Дзяц нства залатое. На белорусском языке

На  хутары  тым  , камар’я дзе багата ,
Жанчына  жыла,  побач  з  ёю  два  браты.
Да  смеху  і жартаў   ,  былі  ўсе  майстры .
Ў сястры дачка  была  ,а  ў  братоў   па- тры .
    Жылі  -пажывалі , ў той  сіняй  далі  .
    Касілі,цягалі  , пра добрае  дбалі  .
    Раслі  падрасталі  ўсе разам  дзяўчаткі  ,
    І  да работы  ўсе  былі  хваткі  .
Гусей  або  вутак ,ганялі  да  рэчкі ,
Бацькі  адлучалісь  ,тапілі  і печкі  .
Заспаных  хазяек ,  ў поле  беглі  каровы,
Прыбілісь  да  хутара  хлопцы  Царовы  .
          Мы  разам  былі  ў  садах  ,агародах ,
          А  Славік  Цароў адлічаўся  ў шкодах :
          Ў  “хроснае  маткі” – гароха  лапаткі.
          А  ў  Лізачкі  грушы -  найсмачнейшыя  дужа  !
Як  толькі  пачне зелянець  ўся  трава  ,
На  “Вініцкім  возеры  “  ўся  дзетвара ,
І  луку  нашчыплюць  , і шчаўліку    тожа ,
І  як  ўсё  там   добра  было  ,ўсё   прыгожа  !
        Як  вечар  -  на  лаўцы  збіралісь  дзяўчаткі  ,
        І  Боева  Ліда  прыходзіла  з  хаткі  ,
        Ўсе  разам  гулялі   вясёлай  гурбой.
        Было  й  праганялі  ,ў  плечы  дамой  !
Заплача  і  пойдзе  , сунуў  палец  у рот ,
 А  ў  вечары   Ліда , ізноў   ля  варот .
Ты  сення  сабрала    дзянінства  сяброў !
Даруй  ,калі ласка  ,ўсіх  Пузыроў !
    Гайдаліся   вербы  над  копанкай  тою,
    Як  Славік – каток  разараў  што не  строіў ,
    І  маў  добры   нюх  самагоншчыка  тога ,
    Куды б ні схавашўся  ,  з  бутэлькай ,
    Пакарае  ён  строга !
      Абедзве  Ларыскі ,  чарнява  і бялява ,
      Жылі  вельмі  дружна  ,жылі  кучарава  ,
      Як  зналі  ,што  будзе  ад  старшых  нязгода  ,
      Да  школы  ўжо  беглі  ,яны  агародам  .
Усе  разабралісь  па парам  даўно ,
Ларыса  і  Люда  і хлопцы  Царовы
У  Цітаўку  разам хадзілі  ў  кіно .
А Вова  Плышэўскі  на  Люсю  "клаў  вока "
А  Віця  на  Ліду   ,ён  жыў  не  далека.
     Адна  толькі  Тома  ,сядзела  ўсё  дома ,
     Каго  ўжо  чакала – досюль  не  вядома?
     А тут  не  ўзабаве, ды  збыцца  той  справе ,
     Каб было  на  хутары   тым  весялей  ,
     Падкінуў  Бог  мацер  -  і   пяць  сынавей  .
           Што  тут  нарабілась  -  Бог  ведаў  Адзін .
           Каго  хто  прыгледзеў  - хто  чый  гаспадзін  !
           Намяло  ўжо  шмат  снегу   ,гурбы  вышай  хаты ,
           Для  Аліка  з  Томай  ,яны  малаваты  !
           Дык  насцяж , ўсе  дзверы ,заборы  і  вышкі …
           Сумесных  заняткаў  ,ідуць  перадышкі  !
  Як   дожджык  прайшоў ,хто  ў  балеі  ,хто  ў  тазі  ,
  І  мокры   па вушы  з  той  лужы  вылазіць .
  А   як вывучалісь  мы  ўсе  танцаваць  !?
  Журы  засядала  як  важная  знаць  !
  Заграе  гармонік  , і радасці  колькі  !
  Скакалі  мы  з  хлопцамі  вальсы і полькі .
     Сядзяць  Тома  з  Людаю, слухаюць  Грышку ,
     І  дзе  ён  як  ездзіў  , хапаў  было й  лішку  .
     Тут  едзе  Яўгеній   на  светлым  “маторы”,
     І  з  гораду  Ваня  падыйдзе  мо  скора  .
        Ідуць  чутна  Алік  і  з  Мішам   Царовым,
        Ідуць  і  гамоняць  :  “  Куды  лёс  накіроўваць?”
        Дык  Алік  сядзеў  на  бары  з  Гісіч  Люсяй,
        Як  квакаюць  жабы  ,сядзі і любуйся  !
  Цяпер  усе   сабралісь – увесь  хутар  у  зборы  ,
  Да рання  стаяць ,ужо  жарты  і  споры  !
  З  пары  той  мінула  ўжо  30  гадоў,
  А  сення  сабралісь ,мы  ў кучу  ізноў!
     Цяпер  мы  бацькі , вакол  нас  ужо  дзеткі  ,
     А ў   памяці  мы , ўсё ж  тыя  падлеткі   .
     Дзяцінства  ,юнацтва   -  пара  залатая  !
     Для  кожнага  з  нас  -  гэта  памяць  святая !
     Мы  рады   сустрэчы  дзяцінства  сяброў  ! 
     З надзеяй  , што скора сустрэнемся  зноў !

          Іюнь  1990  года