У нас з ВасильКамы разЛад

Камынь сожРАЛЫ с камПань.

Вышня в нас выроСтала вш.
Статная. Ах, хараША Х!
Да во ш: хрыстиАны.
Всэ вамп мышайт.

И мы полыВАТЫ
Сталы да на йваНА Х.
БенЗинКом с макСлом. Та фсякы говНА.

И вот. Осень настала.
А вишэнка вновь расЦвела й.
СКАзала: прощайтэ. Я -- к Саи на Х.

ВИСсохла й ий СивКА Бурка.
БурКае но на шваль фш:
Гэй! Можэ, в турКал
СойВыйСцив хва? Ну, ласка за лайСКУ П: лапкы псарнь одгрыБайм?
Лыпа вш слыПАЯ, шо вы насвынячт?

Да, ну, всё влад тут:
Говн тут с Кабан.
И -- такый самый,
Ек сынко ныщасн.

СосеДий ты ж выйБыйРайш.
Такых назаРойБляф.
На зарях дней татарСК. 

ВыройТэ Ж щэ соби ямыщ.
Ек вэльмы замал
Свын сев на карк. Роза стальНАяхв дасць в рэбБРАК Рак щ.

...Ну, вот. Щэ Ш ляжкы.
Правда жэ, хвайн?


Рецензии