Зорка Венера
Воспоминанья с собой привела…
Помнишь, когда повстречались с тобою
Ярко Венера взошла.
С этой поры начал я восхищаться
Небом ночным и звезду в нём искать
Тихой любовью к тебе разгораться
С этой поры начал я
Но расставаться наш час наступает
Видимо, доля такая у нас.
Сильно любил я тебя, дорогая,
Но расставаться наш час.
Буду в далёком краю я томиться
В сердце любовь затаивши свою;
Каждую ночку на звёзды дивиться
Буду в далёком краю
Глянь иногда на неё, сделай милость.
В небе ночном свои взгляды сольём
Чтоб на минуту любовь возродилась,
Глянь иногда на неё.
Максим Богданович
Расстане
Зорка Венера ўзышла над зямлёю,
Светлыя згадкi з сабой прывяла...
Помнiш, калi я спаткаўся з табою,
Зорка Венера ўзышла.
З гэтай пары я пачаў углядацца
Ў неба начное i зорку шукаў.
Цiхiм каханнем к табе разгарацца
З гэтай пары я пачаў.
Але расстацца нам час наступае;
Пэўна, ўжо доля такая у нас.
Моцна кахаў я цябе, дарагая,
Але расстацца нам час.
Буду ў далёкім краю я нудзіцца,
Ў сэрцы любоў затаіўшы сваю;
Кожную ночку на зорку дзівіцца
Буду ў далёкім краю.
Глянь іншы раз на яе, – у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае...
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе...
Слушать оригинал в исполнении Якова Науменко тут http://plus-music.org/Зорка+Венера
Свидетельство о публикации №213050800952
Наталья Лось 30.09.2013 20:56 Заявить о нарушении
Наталья Стрелкина 02.10.2013 09:14 Заявить о нарушении