***
;АМИД ОЛИМЖОННИНГ
ЎЗБЕКИСТОНИ
Водийларни яёв кезарди
Улови йў; бечора ;амид,
Алданганин ани; сезарди,
“Эрк” дегани аччи; буломи;.
Эрксизликнинг эзарди до;и,
Оё;ости бўлди ;ур тупро;.
Атрофида гуллаган бо;и
“Меники” деб айтолмас биро;.
Чаппар уриб гулларди бо;лар,
Аммо ;амгин эди дудо;лар.
О;асидан тинглаб ;икоя,
;ўр ;албида сўнарди ;оя.
Дарёларга ;ўйилганди дом,
Эртаклари этарди давом.
;аммасини тингларди, аммо,
Ўхшашини топмасди асло.
Ўхшаши йў; бу ;ариб бўстон,
Юракдаги дардлари достон,
Ўзбекистон дея аталмас,
Уни ;еч ким ягона билмас.
Чиройдан ;еч ;олмади белги,
Дарёларнинг букилди бели.
То;ларида эриди ;орлар,
Гул водийда кўпайди зорлар.
Чор атрофда чопмас ;ур отлар,
Бунда йў;дир “Мен” деган зотлар.
Синди мажру; то;ларда лола,
Мертик бўлди пахта пиёла.
Ичай деса ари;ларда сув,
Аммо унда бе;исоб о;у.
;амма жойда мажбурийдир иш,
“;инг” деганни ютади “;илмиш”.
;амма нарса аталар пахта,
;атта иймон, ватан – авахта.
Олмазорлар пахтазор бўлди,
Шох-шаббаю ;уборга тўлди.
Ша;арликнинг номи ёрдамчи,
Бўйсинмаса у ейди ;амчи.
;аммасининг дарди ичида,
Зор йи;айди ;амчи кучидан.
Бир ўлкаки зулум деса бор,
;ишу ёзу келмайди ба;ор.
Аму билан Орол йў;олгай,
Зарафшони о;ар бир ;илай.
Чавандозлар тарихий одам,
Эртакларда ;олган улар ;ам.
Ар;умо;лар ;ўшилар ;ўшга,
;аётлари ўхшайди тушга.
Бир тиконга ;олмади ўрин,
Чўлларида янто;, итбурун.
;ушлари ;ам ;очар за;ардан,
;амма тинмас тонгу са;ардан.
Чан;о; тутиб сув ичсанг агар,
Бошкесарлар галаси тайёр.
Кулбасини ;али босар ;ум,
Гўдаклари жим топар ўлим.
;изиллари Московга ёрдир,
Бу шундайин ;ариб диёрдир.
Бундан ;ушлар кетиб улгургай,
Бунда итлар бир макон ;ургай.
Бунда ари ташийди за;ар,
Бунда йи;и ;ар шом, ;ар са;ар.
Бунда и;во отажак томир,
Бу ватанда яшамак о;ир.
Бир ўлкаки босди ;аламис,
Ой юзида билинмайди ;ис.
;атто мангу жонажон ;уёш,
Куйдиради кўтартирмай бош.
Ботирларин номлари ўчгай,
Шоирлари ма;шарга кўчгай.
Фа;ат ёл;он, янграйди ялла,
Бўш бешикка айтилар алла.
Пазандалар ёпмайди ширмон,
Бебурдлари сотади иймон.
Бу шундайин ;ариб диёрдир,
Бунинг сирли ;исмати бордир.
Москванинг ;утурган чо;и,
Гуржистонни сотар ўрто;и.
Унинг ;адди ;омати толгай,
Бир куни у ;ўшнисиз ;олгай.
Шунинг учун кўнгли безовта,
Шунинг учун чи;майди овга.
Шунинг учун тўшаги сомон,
Шунинг учун а;воли ёмон.
Дўстларидан ажради ёл;из,
Шунинг учун кезади ;из;-;из.
Шунинг учун а;воли хароб,
Шунинг учун келажак сароб.
Шундай ўлка тарихда бордир,
Шундай ўлка ту;ар ба;одир.
Омон бўлса кўтаради бош,
Омон бўлса чи;ади ;уёш.
Кулиб бо;ар бир куни жа;он,
Бутун жа;он бўлади ме;мон.
Та;дир экан ;аммасин кўрдим,
Ёл;из ётиб кўп хаёл сурдим.
Юрагимдан отилди бир о;,
Шу тупро;ни ;илдим минг тавоф.
“Водийларни яёв кезганда
Бир ажиб ;ис бор эди... “унда.
Свидетельство о публикации №212012500974