Неба… яно часамi такое дрыготкае… I незразумела тады… Зоркi-пацеркi, як яны там, за што трымаюцца... Мабыць, знiчкi – гэта i ёсць тыя самыя зорачкi, што не ўтрымалicя…
Вось, ляцiць знiчка, а мы глядзiм… i жаданне загадваем… Можа, спраўдзiцца... Кажуць, хоць зрэдку, але збываецца.
Ляцi зорачка, ляцi малеча… Для Сусвета – ты ўсяроўна малеча, якiмi б не былi твае памеры… Гэта – як жыццё чалавечае …яно для Сусвета – нiбыта ўзмах веек…
Ляцi, знiчка... А я загадаю… цi не, лепей запытаю, як жа мне ўтрымацца… калi часамi ўcё такое дрыготкае, як тваё неба…
Ляцi, знiчка...
© Copyright: Наташа Ружицкая, 2012
Свидетельство о публикации №212080601702
Свидетельство о публикации №212080601702
Рецензии
Праз пастаянныя думкі аб глябальным можна дайсці і да хранічнай дэпрэсіі, Наталля.
Лепш звяртаць больш увагі на імгненныя, або хаця б на больш кароткія за жыццё з'явы.
Аб гэтым яшчэ ў фільме "Сямнаццаць імгненняў вясны" пяецца: "Не думай о секундах свысока.." і гэтак далей. А дробязі ў мініяцюры "Ляці, знічка" цудоўныя.)
Владимиров 3 01.10.2017 18:38 • Заявить о нарушении
Лепш звяртаць больш увагі на імгненныя, або хаця б на больш кароткія за жыццё з'явы.
Аб гэтым яшчэ ў фільме "Сямнаццаць імгненняў вясны" пяецца: "Не думай о секундах свысока.." і гэтак далей. А дробязі ў мініяцюры "Ляці, знічка" цудоўныя.)
Владимиров 3 01.10.2017 18:38 • Заявить о нарушении
Дзякуй!Нельга не пагадзіцца з Вамі, Уладзімір) ...Ды й з узростам з'явілася больш "павагі" да так званых імгненняў...вялікая удзячнасць у сэрцы да кожнага імгнення, што дорыць адчуванне шчасця, хай сабе і зусім-зусім мімалётнае ))
Наташа Ружицкая 01.10.2017 22:01 Заявить о нарушении
Наташа Ружицкая 01.10.2017 22:01 Заявить о нарушении
На это произведение написано 15 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.