан-ку иккинчи китоб.
Авом балки ;а;дир, Машрабни сўкса,
Лек фатво берилган: “Айлагин шитоб!”.
Кислород, водород – бирикма ани;,
Сув ;аром бўлмайди тоза шаклида.
Биргина гуно;нинг давоси ;атти;,
Эрий олмаса у виждон тафтида.
Кўпларда ўзи йў; исти;фор, тавба,
Дардларнинг ичида нодонлик ёмон.
Биргина гуно;га куйинмо; шунча,
Фикрлар до;ини ;илайлик ;атрон.
--------------------------------------------
--------------------------------------------
Замон ўзи шундай, бир камдир ;амон.
НАМОЗ
Инсонлик бурчини адо этганга,
Намоз -бу дилдаги юкинч, тавалло.
Ўиндларга аталган тоза сув, Ганга,
Зардўштнинг дилидан чи;;ан илк нидо.
Одам шаклидаги одамни кўриб,
Боламга илк бора у;дирсам сўзим,
Дунёда бор, дея ило;ий бир куб,
ўзимга у;дирсам, ўзимга ўзим.
Шундай сўз бўлса-ки, ;отилни йи;са,
Энг мушфи; банда ;ам демаса-ки, оз.
Токи у юракдан отилиб чи;са,
Ушбу таваллони атардим намоз.
Биз ;илган нолалар ўтгайдир, балки,
Арабча бир сура билмасакда ;ам.
Балки жаннатидир туб араб хал;и,
Кутишга мажбурмиз, валло;и олам.
Менга аён эмас кимнинг кўплиги,
Бўйнига хоч осган ;ар бир насроний,
На;от унга аён я;удий тили,
Демак, ўзингдадир, ўзинг энг олий.
Мен ;увонч ру;ида ;ўши; куйладим,
Оламни мад; этдим, ёнди жа;олат.
Разил йўлин тўсдим: “Тўхта, ;ўй!”, дедим,
Намоз - бу ердаги тенгсиз адолат.
Ўар бир адашган дил айласа нидо,
Ушбу нидосидан ёришса кўзи,
Дин эмас, дилида яккадир Худо,
Намоз - шу ;албдаги ;албнинг ;алб сўзи.
-----------------------------------------
-----------------------------------------
Аслида яралган бир камдир ўзи.
САФАР
Шоир ;алби доим кезар безовта,
Унга тафаккурнинг чегараси кам.
Биров довга чи;ар, ким биров овга,
Ўар кун сафарига чи;ади ой ;ам.
Илк сафар онадан ту;илмо; ўзи,
Умр дафтарида асосий чизи;.
Иккинчи сафар-ку инсоннинг сўзи,
Шундан бошланади ;иссайи ;изи;.
Кимнингдир умрида энг узо; сафар
Она кўкрагидан асли узилмо;.
Менинг ўз сафарим- илк ижод, дафтар,
Вужудим, борлигим, ўзимни топмо;.
Балки ёшлик ;илдим, замоннинг зайли,
Буро; сафарига ишонмадим ;ам.
Ойга сафар бўлди, отам кўнмади,
“Да;рийлар сўзига бўлма, деди, тенг”.
;арагин, болажон, дунё мукаммал,
Ундан ўз ўрнингни топмо;инг ;ийин.
Кимгадир сафар бу “Сафар дар ватан”,
Бош;а ким бировнинг сафари – ўйин.
Не бир сафарлар бор- ма;сади мунгли,
;айси бир сафарнинг тийнати ;урур.
¤зингнинг дардингни айтолган кунинг,
¤зингсан дунёда ўзингдан ма;рур.
Нодонлик ўчо;ин ;о; ёриб чи;иб,
;ар бир дил ўзини изласа агар,
Шунда у замонни кетар тарк этиб,
Дунёда энг сара мана шу сафар.
--------------------------------------------
--------------------------------------------
;ар инсон дунёни бир кам деб ўтар.
Р ЎЗ А
Тўкин дастурхондан нафсимни тийдим,
Иродам кучига айтдим бир калом.
Бу менинг биринчи ;алабам, билдим,
Зафарим ёр бўлсин буткул, вассалом.
Бир парча нон билан тўяди ;орин,
Буниси бизга кам, излаймиз яна.
Ишта;а тошади – тилаймиз норин,
;асрлар ;урамиз, атаб бошпана.
Асабим зап таранг, чидашим ;ийин,
Мушугимни биров “пишт” депти билсанг.
“Ээ, ким ўша ис;ирт, айтгин, не ўйин”,
;алабам - ;азабдан тўхтая билсам.
;оруннинг бойлигин тарих билади,
Бугун рўз;орга-ку керак ;ўш мошин.
Аммо, рўза учун са;ар туради,
Рўзадор билади меъёрнинг тошин.
;ар миллат ру;ига мосдир ;адрият,
Ранггин камалакнинг ;ар ким биттаси.
Рўза тут, фикр ;ил, ирода ишлат,
Балки, рўзадорлар - эллар каттаси.
Афсуну афсона бари битта сўз,
Бир шарт бор меъёрий аталмо; керак.
Фа;ат иродага таянган ;авас
;адрини топади ўрнида мутла;.
Са;ар туриб, тунда тўйиб есанг-да,
Рўза, деб ирода кучин айтади.
Умрбод рўзадор бўлиб ўтсанг-да,
Инсоннинг ;аёти бир кам ўтади.
--------------------------------------------
---------------------------------------------
Бу маълум, ;амма ;ам бир кам кетади.
К Л О Н
;аранг, Долли бугун теле юлдузи,
Клон янгилик, деб лоф урди жа;он.
На;от эскирипти Олло;нинг сўзи,
Бизлар-ку - Худойим яратган клон.
;адислар лоф, деди араб Ал Маари,
Буро;;а ишонмай яшадик ;анча.
Отамга лоф эди ойнинг сафари,
Мен янги дунёда сини; бир парча.
Араванинг ёшин билмайди ;еч ким,
;илдиракка кимдир олади патент.
На;отки, Иро;да мошинмой текин,
Бушларнинг фириби янги эмиттент.
Араванинг клони машина эди,
Юз йилгина ўтди - янги заковат,
Бугун мошинлар ;ам эскирди, деди,
Кечагина тилга кирган ёш гўдак.
Билмадим, интернет ;ар уйда бўлса,
Чиро;лар ўчирмай ;ўйиларми ё?
На;от, эскиради му;аббат, бўса,
На;от, ;аммасига фа;ат дийдиё.
Дунё ўзгарипти, деса ишондим,
Су;ротнинг сўзига не дейин унда?
Отамни ранжитган ўша ёшлигим,
“Кимдан у СМС ;о; ярим тунда”?
Кимгадир ўтмиши, кимга келажак,
Доимо ;олади гўё хом хаёл.
Энг гўзал сов;адир асли бойчечак,
Дунё бизга бенико; берилган аёл.
--------------------------------------------
--------------------------------------------
Ўаёт ўзи бир кам, асли хом хаёл.
З И К Р
Бизлар бу замонда нелар ;илмадик,
Бир парча лу;ма деб сочлар юлмадик,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.
;а;ни излаб ё ;а;, ;а;ни сотдик биз,
Ёз ётиб ;иш ;отиб, кузга етдик биз,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.
;уддусда ;он ялаб, Маккага чопдик,
;а; излаб фалсафа - мужмала топдик,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.
Руму ;ум, Сорбонда илм изламадик,
Майпараст дарвешдай жим бўзламадик,
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.
Зикрга тушсанг гар, жазава дерлар,
Кофир бўб ;опти, деб ;амингни ерлар.
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.
Ўаётда яшашлик шаккоклик азал,
Шаккоклик мад;ида ёзгаймиз ;азал,
Кечиргин, Табиат, Тангрисан ;ойим,
Номингни минг бора зикр ;илойин.
Зикр- бу жаннатнинг ;амини емо;,
Аслида ;аётдан зир ;очиб кетмо;.
Кечиргин, Олло;им, Тангри, Худойим,
Дардимни минг бора такрор ;илойин.
Зикр, бу - Яратган номига бир мад;,
Зикр, бу - Инсоннинг Олло;ига а;д.
Минг зикр ;илганлар - жаннатга ил;а;.
САДА;А
Сада;а сўрасанг девона атаб,
Бир ;оши; ;онингга зу;ум ;илади.
Елкангга тегаркан бир ла;за офтоб,
Буниси-ку энди э;сон бўлади.
Шар;да ;ам, ;арбда ;ам асли сада;а
Берган ва олганга гуно; бўлади.
Мабодо, йўлингда топсанг бир та;а,
Кимлардир ;ир;дан бир умид ;илади.
Умринг-ку аслида ўзи сада;а,
Ота-онанг номи четда ;олади.
Умрингга беришиб бепул бир ба;о,
Аммо унинг нархин ;иммат олади.
Олло;нинг э;сони - жонимиз танда,
Биз яна неларни сўраб йи;лаймиз.
Жаннату дўзахни кўрмай маконда,
Уларни излашга доимо шаймиз.
Дўзахдан ;очишга сада;а бериб,
Жаннат харидига мабла; аяймиз.
Баъзида бевани ноилож кўриб,
Унга аччи; ёл;он там;а ;ўйгаймиз.
Жон ачиб гадони излаган бир чо;,
Аслида Оллони изламо; керак.
Олло;дан сада;а сўраган а;мо;,
Асосий сада;а берилган бешак.
Бировга сада;а берган эмасман,
Уларнинг ;аммаси хайр ва э;сон.
Бош;алар ;укмига ба;о бермасман,
¤зимга сада;а ўзим бераман.
-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
;анча берсанг доим яна бири кам.
ДАРВЕШ
Юрган дарё экан, оламни кўрдим,
Мен гадо эмасман сада;ангга зор.
Юзим со;ол босган, хўб ;ариб кўрким,
Елкамда кўтариб юрганим мозор.
Шиддат було;идан сув ичган куним,
Тарки хона ;илдим елкалаб олам.
;ора ипга бо;лаб етаклаб тунни,
;ай;от, деб изладим оддий бир калом.
;ўним йў; кезарман, бошпанам ;албим,
Дунё зарларидан тешилди товон.
Бир ;оши; ;онимнинг ;адрини билдим,
Бир ;оши; ;онимдан бу дунё алвон.
Бош су;иб бормадим бойу бахилга,
Нола деворидан ;аш бўлиб ;очдим.
Са;рода не зо;лар кирдилар тилга,
Маккада гуно;им битдайин сочдим.
Ал;азар, оё;им тинмайди йўлда,
Фалсафам кўпириб кетган совундай.
Сада;а узатманг билмаган ;олда,
Зуваламни эзманг паст навли ундай.
Тарки дунё дедим, тарк этмас дунё,
;ар бир товонимдан тишлайди тикон.
Менинг бу эркимга кўплар ма;лиё,
Тарки дунё учун тополмас имкон.
Айланиб дунёни, тинмайин кездим,
Яна, яна дея талпинар ;авас.
Дунё кенг экану, тор экан сездим,
Икки орали;да тугамас вас-вас.
....................................................
....................................................
Билдим, бу дунёни тарк этиб бўлмас.
ШОИР
Тонг отар, кун ботар, тепамда ;уёш.
;ўл-оё;им бо;ли;, бешикдир дунё.
;а;;а;а ураман, кўзим тўла ёш,
Бирда Данте бўлдим, бирда ;увайдо.
Эркин иродамга тиз чўкиб бир бор,
Инсон тобелигин айтмо; истадим.
Айтдилар, осмонда ў;илгай ;арор,
Шоирлик – тобелик эмас, ;исматим.
;ис ;илдим дунёнинг орзу-;авасин,
Занжирбанд шердайин талпиндим улё.
Бў;зимда ти;илган бир сўз ;олмасин,
Ундан ого; бўлсин бу жо;ил дунё.
Синовчан кўзларим оламни кўриб,
Куйлатиб юборди ба;ри-боримни.
Нола деворига бордим бўкириб,
Елкамда кўтариб о;оч доримни.
Эй олам, шунчалар сўзамол бўлсанг,
Нега бурро ;илиб айтмадинг борин.
;амма со;ов бўлса сен нега о;сан?
Сен ;ам тинглаб кўргин шоирнинг зорин.
Айтгин менга, олам, айтгин, эй дунё,
Шоирлик ;исматми, ;икматми, надир?
Шоир зоти одам, ул ;ам авлиё,
Уни сўзга ;ўшиб ;овургай та;дир.
Шоирлар ;исматин кузатдим ;авас,
Баъзида бир сўзга бўлдим ма;лиё.
Дунё мендан ;олган ёл;из и;тибос,
Менинг сўзларим ;ам бўлгай тўтиё.
Бир сўздан воз кечган бўлар сувайдо.
МУНОЖОТ
Саждага йи;илдим, дилимда о;им,
Кўзларим косаси ;ам билан тўлган.
Елкамни тешмо;да бигиз ниго;инг,
Саждадан туролмай вужудим ўлган.
Суяклар гўштидан пора ;илинди,
Ру;им учиб кетди Чинвотни излаб.
Балким насабимда бордир Ал-Киндий,
Тарихга илтижо ;илдим минг бўзлаб.
А;лу заковатим етган жой - Замин,
Осмону фалакдан умидим йў;дир.
Ўзинг буюргансан, борар жой таъмин,
Ўзинг-ку белгилаб ;ўйган - шу та;дир.
Демак, муножотга ўрин ;олмайди,
Демак, бу та;дирдан чи;олмас одам.
Бир кўплар олдингга ;ам боролмайди,
Уларнинг вужуди аслида адам.
Мен нажот изладим, шаф;ат сўрадим,
О;ларимни ёздим муножотларда.
На азлом, на ил;ом… нажот кўрмадим,
Буро; эмас, чопдим кўк ;иротларда.
Та;дирга тан бермо; - райимда йў;дир,
Ўзинг ато ;илдинг, менда ихтиёр.
Умр ўтиб борар, у учар ў;дир,
Сўзсиз муножотлар менга бўлсин ёр.
Атроф гўзалликдан шодман мен бугун,
Лек та;дир косамда ли; тўла ;амдир.
Келиб муножотни куйламо; учун,
Яшаш инсон учун энг гўзал дамдир.
--------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Ўамон муножотим менинг бир камдир.
Н И М А ?
А
Й
Т
Г
И
Н,
Н
И
М
А
Е
Т
М
А
С
С
Е
Н
Г
А,
Э
Й
И
Н
С
О
Н.
Та;лил ;илдим ;аётни а;лим билан,
Атрофда кўп мени “Сен орти;”, деган,
Ўйлаб кўрсам асли “Мен” етмас экан.
СЎНГ СЎЗ
Жа;оннинг чоклари сўкилмо;да-ку,
Хонликлар, ;ироллар, амирликлар йў;.
Оддий бир ;а;и;ат дунёда ;а;-ку,
;ачондир тугагай охирги бир ў;.
Инсон вужудида тафаккур бар;а;,
Жа;онда яшагай фа;ат олимлар.
Гуно; саналгай ким кўтарса бармо;,
Шунда керак бўлмай ;олар ;онунлар.
Чегара йў; эди Замин сат;ида,
Деворлар ;уришдан бошлади одам.
Мукаммал тафаккур етук ру;ида,
Чегара бузишдан бошлайди олам.
Ўатто гўдакларнинг тушига кирмас:
Чегара, сиёсат, ;отиллик, зулмат.
Фа;ат инсон а;ли чегара билмас,
Дину дунлар эмас, тафаккур – хил;ат.
Эрк деган тушунча керак бўлмайди,
Озодлик одамнинг ру;ида мавжуд.
;ар одам оламда асли ўлмайди,
Унга берилади ўлмас бир вужуд.
Тафаккур имконин ил;ашим ;ийин,
Коинот, аслида, энг буюк макон.
Одам вужудидан ўчмайди ўйин,
Бунисин биласиз, тўхтамас замон.
Дилимни гумоним кемирар тинмай,
Эртаклар ўзига айлади мафтун.
;ўл урдим келажак сенга ;еч билмай,
На;от, келар экан ўшал буюк кун.
Ишонаман, сокин ва;тнинг комида,
Секин-аста бориб ўзгарар жа;он
Ва дунёга келар мукаммал инсон.
Свидетельство о публикации №212010800985