Вербное воскресение. На белорусском языке

 
Вось і паветра ўжо прагрэлась.
 Сядзець дома не хацелась.
 На вуліцу выбягалі,
 Раўчакам мы ход  давалі .
        Бабулечка мяне прасіла:
        “Нарві мне коцікаў  Людміла,
          Заўтра я ў царкву  пайду,
         Дык, вербачкі   пасвячу!”
Са жаданнем я вялікім,
Бегла   к    вербам   белалікім.
Што раслі  замест  забора,
Між  бабулей  і  Фядорай.
        Бабулю  з   цэрквы мы чакалі,
        Каб нас вярбою пасцябалі.
        І цопнуўшы,з цяплом, казалі :
      “ Не я б’ю, вярба  б’е !
       Праз  тыдзень –Вялік Дзень!
       Будзь здарова – як вярба!
      Будзь багата -  як  Зямля  !”
І  што ж за дрэвы ёсць  такія ?
Што скрозь  растуць па ўсёй Рассіі  !
Куды не кінь – ўвяздзе  растуць.
 І  першыя ў  вясну цвітуць  !
         Заўсёды запрашаю ,сябры  ,вас
         Услухайцесь  ў  сказаныя словы.
        Што можа быць, цудоўней гэтых  слоў,
        Што  можа быць , мудрэй за  той  размовы  !
Дзе  ты  вярбу  ўткнеш – там  і  расце!
Не  трэба ёй асобага  дагляду ,
Ну,  а багацця ? А  дзе  ж яго яшчэ столькі  ёсць , як на  Зямлі  !?
А нам  заўжды, яшчэ тут -штосці  нада.
       Ва Славу Госпаду , што посцілалі ваі там.
       Нясем  сёдння   і мы  ў  дамы святыню,
       І каемся , і  молімся: “Даруй !”
      Хай толькі наш  Гасподзь ,нас не  пакіне.
Пакайцеся !  Нядзелечка да “ ПАСХІ “засталась!
За  Госпада ўсе ваі падымаюць.
Каб чыстым ў  ХРЫСТОВА  ЎВАСКРЭСЕННЕ прыйсці,
Нас вербачкі  з  табою прызываюць  !