Безымянны салдат. На белорусском языке

Нашы  хаты  стаялі  зусім-што  на  пагосці.
Як  хавалі  каго, дык  мы  бегалі  ў  “госці”.
Гадоў  дзесяць мо толькі, вайна  як  прайшла,
   І  памяць  зусім , яшчэ   свежай  была.
   Магілка  на  краю  пагоста  была,
   І камнем  вялікім , абазначана.
    Ўздоўж  сцежкі  той,  камень  ляжаў , аккурат.
   І  надпіс  стаяў   “ Безымянны  Салдат”,
К “Раданіцы “  могілкі  ўсе  прыбіралі,
Красілі ,кветкі  сажалі, раўнялі .
Адзіны  тут  быў  “Безымянны  салдат”.
І  кожны  яму  штось  прынесці  ,быў  рад.
  Хто  кветкі  пасадзіць,  чарэмхі  душыстай,
  Букецік   мо  бэзу, паставіць  лучысты .
  Заўсёды   той  камянь ,мы  ўсе  зберагалі.
  Хто  быў  там :  стары,малады,мы  не  зналі.
      
      І  сумныя  мы  ўздоўж   яе  праходзілі,
      Бо  ведалі , пахаронку   камусці  ўручылі .
      Что  прапаў  ён  без  весткі  , дзе  астанкі  ляжаць?
      А  сэрца  надзеецца  ,  прадаўжае   чакаць …
        І  дзе  б  ты  не быў , той “ Салдат  безымянны”,
        На  пагосці ,   бугры , ці  бярозак ,поляне,
        Памяць  мы  зберагаем:  бацькі , ўнукі  ,дзеды.
        Памяць  светлая  Вам  !  З    днем  Вялікай  Пабеды !

                май  2012 год