Лугi. на белорусском языке

       Нi так ужо даўно адыйшло палаводдзе.
       Па пояс  дзе вербы  стаялi у вадзе.
       Над "коцiкамi" пчолы мiтусяцца  вельми,
       I няктар  першы  смокчуць - хто як дзе.
          Вада па-цiху падае,збягае,
          У раўчакi ,крыніцу і раку.
          І луг тады, увесь, у кветкі прыбіраўся,
          Падобны залатому быў каўру.
      Як выйдзеш ты на узгорак, па-за хаты,
      На пойму глянеш ты Бярэзіны,
      Усе золатам блісцяць пялесткі кветак.
      А потым, луг мяняе цвет другі.
         Апасля , ен робіцца зяленым.
         І люстр вады ў паветры зіхаціць.
         Вада ужо робіцца даволі цеплай.
         А жабы крумкаюць,і усе вакол дрымчыць...
      Праз месяц ужо зусім бывае цепла.
      Паднялась трохі, вырасла трава.
      І зноў наш луг змяніу пакрас на новы,
      Ужо розавым лагчына зацвіла.   
         Вось блізіцца ўжо чупрына лета.
         Тады наш луг мяняе свой пакрас.
         Раскрыў свае пялесткі жоўты люцік,
         І легкі ветрык, усих  чаруе  нас!
     Яшчэ адыдзе можа трохі часу,
     Дык белая пакраска настае.
     Цвіце трава, як быццам бы бавоўна,
     Хоць вату вы рабіце із яе.
        А потым, ужо лугі тыя зкасілі.
        Ляжаць і сохнуць сенныя валкі.
        Стрыкочуць там ужо конікі спрытныя,
        І цягнуць свае сеці рыбакі.
    На заўтра стаіць гоман на усім лузе,
    Прыехалі з калхозу мужыкі.
    Хвасты яны апошнія зкасілі.
    За граблі пахапаліся жанкі.
        Ну, вось ужо і сенца усе падсохла.
        Шмыгаюць вакол белыя хусткі.
        Спяшаюцца, каб не заліў дождж сенца,
        Змятаюць у вялікія стагі.
    Вось так у прыродзе усе зарыфмавана,
    Палі,звяркі, лугі і рачны плёс,
    Каб кожны васілечак пры дарозе,
    Вялікі  дзякуй, Госпаду прынес!
               
                март 2012 года.